Πολιτική ... αδυναμία

«Ειλικρινά, η πραγματικότητα όπως εκφράζεται μέσα από το θέατρο του παραλόγου αυτής της κυβέρνησης, ξεπερνά την φαντασία. Κακόγουστος σουρεαλισμός!

Όσα σύμφωνα με τα ρεπορτάζ συνέβησαν στο χθεσινό υπουργικό συμβούλιο δεν είναι μόνο φαιδρά, αλλά και λυπηρά για το πρωθυπουργικό αξίωμα.Γιατί ο κ. Τσίπρας ανεξάρτητα από τη γνώμη που ο καθένας μπορεί να έχει για την πολιτική του διαδρομή και τη διακυβέρνησή του, δεν παύει να φέρει ένα μείζον θεσμικό αξίωμα. Του πρωθυπουργού.Και όταν αυτό το αξίωμα εκφυλίζεται η ζημιά αφορά γενικότερα την κοινοβουλευτική δημοκρατία μας.

Πού ακούστηκε, πότε συνέβη ξανά, ο πρωθυπουργός να καλεί - παρακαλεί, επί της ουσίας, τους υπουργούς του να μην τον ρίξουν.Να ανέχεται τα καπρίτσια και την επίδειξη ισχύος του κυβερνητικού του εταίρου και την ίδια ώρα να γίνεται της κακομοίρας από τσακωμούς, αντεγκλήσεις και έντονες διαμαρτυρίες και στα δύο κόμματα και στην κυβέρνηση.

Και αντί να έχει στείλει ορισμένους σπίτι τους εκείνος να παριστάνει τον... κυανόκρανο και τον τροχονόμο των εκατέρωθεν προκλήσεων.Αν υπήρχε κάτι που πιστωνόταν ο κ. Τσίπρας και αυτό τον βοήθησε στη διάρκεια των τριάμισι χρόνων που είναι στον πρωθυπουργικό θώκο, ήταν η αίσθηση ισχύος και υπεροχής που δημιουργούσε ως αδιαφιλονίκητος ηγέτης της παράταξής του. Ότι ελέγχει το παιχνίδι. Αυτό τον βοήθησε να ξεπεράσει και τη διάσπαση με την αποχώρηση Λαφαζάνη, Κωνσταντοπούλου και άλλων στελεχών του. Γέμιζε τη δεξαμενή του πολιτικού του κεφαλαίου.Τώρα όμως η εικόνα αυτή έχει ανατραπεί ολοκληρωτικά.   

Ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει ένας αδύναμος πρωθυπουργός.Υπό ομηρία. Και μάλιστα διπλή.Και από το κόμμα του αλλά και από τον εταίρο του.Άλλες εποχές, πολιτικοί ηγέτες που ο ίδιος έχει αφήσει να εννοηθεί ότι θαύμαζε, θα είχαν ήδη πάρει μέτρα και τα... κεφάλια θα κατρακυλούσαν στα σκαλιά του Μαξίμου.

Αντ’ αυτού ο σημερινός πρωθυπουργός αναζητεί διαβεβαιώσεις. Και με αυτό ακριβώς, δείχνει ευάλωτος.Όμως θα έπρεπε να γνωρίζει ότι ένας ευάλωτος πρωθυπουργός χάνει πολύ γρήγορα τους υποστηρικτές του. Ιδίως όταν αυτοί βρίσκονται κυρίως εκτός Ελλάδας.Παύει να είναι χρήσιμος όταν διαπιστώνουν ότι νιώθει ανασφαλής να κάνει delivery όσα έχει δεσμευτεί.Όταν δεν δείχνει να έχει χάσει τον απόλυτο έλεγχο.

Και δεν είναι μόνο σε αυτό το επίπεδο η ζημιά. Και η κοινωνία συνήθως αφουγκράζεται, αισθάνεται την πολιτική αδυναμία. Και συνήθως γυρίζει την πλάτη στον αδύναμο.Όσοι δηλαδή δεν το έχουν ήδη πράξει λόγω της πολιτικής του...»

                             (Αρθρο του Δ. Παπακωνσταντίνου από το capital.gr)