Σε χαμηλή φωτιά...

«Αίφνης η κυβέρνηση αποφάσισε να στραφεί εναντίον του taxibeat.Πριν φέρει τον σχετικό νόμο προς συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή, ξεκίνησε -αναγνωριστικά- την επικοινωνιακή επίθεση. Προβλήθηκαν ποικίλα επιχειρήματα, από αναπόδεικτα -ότι το taxibeat δεν καταβάλλει τους φόρους που κανονικά τού αναλογούν-, μέχρι εξωφρενικά - πως η εφαρμογή παρουσιάζει στους πελάτες φωτογραφίες των ταξιτζήδων κι ετούτο ωθεί σε διακρίσεις υπέρ των πιό ευπαρουσίαστων. (Σάμπως να μην έχει ο καθείς δικαίωμα να επιλέγει για τις μετακινήσεις του έναν καλοβαλμένο οδηγό. Σάμπως η συμπαθητική εμφάνιση να αποτελεί ολίσθημα με όρους πολιτικής ορθότητας.)

Οι πολίτες-χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αντέδρασαν άμεσα και έντονα. Ένα άγνωστο στην κοινή γνώμη παρασκήνιο πιθανότατα να αναπτύχθηκε. Ώσπου, εχθές το βράδυ, η ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου διέρρευσε ότι δεν έχει ακόμα κατασταλάξει και πως θα δώσει στο νομοσχέδιο την τελική του μορφή, αφού πρώτα αφουγκραστεί την κοινωνία κι αφού διαβουλευθεί με όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Και με το taxibeat βεβαίως-βεβαίως.

Θα σχημάτιζε κάποια αθώα ψυχή την εντύπωση πως στο πεδίο των αστικών μεταφορών διεξήχθη τις τελευταίες ημέρες μια ιδεολογική μάχη. Πως ο Σύριζα θυμήθηκε με τα πρωτοβρόχια ό,τι ο ίδιος αντιλαμβάνεται ως αριστερό μεδούλι του και τα έβαλε με τη φιλελεύθερης φιλοσοφίας πλατφόρμα του taxibeat.Ότι ο κύριος Σπίρτζης λαχταρούσε να μάς ξεκολλήσει απ'τις οθόνες των κινητών και να μάς κατεβάσει στους δρόμους - όχι για να διαδηλώσουμε μα για να αναζητήσουμε με σηκωμένο χέρι αγώι.

Καμιά σχέση. Η εφαρμογή του κοινωνικού τους οράματος -εάν το θυμούνται κιόλας- στην Ελλάδα του 2017 είναι το τελευταίο πράγμα που απασχολεί τους κυβερνώντες. Το παιχνίδι παίχτηκε -στοιχηματίζω- σε τελείως διαφορετικό επίπεδο, με τους απλούστερους δυνατούς όρους.Ο ταριφοπατέρας κύριος Λυμπερόπουλος προσέγγισε την κυβέρνηση και της πρόσφερε μερικές χιλιάδες κουκιά εφόσον τού έκανε εκείνη το χατίρι να πατάξει το taxibeat.Η συμφωνία μεταξύ τους αρχικά έκλεισε.

Σύντομα όμως η κυβέρνηση συνειδητοποίησε θες ότι η απήχηση του Λυμπερόπουλου έχει πάρει την κατιούσα, θες ότι οι χρήστες του taxibeat είναι πάρα πολλοί και ψηφίζουν επίσης, θες ότι -εν πάση περιπτώσει- η συγκεκριμένη σύγκρουση όχι μόνον δεν είχε προδιαγεγραμμένη, θετική για την ίδια, έκβαση μα ενδεχομένως και να τη ζημίωνε πολλαπλώς. Ανέκρουσε συνεπώς πρύμναν.Σε μερικές εβδομάδες ό,τι συνέβη θα έχει σχεδόν σβηστεί από τη μνήμη μας.

Όπως θα έχει λησμονηθεί ότι ο κύριος Πάνος Καμμένος την έβγαλε κοινοβουλευτικά καθαρή για τις πρόσφατες σκανταλιές του υπερψηφίζοντας -ως αντάλλαγμα- δυό νομοσχέδια τα οποία κάθε άλλο παρά εναρμονίζονται με το εθνικοχριστιανικό του πνεύμα.

Όπως, αργά ή γρήγορα, πρόκειται να καμφθούν οι ευαισθησίες των οικολόγων του Σύριζα και οι ενστάσεις των αρχαιολόγων σε σχέση με την αξιοποίηση του Ελληνικού. Το έργο θα ξεκινήσει εν χορδαίς και οργάνοις. Κάθε φορά που οι προπαγανδιστικές ανάγκες θα το επιβάλλουν, ο κύριος Τσίπρας θα κατηφορίζει στην παραλιακή και θα κόβει κορδέλες, εγκαινιάζοντας θεμέλια και μπετά».

Γιατί; Διότι οι επενδύσεις, τα μεγάλα έργα, αποτελούν τα φρέσκα βέλη στη φαρέτρα του.

Από το καλοκαίρι του 2015, από τη νύχτα του δημοψηφίσματος, η ηγεσία του Σύριζα παραιτήθηκε από κάθε ρομαντική αυταπάτη. Η ρήξη, η ανατροπή, το "ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός" που έγραφαν κάποτε τα μπλουζάκια τους, κατήντησαν χάντρες και καθρεφτάκια μπας και δελεαστούν οι αφελείς.

Η εξουσία έγινε για εκείνους που την ασκούσαν αυτοσκοπός. Να μείνουν όσο περισσότερο καιρό γίνεται στα πράγματα. Κι όταν κάποτε αποχωρήσουν, να έχουν δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τη θριαμβευτική επιστροφή τους."Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο...." θα έλεγε κάποιος ψημμένος στη ζωή ή γνώστης έστω της Ιστορίας.

"Από το να τρέφουν και να τρέφονται με επαναστατικές φαντασιώσεις, απ' το να αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους σαν επιγόνους του Τσε Γκεβάρα και να χαϊδεύουν τη σκανδάλη σε διαρκή όντας πειρασμό να την τραβήξουν, κάλλιο που εξελίχθηκαν σε πολιτικούς εκπροσώπους συγκεκριμένων συντεχνιών και επιχειρηματικών συμφερόντων.

Ο εναγκαλισμός με νέα -ή και παλιότερα- τζάκια τούς γλυκαίνει, τους μαλακώνει, τούς καθιστά ακίνδυνους.Ενδίδοντας στον κυνισμό, οι Συριζανέλ παύουν να είναι εχθροί της ανάπτυξης. Θα την επιδιώξουν ίσα-ίσα, φροντίζοντας να ωφεληθούν από αυτήν.""Τι είχες Γιάννη, τί είχα πάντα!" θα τον αντέκρουε ένας κάπως πιό αγνός.

"Καπετανάτα, ανθρωποδίκτυα, διαπλοκή, όλη η παθογένεια της Ελλάδας από το 1830 θάλλει και στις αρχές του 21ου αιώνα. Θεσμοί-βιτρίνα, οράματα-πασπαρτού, διαφθορά και αναξιοκρατία. Μια κόλαση!""Στην κόλαση ψηνόμαστε έτσι κι αλλιώς" θα απαντούσε ο πρώτος. "Ας είμαστε τουλάχιστον σε χαμηλή φωτιά..."     

                                           (Άρθρο του Χρ.Χωμενίδη από το capital.gr)