Αναπάντητο ερώτημα...

«Γνωστά αυτά και σχεδόν... αποδεκτά μοιρολατρικά, ως πραγματικότητα που βιώνει η κοινωνία. Η μεγάλη απορία, βρίσκεται αλλού: το κράτος, η κυβέρνηση δηλαδή που ελέγχει τα εντεταλμένα όργανα της τάξης και της ασφάλειας, γιατί επιδεικτικά και προκλητικά... σφυρίζει αδιάφορα, γιατί προστατεύει μ’ αυτόν της τον τρόπο την ανομία και πολλαπλασιάζει επικίνδυνα τον φόβο και την ανασφάλεια των πολιτών;

Τι είναι αυτό που οδηγεί τον κ. Τσίπρα και την κυβέρνηση, όχι μόνο στο να ανέχεται, αλλά στην ουσία να προστατεύει κάτω από τις...πάλαι ποτέ «επαναστατικές» φτερούγες του, τους αυτουργούς, «ηθικούς» και πραγματικούς, της βίας, της τρομοκρατίας, της διάχυτης ανασφάλειας, της παρανομίας;

Θέλει, απλώς, να διατηρήσει μια... επικοινωνιακή επίφαση της «ριζοσπαστικότητας» και της αριστεροσύνης του , να μην πετάξει παραδομένος και αυτό το ύστατο «λάβαρο» με το οποίο κινητοποιούσε ως αντιπολίτευση αυτούς που πίστευαν στον... Γ’ γύρο του εμφυλίου;

Φοβάται (όπερ και το πιθανότερο...) τους σκληροπυρηνικούς «επαναστάτες» μέσα στο ίδιο του το κόμμα, που με κάθε ευκαιρία δείχνουν ότι πιστεύουν πως «η βία είναι η μαμή της ιστορίας», και για τους οποίους ο με κάθε τρόπο και μέσο « μαχητικός ακτιβισμός», είναι το τελευταίο τους ταμπούρι;

Νομίζει ότι έτσι θα συγκρατήσει τους αριστερούς που τον ψήφισαν όχι γι’ αυτά που ψεύτικα έταζε, αλλά για την «μεγάλη αλλαγή» (γιατί οι καιροσκόποι απογοητεύτηκαν και λακίζουν σιγά-σιγά...), έτσι ώστε απλώς να ηττηθεί στις εκλογές, αλλά να μην πάθει πανωλεθρία, και να εξακολουθήσει να είναι μερισματούχος των εξελίξεων;

Όλες οι πιθανές εξηγήσεις, έχουν την λογική τους. Αλλά το ερώτημα παραμένει... αναπάντητο. Και θα το απαντήσει η πλειοψηφία των «μεσαίων αστών», στις τάξεις των οποίων βρίσκεται και πλήθος έλλογων και φοβισμένων αριστερών».

                 (Απόσπασμα άρθρου του Θ. Οικονομόπουλου από την Iefimerida)