Ο αποτυχημένος κ.Μουζάλας...

Ο κ. Μουζάλας χρειάστηκε να γίνει υπουργός για να παραδεχθεί από τηλεοράσεως ότι μόνο τότε κατανόησε και τα προβλήματα της «άλλης πλευράς», της εντεύθεν των συνόρων. Ως τότε ήταν εύκολος θιασώτης του «διαμπερούς» των συνόρων, πρεσβεύοντας ότι όλοι οι μετανάστες χωράνε!

Διέφευγε στον πρωθυπουργό, αλλά και στον τότε φρέσκο υπουργό το διττό πρόβλημα.

α) Τα προβλήματα που δημιουργούν οι μεταναστευτικές ροές στους γηγενείς, και κατά τεκμήριο στα πιο φτωχά στρώματα εξ αυτών, στις λαϊκές συνοικίες, εκεί που οι άνθρωποι ζουν στερημένα, αν δεν φυτοζωούν πλέον, με το μίζερο μεροκάματο

β) Ο αριθμός των μεταναστών. Δεν είναι θέμα προσώπων, χρώματος, εθνικοτήτων και θρησκειών, όσα δηλαδή απεχθάνεται η ρατσιστική αντιμετώπιση της ανθρώπινης ύπαρξης, ασχέτως αν οι συριζαίοι και όλοι οι εύκολοι «ανθρωπιστές» κολλούσαν τη ρετσινιά του ρατσιστή σε όποιον έθετε προβληματισμούς.

Είναι θέμα αριθμών.Τεράστια μεγέθη κοινωνικών συνόλων μεταναστεύουν, προς τις Δυτικές και Βόρειες χώρες, με το όνειρο μια καλύτερης ζωής Μεγέθη που είναι δεδομένο ότι δεν μπορούν εύκολα να ενταχθούν στις δυτικές κοινωνίες και να συνυπάρξουν σε μια αρμονική συμβίωση.

Αιτία της μετανάστευσης δεν είναι μόνο η φτώχεια. Συναντά κανείς σε φτωχές χώρες ανθρώπους που έχουν τον επιούσιο, αλλά ξεκινούν και αυτοί το μακρινό επικίνδυνο ταξίδι.

Αφενός η τηλεοπτική εικόνα που φτάνει στις εσχατιές της οικουμένης και λειτουργεί ως πλανευτικό κάλεσμα. Βλέπουν εικόνες της Δύσης και θεωρούν ερχόμενοι σε αυτή, θα ζήσουν έτσι! (Ο γράφων έχει δει στις εσχατιές της Σαχάρας και στα φτωχά νησιά της Ωκεανίας, άπειρες δορυφορικές κεραίες να υψώνονται σε πήλινες, ξύλινες ή πασσαλόπηκτες καλύβες).Αφετέρου, τους πλησιάζει δελεαστικά το τεράστιο δουλεμπορικό κύκλωμα, που ως λερναία ύδρα έχει εξαπλωθεί σε όλο το πλανήτη, τους υπόσχεται ζωή χαρισάμενη στη Δύση, και με το αζημίωτο αναλαμβάνει να τους βοηθήσει! Έτσι ξεχειλίζουν οι δρόμοι των απόκληρων, εκ των οποίων λίγοι είναι πρόσφυγες πολέμων.

Οι «53» και όσοι άλλοι διεθνιστές του ΣΥΡΙΖΑ, αφού ψηφίζουν τα μνημονιακά μέτρα σαν να μην υπάρχει αύριο, για να διατηρήσουν τους ηγεμονικούς μισθούς τους, βρήκαν εύκολη διαφυγή τους μετανάστες.Δεν ισχυριζόμαστε ότι υποκρίνονται. Πάντα ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μια εύκολη, φιλομεταναστευτική στάση.Απλώς τώρα δεν έχουν σε τι άλλο να αποδείξουν την αριστεροσύνη τους.Έτσι, κατά τη χθεσινή συνεδρίαση της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια συνεδρίαση τριών ωρών, κατανάλωσαν το 80% του χρόνου για το μεταναστευτικό, με κύριο πιάτο την κριτική στον κ. Μουζάλα.

Ο κ. Μουζάλας αμυνόμενος, τους είπε ότι αν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν θωρούν πως επαρκεί για τη θέση, είναι διατεθειμένος να υποβάλει την παραίτησή του. Στο σημείο αυτό παρενέβη ο πρωθυπουργός και αποφόρτισε την κατάσταση, λέγοντας ότι δεν τίθεται τέτοιο θέμα, και άλλωστε, όπως, είπε η Π.Γ. δεν είναι το αρμόδιο όργανο ώστε να συζητείται ένα τέτοιο θέμα.Το πρόβλημα δεν είναι του Μουζάλα, πέραν των προαναφερθέντων, και για το γεγονός ότι εμπλέκονται πολλά υπουργεία. Είναι αφενός η απειρία των υπουργών αφετέρου η γνωστή ραθυμία της κρατικής μηχανής, που επί ΣΥΡΙΖΑ, κάθε άλλο παρά καλυτέρευσε.

Ένα επιπρόσθετο πρόβλημα είναι οι ποικίλες ΜΚΟ, που οι περισσότερες παρενέβησαν διαλυτικά με αποτέλεσμα η κατάσταση να γίνει χαώδης. Την πληρώνουν φυσικά οι ίδιοι οι μετανάστες, αλλά και οι κάτοικοι των νησιών.Λύση δεν διαφαίνεται.

Ο χειμώνας θα έρθει, οι μετανάστες επί συριζαίων –που τόσο τους αγαπούν – θα ξεπαγιάσουν, ή έστω θα κακοπεράσουν (όσο δεν κακοπέρασαν επί των προηγούμενων ανάλγητων), η κριτική στον Μουζάλα θα συνεχιστεί γιατί πρέπει να δείξουν αριστεροί, και ο πρωθυπουργός, ως μη γνώστης του προβλήματος, δεν θα σκεφθεί το πιο αναγκαίο:

Να σχηματίσει μια ομάδα κρούσης από τεχνοκράτες που δεν θα συμπονάνε αναγκαστικά τους μετανάστες, αλλά θα έχουν την επιστημονική επάρκεια και την διοικητική ικανότητα, να αντιμετωπίσουν μερικώς έστω το πρόβλημα, καθώς λύση δεν διαφαίνεται.

                                 (Απόσπασμα άρθρου του Γ. Σιδέρη από το liberal.gr)