Στα απόνερα του life style…

«Είναι και αυτοί ένα σύμπτωμα του καιρού. Άνθρωποι που έζησαν όλη τους τη ζωή στις παρυφές του lifestyle, διότι βρέθηκαν σε κάποιες θέσεις πλάι στο γλέντι, δεν είχαν το πακέτο για να είναι πρωταγωνιστές. Πάντα ήταν πλάι στη γκλαμουριά.

Θρέφονταν με αέρα κοπανιστό και ό,τι τους πετούσε από πάνω η λαμπερή σκηνή όσων είχαν και τα φράγκα να γεύονται κανονικά την αστραφτερή εποχή.

Αυτοί ήταν πάντα στο διακριτικό τους περιθώριο, ίσα που έπεφτε η άκρη του προβολέα προς τα κει και ημί-φωτίζονταν τα πρόσωπα τους. Περίπου γελωτοποιοί των άλλων, των ισχυρών, συμπληρώματα σε μια αυλή γεμάτη χρυσόσκονη…

Τα χρόνια της κυριαρχίας του τίποτε απλά περιέφεραν τις θλιβερές περσόνες τους ακκιζόμενοι, λέγοντας σε πλούσιες κυρίες πόσο σας πάει το συνολάκι σας, πίνοντας κανένα ποτηράκι σαμπανίτσα όταν τους επέτρεπαν. 

Απολάμβαναν τα καλέσματα, είχαν άποψη για το φουά γκρα και που και που την έλεγαν και δημόσια, όταν τους επέτρεπαν. Σε κείνα τα χρόνια πού χρόνος για τα δράματα του κόσμου; Ούτε δευτερόλεπτο. Όταν έβγαζε νέο μοντέλο η Stella Mc Cartney θα ασχολούνταν με τους άστεγους;

Σήμερα λοιπόν που το πάρτι τέλειωσε ξαφνικά τρώνε κάτι λάμψεις κοινωνικής επαγρύπνησης. Είναι και τα social media που λειτουργούν σαν βιτρίνα φωτισμένη. Ανησυχούν για το περιβάλλον, για τη Συρία, τους πρόσφυγες, τους άστεγους, τους πονεμένους, τους συνταξιούχους, τις χήρες και τα ορφανά. Μετανοημένες Μαρίες Μαγδαληνές.

Και βγάζουν που και που κραυγούλες ανάμεσα στα νέα αδιάβροχα κραγιόν που τους γοητεύουν και το άρωμα από άγριο μύρτιλο σε body lotion θα πουν και καμιά ψαγμένη σαχλαμάρα για τα δράματα του κόσμου, μην τους περάσουμε για εκτός εποχής. Ότι έμειναν στον παλιό κόσμο. Μόνο που είναι τόσο  φως φανάρι πως πρόκειται για ρόλους, πως αύριο μεθαύριο που θα ανοίξει πάλι κανένας φελλός σαμπάνιας πρώτοι θα τρέξουν να μαζέψουν όσες μπουρμπουλίθρες περισσέψουν και για κείνους. Αν περισσέψουν. Και θα αναφωνήσουν με ύφος: Κύριε πρέσβυ μας κακομαθαίνετε!

Άσχημα να ζεις στα απόνερα του life style όλη σου τη ζωή και να πρέπει να δείχνεις στον καιρό μας κοινωνικά ευαίσθητος. Ντε και καλά».

                                      (Άρθρο του Γ. Τούλα από την "Παράλλαλξη")