Το καμπανάκι χτυπά...

«Κυβέρνηση και τρόικα τα έχουν κάνει πλακάκια και κάνουν πάρτι με 1 δισ. ευρώ σε βάρος των Ελλήνων φορολογούμενων! Η μεν πρώτη τσεπώνοντας 735 εκ. ευρώ για ρουσφέτια και εξαγορά ψήφων αντί να τα δίνει στους πολίτες, στους οποίους ανήκουν και που τα χρωστάει, η δε δεύτερη για να διαφημίζει ότι το θνησιγενές κουστούμι που έχει ράψει για τους Έλληνες είναι σωστό. Σε μια πολιτιοκοικονομική διαπλοκή. 

Η ιστορία είναι απλή. Το υπουργείο οικονομικών χρωστάει σε Έλληνες φορολογούμενους και επιχειρήσεις πάνω από 3 δις ευρώ. Τα χρωστάει γιατί τα στοιβάζει κάτω από το μαξιλάρι του «πλεονάσματος» αντί να τα δίνει για να ξεχρεώσει τις υποχρεώσεις της. Οι υποχρεώσεις είναι από πληρωμές προμηθευτών, από καθυστερούμενες συντάξεις, από επιστροφές φόρων και εισφορών και από δικαστικές αποφάσεις υπέρ των πολιτών και επιχειρήσεων. 

Αν τα έδινε η κυβέρνηση στην ώρα τους δεν θα υπήρχε πρωτογενές πλεόνασμα που να δικαιολογεί παροχές και υποσχέσεις κουραφέξαλα. Αλλά, αν τα έδινε δεν θα ήταν εφικτό και το πλεόνασμα που ντε και καλά επέβαλαν οι δανειστές και μάλιστα σε βάθος χρόνου μέχρι το 2062!

Άλλωστε, η θέση «καλύτερα 100 ένοχοι ελεύθεροι παρά ένας αθώος στην φυλακή», παρά την υπερβολή ή για να ακριβολογήσω χάρη στην υπερβολή της, αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες του δυτικού ουμανισμού. Δεν είναι μόνον ενδεικτική της ευρωπαϊκής νομικής σκέψης, αλλά εκφράζει γενικότερα σε αξιακό επίπεδο την αντίληψη για την θέση του ατόμου στην δημοκρατικά συγκροτημένη αστική κοινωνία.

Στον αντίποδα αυτής της θέσης βρίσκουμε την περίφημη πλέον άποψη του κομμουνιστή οικονομολόγου Εβγκένι Βάργκα που στις 20 Μαρτίου 1931 σε επιστολή του προς τον Στάλιν γράφει: « ...θεωρώ απόλυτα σωστό, καλύτερα να συλλαμβάνεις δύο αθώους παρά να μην συλλαμβάνεις έναν κατάσκοπο». Αυτή ακριβώς η κατάργηση της διάκρισης των εξουσιών βρίσκεται πίσω από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. 

Ας μην πάρουμε ανάλαφρα τα όσα είπε ο κ. Π. Πολάκης. Τα είπε μετά λόγου γνώσεως και το κυριότερο και το πιο επικίνδυνο, απευθυνόταν σε ένα ακροατήριο που τα επιδοκιμάζει.Το καμπανάκι χτυπά και μας προειδοποιεί γι΄αυτό που έρχεται».

                                                   (Γ.Τετράδης –Παπαδόπουλος-liberαl.gr)