«H ΕΛΣΤΑΤ
ανακοίνωσε ότι για πρώτη φορά οι γεννήσεις στην Ελλάδα έπεσαν κάτω από το
ψυχολογικό όριο των 90.000 παιδιών – φυσικά οι θάνατοι είναι σταθερά πολύ
περισσότεροι. Μιλάμε για την προαναγγελία του ιστορικού τέλους ενός λαού, αν
δεν αλλάξει σύντομα κάτι...
Οι σε αναπαραγωγική ηλικία νέοι συνεχίζουν να φεύγουν από τη
χώρα για φτιάξουν το μέλλον -και τις οικογένειές τους- αλλού. Αλλά και οι
περισσότεροι που μένουν, πνιγμένοι από ένα αίσθημα ματαίωσης, όλο και πιο
δύσκολα μπορούν να διακρίνουν ένα στοιχειωδώς ευνοϊκό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα
κάνουν το ούτως ή άλλως δύσκολο βήμα να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί.
Για όλους
υπάρχουν ζόρια και απουσία προοπτικής, αλλά σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ ο χειρότερα
φορολογούμενος Ελληνας είναι πλέον αυτός με δύο παιδιά (υπό την προϋπόθεση ότι
είναι αρκετά τυχερός και έχει εισόδημα για να φορολογηθεί).
Επαρκείς
βρεφονηπιακοί σταθμοί, παρά τις διαβεβαιώσεις της Θεανώς, δεν υπάρχουν. Και η
εργαζόμενη γυναίκα που επιλέγει να τεκνοποιήσει, ξέρει ότι ζήτημα να μείνει
σπίτι με το μωρό για δυο-τρεις μήνες (στη Σουηδία η σχετική άδεια είναι 11
μήνες με δυνατότητα επέκτασης) και όλα αυτά εφόσον ο εργοδότης της είναι
σχετικά γενναιόδωρος και δεν έχει ήδη διατυπώσει αόρατες ή και σαφείς απειλές
σχετικά με τη διατήρηση της θέσης της.
Ολα σχετίζονται. Οι γυναίκες κάνουν σε
μεγαλύτερη ηλικία παιδί, όταν νιώσουν μια κάποια ασφάλεια –το 2017 ο μέσος όρος
σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, ανήλθε στα 31,4 έτη. Αυτό με τη σειρά του οδηγεί σε έναν
φαύλο κύκλο υπογονιμότητας αλλά και σε περισσότερες καισαρικές. Ολα
σχετίζονται.
Λέμε ότι πρέπει να επενδύσουμε στην Παιδεία, να χτίσουμε σχολεία,
να ανοίξουμε (ιδιωτικά) πανεπιστήμια. Ωραία όλα αυτά, αλλά για ποια παιδιά;
Κινδυνεύουμε να γίνουμε μια χώρα που θα έχουμε καινούργιες αίθουσες χωρίς
μαθητές να τις γεμίσουν. Το 2023 θα μπουν στα Δημοτικά της χώρας 12.000
λιγότερα «πρωτάκια» απ’ όσα εφέτος. Και η τάση βαίνει μειούμενη. Ολα
σχετίζονται».
(Π.Παπαδόπουλος- protagon)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου