Οι πέντε μεγάλες εξαπατήσεις...

«Ο κ. Γιάνης Βαρουφάκης έγραψε το αυτοβιογραφικό του βιβλίο «Ανίκητοι ηττημένοι», που κυκλοφόρησε πρόσφατα, με σκοπό να δείξει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση καταπίεσε και εξαπάτησε την Ελλάδα. Αθελά του αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο. Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί κράτησαν έναντι της Ελλάδας μια στάση αυστηρή, αλλά έντιμη, σε πλήρη αντιστοιχία με τις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τις συμφωνίες με την Ελλάδα. Αντίθετα, οι κ. Βαρουφάκης και Τσίπρας επεδίωξαν την εξαπάτηση τόσο της Ευρωπαϊκής Ενωσης όσο και των Ελλήνων πολιτών. Η διαπίστωση αυτή ακούγεται ίσως υπερβολική, αλλά προκύπτει αβίαστα από την αφήγηση του κ. Βαρουφάκη.

Η πρώτη μεγάλη εξαπάτηση αφορά τη συμφωνία για την παράταση του προγράμματος για τέσσερις μήνες. Οπως ευθαρσώς αποκαλύπτει ο κ. Βαρουφάκης, αρχικά δεν είχε καταλάβει τι είχε συμφωνήσει στις 20 Φεβρουαρίου. Το κατάλαβε τρεις ημέρες αργότερα, έπειτα από μια τηλεδιάσκεψη που είχε με τον κ. Μάριο Ντράγκι και την κ. Κριστίν Λαγκάρντ, οι οποίοι του εξήγησαν ότι σύμφωνα με τα κείμενα η Ελλάδα συμφώνησε να συνεχίσει τις υπάρχουσες συμφωνίες χωρίς αλλαγές, δηλαδή με όλα τα μέτρα της λιτότητας, προτείνοντας μόνο κάποια ισοδύναμα μέτρα. Ο κ. Βαρουφάκης είπε τότε στον κ. Τσίπρα ότι οι Ευρωπαίοι τον «εξαπάτησαν». Ο κ. Τσίπρας του απάντησε ότι δεν πειράζει, αφού δεν σκόπευε να τηρήσει την υπογραφή του.

Η στρατηγική αυτή εξηγεί το τι ακολούθησε στο Eurogroup. Ο κ. Βαρουφάκης αγνόησε αυτά που είχε συμφωνήσει και διαρκώς ζητούσε ρύθμιση του χρέους χωρίς να προτείνει ισοδύναμα μέτρα λιτότητας. Γι’ αυτό οι εταίροι έχασαν την υπομονή τους. Δεν το έκαναν επειδή τους «ενοχλούσε η αλήθεια» ή ήταν δήθεν «εχθροί» της Ελλάδας, ή πράκτορες της τοπικής «ολιγαρχίας», όπως ευφάνταστα γράφει ο συγγραφέας. Διαπίστωσαν ότι δεν ήταν δυνατόν να διαπραγματευτούν με κάποιον που δεν σέβεται την υπογραφή του.

Η δεύτερη μεγάλη εξαπάτηση ήταν η ανυπαρξία εναλλακτικού σχεδίου. Σύμφωνα με τα όσα αποκαλύπτει ο κ. Βαρουφάκης, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ δεν θεωρούσε πιθανό να συμφωνηθεί ένα καλύτερο πρόγραμμα διάσωσης μέσα από διαπραγματεύσεις. Το αρχικό σχέδιο ήταν να περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή ώστε να απειλήσουμε την Ευρωζώνη με καταστροφικά αντίμετρα. Τα μέτρα αυτά ήταν να αρνηθούμε να πληρώσουμε τα ελληνικά ομόλογα που είχε αποκτήσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, να δημιουργήσουμε παράλληλο νόμισμα και να καταργήσουμε την ανεξαρτησία της Τράπεζας της Ελλάδος. 

Αυτά ήταν τα «αντίμετρα» που είχε ετοιμάσει ο κ. Βαρουφάκης. Ο βασικός σχεδιασμός του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν να διαπραγματευθεί, αλλά να συγκρουστεί κατά μέτωπο και να εκβιάσει.  Αν και ο κ. Βαρουφάκης δεν το βλέπει έτσι, ήταν ευτύχημα για την Ελλάδα που ο κ. Τσίπρας δίστασε να φτάσει στα άκρα. Αν είχε ακολουθήσει το αρχικό σχέδιο, η Ελλάδα θα είχε βγει από την Ευρωζώνη, αφού όλα τα αντίμετρα ήταν «άσφαιρα». Γι’ αυτό και αφού ο κ. Βαρουφάκης τα αποκάλυψε σε έναν αξιωματούχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας τον Απρίλιο, η στάση της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν άλλαξε. Αντίθετα, ο κ. Σόιμπλε πρότεινε τον Ιούνιο στην Ελλάδα να αποχωρήσει οικειοθελώς από την Ευρωζώνη.

Η τρίτη μεγάλη εξαπάτηση έχει σχέση με την παρουσίαση της συμφωνίας της 20ής Φεβρουαρίου. Αν και οι κ. Τσίπρας και Βαρουφάκης ήξεραν ότι είχαν παρατείνει το μνημόνιο, είπαν το ακριβώς αντίθετο. Στην ομιλία του προς το Υπουργικό Συμβούλιο στις 27 Φεβρουαρίου ο κ. Τσίπρας είπε: «Οι εταίροι μας ενέκριναν επέκταση της δανειακής σύμβασης με την Ελλάδα, στη  βάση του αιτήματος που είχαμε καταθέσει με την επιστολή μας. Δηλαδή την επέκταση της δανειακής σύμβασης χωρίς την επέκταση των μνημονιακών δεσμεύσεων, του προγράμματος της λιτότητας δηλαδή, που μέχρι χθες τη συνόδευε αποκλειστικά». 

Η δήλωση αυτή ήταν εντελώς ψευδής. Επέτρεψε όμως στον πρωθυπουργό να ισχυρίζεται στο εσωτερικό ότι η δήθεν σκληρή στάση είχε αποτέλεσμα. Ετσι ανέβηκε η δημοφιλία της κυβέρνησης στο 80% και κέρδισε το «Οχι» στο δημοψήφισμα. Οπλισμένος με το ψέμα αυτό ρωτούσε ο κ. Τσίπρας στη Βουλή την αντιπολίτευση: «Θα στηρίξετε αυτή την εθνική διαπραγματευτική στρατηγική για να μπει τέλος στη λιτότητα;». Οι επικριτές του κ. Τσίπρα –δηλαδή όσοι έλεγαν την αλήθεια, ότι η χώρα βάδιζε προς την καταστροφή– παρουσιάζονταν ως εθνικοί μειοδότες. Το βιβλίο του κ. Βαρουφάκη σιωπά για 

τις ανέντιμες αυτές δηλώσεις του πρωθυπουργού.

Η τέταρτη μεγάλη εξαπάτηση ήταν το ίδιο το δημοψήφισμα. Οπως εξηγεί ο κ. Βαρουφάκης, ο κ. Τσίπρας προκήρυξε το δημοψήφισμα ως μια «διέξοδο», ενώ είχε ήδη αποφασίσει ότι η Ελλάδα χρειαζόταν τον συμβιβασμό. Ο μόνος λόγος που το έκανε ήταν για να το χάσει. Ηθελε να μην έχει την ευθύνη.

Τέλος, η πέμπτη μεγάλη εξαπάτηση και η πιο θεμελιώδης, ήταν το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης». Ο κ. Βαρουφάκης αποκαλύπτει μια συνομιλία του με τον κ. Παππά, ο οποίος του είπε ότι το πρόγραμμα αυτό δεν ήταν το «πραγματικό» οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μόνο ένα «κάλεσμα στον αγώνα». Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν υποσχόταν στους εκλογείς παροχές από αφέλεια, ή δήθεν άγνοια. Το βιβλίο του κ. Βαρουφάκη αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο αντιμνημονιακός «αγώνας» ήταν μια ενσυνείδητα δημαγωγική εξαπάτηση».

(Άρθρο του Π.Ελυεθεριάδη, καθηγητής Δημοσίου Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)