Γιαννιώτικη .. κατάντια

Μόνο πάρκο δεν είναι πιa το “Γιαννιώτικο Σαλόνι”, ένας εμβληματικός χώρος  για την πόλη. Ούτε αυτό το καλοκαίρι θα μπορέσει ο κόσμος να το χαρεί, τα παιδιά να παίξουν, οι μεγάλοι να περπατήσουν ή να πιουν τον καφέ τους…

Ένας χώρος που θα αποτελούσε προτεραιότητα πρώτης γραμμής για οποιαδήποτε Δημοτική Αρχή στον πλανήτη έχει αφεθεί (για ποιον λόγο άραγε;) να απαξιώνεται μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ…

Ανοιχτό κυνοκομείο πια (όσοι βαριούνται να εγκαταλείψουν τα σκυλιά τους στο Παν/μιο βρήκαν, ως φαίνεται, νέο χώρο), εφόσον ο Δήμος που έχει και την πλήρη από τον νόμο ευθύνη έχει αφήσει τα πράγματα στον αυτόματο πιλότο. Άμεσος κίνδυνος λοιπόν για την ασφάλεια των επισκεπτών η βόλτα στο πάρκο Πυρσινέλα, με δεκάδες σκυλιά (κάποια από τα οποία ιδιαίτερα μεγαλόσωμα και αγρίων διαθέσεων) να καραδοκούν σε κάθε βήμα και, αναλόγως της πείνας ή των προθέσεων να αντιδρούν.

Τα ερωτήματα είναι –βασικά- δύο:

Πρώτον: Για ποιον λόγο ο Δήμος δεν κάνει το προφανές; Να περιφράξει, δηλαδή, μια έκτασή του και να μεταφέρει σε πρώτη φάση τα αδέσποτα εκεί, τα οποία θα ζουν σε ελεύθερο μεν αλλά ελεγχόμενο περιβάλλον; Είναι προτιμότερο  να κυκλοφορούν σε δρόμους, πλατείες, κτίρια, πάρκα με κίνδυνο και για τα ίδια αλλά και για το ανθρώπινο περιβάλλον γύρω τους; Ή μήπως είναι καλύτερα στα κλουβιά των κυνοκομείων; Και για πόσα από αυτά;

Δεύτερον: Για ποιον λόγο δεν εφαρμόζεται ο Νόμος με την ηλεκτρονική σήμανση  ώστε να σταματήσει κάποια στιγμή η εύκολη,  ανέξοδη και χωρίς καμία επίπτωση εγκατάλειψη των ζώων από τους ανεύθυνους ιδιοκτήτες τους; 

Όπως και να ’χει είναι πραγματικά απαράδεκτο, ανόητο και σπάνιο θα λέγαμε μια Δημοτική Αρχή που έχει από τον Νόμο την  ευθύνη για τα αδέσποτα στον Δήμο, αντί να ζητήσει επιτακτικά την εφαρμογή του Νόμου (τσιπάρισμα, λουρί, βιβλιάριο εμβολιασμών, σακουλάκια για τις ακαθαρσίες και περισυλλογή τους) όπως γίνεται σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο να κλείνει τα μάτια στο πρόβλημα, αφήνοντας δεκάδες σκυλιά να τρομοκρατούν τον κόσμο.   

Από την άλλη, η ίδια Αρχή μοιάζει να μην γνωρίζει τι θα πει πάρκο ή παιδική χαρά. Δεν γνωρίζει, ας πούμε, ότι οι χώροι αυτοί πρέπει να είναι καλά περιφραγμένοι, να κλείνουν το βράδυ και να ανοίγουν το πρωί; Το πάρκο Πυρσινέλλα είναι ανοιχτό από παντού όπως και σχεδόν όλες οι παιδικές χαρές που δύσκολα πληρούν τους στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας. Ποιος ο ρόλος της Δημοτικής Αστυνομίας σε όλο αυτό; Του θεατή; 

Ένας υπέροχος χώρος, λοιπόν, που κάθε πόλη θα ήθελε να διαθέτει για να τον αναδείξει, παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις της Δημοτικής  Αρχής, κατάντησε ξέφραγο αμπέλι. Ούτε την είσοδο του αρχοντικού δεν είναι ικανοί να φράξουν αφήνοντάς το έρμαιο στις διαθέσεις κάθε νεοβάνδαλου. Μια  δενδρόφυτη έκταση 350 στρεμμάτων, με σπάνια φυσική ομορφιά που θα έπρεπε να αποτελεί  σημείο αναφοράς για την πόλη και τους κατοίκους της έχει οδηγηθεί σε πλήρη υποβάθμιση. 

Οι εικόνες σοκαριστικές. Σπασμένα τζάμια, ριγμένες πόρτες, κατεστραμμένο εσωτερικό, γκράφιτι και συνθήματα στους τοίχους του αρχοντικού, ρημαγμένο και ανοιχτό το σπιτάκι του φύλακα στην είσοδο όπως και τα άλλα κτίσματα εντός. Τα φωτιστικά στον εξωτερικό χώρο όλα σπασμένα, οι λιμνούλες γεμάτες σκουπίδια, ξεχαρβαλωμένοι οι κάδοι για σκουπίδια. Και απέξω μια τεράστια πινακίδα που καλωσορίζει τους επισκέπτες… στην πόλη. Τι ειρωνεία! 

Και λίγο μετά το στρατόπεδο (άλλη πονεμένη ιστορία κι αυτή) εκεί μπροστά στις τράπεζες και τα καφέ, ο Νόμος της Ζούγκλας: Πατήστε τους πεζούς, θέλουν να περπατούν στα πεζοδρόμια.  

Είναι  να αναρωτιέται πραγματικά κανείς για ποιον λόγο υπάρχουν οι (καλοπληρωμένοι) τοπικοί άρχοντες όταν δεν αγγίζουν τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών αφήνοντάς τους έρμαια στις διαθέσεις του κάθε παρανομούντα…

                                                                 Τότε...

                                                            ...και τώρα

Και λίγο πιο πέρα, ο Νόμος της ζούγκλας. Μια ντροπή για τον ανθρώπινο πολιτισμό...