Ο ...πρωτάνθρωπος

«Μπορεί ο Πολάκης (το κύριος δεν του αντιστοιχεί) να θέλει να αυτοπροβάλλεται σαν ατρόμητος, γενναίος, ευθύς και λαϊκός, αλλά τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι στην πραγματικότητα δεν έχει επίγνωση ούτε των λόγων του, ούτε των πράξεών του, περιφρονεί τον δοκιμαζόμενο λαό και τελικά δεν είναι παρά ένας θρασύδειλος. Γεννημένος από την ίδια μήτρα που γεννάει τους χρυσαυγίτες.

Γιατί οι φασίστες είναι εκείνοι που θεωρούν δικαίωμά τους να τραμπουκίζουν, προκειμένου να επιβάλουν αυτά που εκείνοι πιστεύουν ότι είναι δίκαια. Οι φασίστες πιστεύουν ότι υπέρτατος νόμος είναι ο φυσικός νόμος. Το φυσικό δίκαιο. Αυτό που δίνει το δικαίωμα σε κάποιον να θεωρεί ότι δίκαιο είναι ό,τι θεωρεί ο ίδιος δίκαιο και να θέλει να το επιβάλει με τη βία. 

Αυτό που δίνει το δικαίωμα σ έναν που νόμισε ότι είναι θιγμένος να απειλήσει, να δείρει ή να σκοτώσει. Αυτό που δίνει το δικαίωμα σε μια οικογένεια να ξεκληρίσει μια άλλη για δέκα μέτρα γης. Αυτό που δίνει το δικαίωμα σε έναν αδερφό να σκοτώσει τον αγαπητικό της αδερφής. Αυτό που δίνει το δικαίωμα σε έναν φανατικό να τραμπουκίσει, να δείρει, να σκοτώσει όποιον νομίζει για αντίπαλο. Όλα αυτά είναι φασισμός. Και αρκετά απ αυτά είναι χαρακτηριστικά του Πολάκη.

Στον αντίποδα του φυσικού νόμου η ανθρωπότητα, και μάλιστα η Αθηναϊκή ανθρωπότητα εδώ και 2.500 χρόνια όρθωσε των νομικό νόμο. Το νομικό δίκαιο. Και έβγαλε τους ανθρώπους από τη ζούγκλα και τη δεσποτεία, ανεβάζοντάς τους σε Πολίτες. Ο Πολάκης δεν έχει ανέβει ακόμα αυτή την κλίμακα των ειδών. Ζει ακόμα στη ζούγκλα. Και δεν είναι ο μόνος. 

Χτες, στην ΕΡΤ, που τον κάλεσε να διαφημίσει την προβιά του, χαρακτήρισε τα 100 χιλιάρικα που πήρε, «πενταροδεκάρες». Κι αυτό αποδεικνύει ότι όχι απλώς δεν έχει ιδέα για την αξία των χρημάτων στη ζωή των πολιτών, για τους οποίους κόπτεται, αλλά και την οικονομική άνεση, ξένη με των πολιτών, που έχει μάθει ο ίδιος να ζει. Εξηγείται έτσι ίσως, γιατί απαιτεί από τους πολίτες να ζουν αυτοί και τα δυο παιδιά τους με 1.000 ευρώ, ενώ εκείνου του είναι δύσκολο.

Και αφού περηφανεύτηκε για όλα αυτά χτες και προχτές ο αναπληρωτής, ήρθε εκ των υστέρων να στρογγυλέψει τα λόγια του και να αρχίσει τα «δεν τα είπα έτσι» και δεν «απείλησα κανέναν» και «δεν έγραψα κανέναν». Σε ένα παραληρηματικό κρεσέντο στα δίκτυα και στην τηλεόραση. Γιατί, ο κατά τα άλλα βαρύμαγκας, είναι στην πραγματικότητα θρασύδειλος όταν τον απειλεί η πραγματικότητα.

Για τον πρωθυπουργό, που δικαιολόγησε το μαντρόσκυλό του και επέπληξε τον τραπεζίτη δεν αξίζει παρά μόνο ένα σχόλιο: Una fatsa una ratsa».

      (Απόσπασμα άρθρου του Γ. Παπαδόπουλου Τετράδη από το Liberal.gr)