Ελληνική... πατέντα

«Πώς θα σας φαινόταν αν το παιδί σας έπρεπε να περάσει τον δρόμο για να παίξει στο προαύλιο, βγαίνοντας από το σχολείο; Η επικίνδυνη και ακαλαίσθητη έμπνευση για έναν δρόμο, να διασχίζει επί χρόνια το προαύλιο του 8ου δημοτικού Βύρωνα, ακούγεται σαν κακόγουστο αστείο, αλλά είναι εντελώς πραγματική. Αυτός είναι ο δρόμος που έπρεπε να διασχίσουν τα παιδιά κατεβαίνοντας τις σκάλες για να παίξουν στο προαύλιο του δημοτικού.

Χρειάστηκε να περάσει πολύς καιρός ώσπου να γίνουν ολοκληρωμένες προσπάθειες για το έργο ανάπλασης του προαυλίου. Ένα έργο, μάλιστα, που θα αποτελούσε πρότυπο για τα ελληνικά δεδομένα της δημόσιας εκπαίδευσης, αλλά που κατάφερε να γίνει άλλο ένα παράδειγμα λάθως διαχείρησης και σπατάλησης δημοσίου χρήματος.

Ήταν το 2011, όταν μια δημιουργική εθελοντική ομάδα από γονείς και φίλους έκαναν τις πρώτες μικρές σκέψεις για να παρουσιάσουν αργότερα την ιδέα ενός σχολείου με φωτοβολταϊκά στην αυλή, ειδικούς χώρους για άτομα με κινητικά προβλήματα, ξύλινες εγκαταστάσεις, αρωματικά φυτά, κεραμικό δάπεδο, δεξαμενή αξιοποίησης του βρόχινου νερού, ακόμα και μεταβολή του μικροκλίματος. Πρακτικές, που όχι μόνο θα μεταμόρφωναν συθέμελα την όψη του προαυλίου, αλλά θα συνέβαλαν και στην εξοικονόμηση πόρων. 

Ο στόχος των γονιών που εργάστηκαν με φαντασία και μεράκι πάνω στον αρχιτεκτονικό και περιβαλλοντικό σχεδιασμό ήταν το αυτονόητο, να μεγαλώσουν δηλαδή τα παιδιά σε ένα ασφαλές και όμορφο περιβάλλον. Το 2015  οι επίμονες συναντήσεις τους και οι μελέτες εγκρίθηκαν από την Περιφέρεια Αττικής. Επιπλέον, το σχέδιο τέθηκε υπό την αιγίδα του Κέντρου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, με φορέα υλοποίησης τον Δήμο Βύρωνα. 

Παρόλο όμως που τα χρήματα βρέθηκαν και έγιναν όλες οι γραφειοκρατικές διαδικασίες για να ξεκινήσει το έργο, το πράγμα στράβωσε γρήγορα, αφού σύμφωνα με τον σύλλογο γονέων του δημοτικού μια σειρά κακοτεχνιών άρχισε να διαδέχεται η μία την άλλη.  Μόλις την πρώτη μέρα των έργων ξηλώθηκαν όλα τα δέντρα (20ετίας), καθώς δεν υπήρχε επίβλεψη από τον δήμο. 

Έπειτα έγινε κακή εφαρμογή στα βιοκλιματικά υλικά που έπρεπε να μπουν και τοποθετήθηκαν φωτοβολταϊκά χωρίς να έχει τοποθετηθεί το ινβέρτερ, δηλαδή χωρίς να τα συνδέσουν με το δίκτυο. Αφαιρέθηκε επίσης από τη μελέτη η ράμπα ΑΜΕΑ για να μειωθεί το κόστος, όπως και το πράσινο με το αυτόματο ποτιστικό που προϋπήρχε. Τουλάχιστον, το προαύλιο του σχολείου δεν φιλοξενεί πλέον δρόμο… για τα αυτοκίνητα.

«Όλα αυτά γίνονταν μπροστά στα μάτια μας και όταν τους ενημερώναμε με επιστολές ότι κάνουν λάθη, μας απαντούσαν ότι τους κάνουμε αντιπολίτευση. Το κυριότερο, νομίζω, είναι όχι το ότι δεν έγινε ένα πρότυπο σχολείο, που μάλλον δεν θα γίνει ποτέ, αλλά ότι μέχρι και χθες η δημοτική αρχή προσπαθούσε να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του εργολάβου και αντί να επιβάλει πρόστιμα δεν επιρρίπτει ευθύνες εκεί που αναλογούν» λέει στην Athens Voice ο Θανάσης Δέδες, γραμματέας του συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου.

Με μια ανάρτησή του ο δήμος απάντησε για το θέμα: «Θέλουμε να επισημάνουμε ότι ο δήμος δεν επιλέγει τους εργολάβους. Οι ανάδοχοι προκύπτουν από δημόσιο ηλεκτρονικό διαγωνισμό, σύμφωνα με τον νόμο. Συνεπώς, η αξιοπιστία για την εκτέλεση ενός έργου δεν μπορεί να προβλεφθεί εκ των προτέρων από τον δήμο».

Γιατί όμως μοιάζει πολυτέλεια και καταλήγει μια περίπλοκη γραφειοκρατική διαδικασία η αναβάθμιση ενός υποβαθμισμένου σχολείου στην καρδιά της πρωτεύουσας, μέσα απο ένα έργο χωρίς πρόβλημα στη χρηματοδότηση και με έντονη την εθελοντική προσφορά επιστημόνων και γονέων; Θα μπορούσε να είναι έτοιμο μόλις σε 3 μήνες, όπως άλλωστε όριζε το χρονοδιάγραμμα, και να αποτελέσει τον πυρήνα κάθε γειτονιάς με θετική επίδραση στη ψυχολογία των παιδιών και των εκπαιδευτικών. Παρ’ όλα αυτά, και ενώ μεσολάβησαν όλα αυτά τα προβλήματα, πάγωσε.

Σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση, το έργο έχει παραδοθεί κατά ένα μέρος του και το υπόλοιπο αυτή τη στιγμή έχει πάρει παράταση κάποιων μηνών για την ολοκλήρωσή του. Μέχρι τότε η ομάδα των σούπερ γονιών αποδεικνύουν ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία, σε κάποιες περιπτώσεις, είναι πιο αποτελεσματική… από τη δημόσια».

                                  (Αρθρο της Κ.Καμπόσου από την ΑΤΗensvoice)