Αν...

[…] Τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά για τη χώρα σήμερα, αν στα τέλη του 2014 η αδυναμία εκλογής Προέδρου της δημοκρατίας δεν είχε οδηγήσει στις πρόωρες εκλογές που ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

Στους πρώτους μήνες του 2015 με τη λήξη του δεύτερου μνημονίου η χώρα θα είχε βγει από τα μνημόνια και τα δείγματα επανόδου της οικονομίας σε ανάκαμψη ενισχυόμενα από την κατάρρευση της τιμής του πετρελαίου και τις "ενέσεις" ποσοτικής χαλάρωσης που ακολούθησαν θα είχαν οδηγήσει σε αλλαγή του κλίματος στην οικονομία, στα έσοδα, στις καταθέσεις κλπ.

Οι τράπεζες δεν θα είχαν χρειαστεί την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση το Φθινόπωρο του 2015 και σίγουρα όχι μια πιθανή νέα που έπεται. Σε αυτήν την περίπτωση τώρα το δημόσιο θα πωλούσε τις πλειοψηφικές συμμετοχές του στις τράπεζες, το προφίλ του χρέους δεν θα είχε επιδεινωθεί, αντιθέτως θα είχε βελτιωθεί, οι καταθέσεις από 160 δισ. θα είχαν αυξηθεί περαιτέρω...

Μπορεί να μην είχαμε γίνει Ιρλανδία πετυχαίνοντας βιώσιμους ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από 4-5% για μακρές χρονικές περιόδους αλλά οι περισσότεροι εξ ημών δεν θα ζούσαμε με την απειλή κάποια 1η του μηνός να βρούμε το ΑΤΜ χωρίς τον μισθό ή τη σύνταξη...

Παρά ταύτα αν στις αρχές του 2015 η κυβέρνηση Τσίπρα είχε κάνει αυτά που κάνει σήμερα και είχε κλείσει την τελευταία αξιολόγηση του δεύτερου μνημονίου έστω με μέτρα mail-Χαρδούβελη επί Χ, σήμερα θα είχαμε ΑΕΠ πάνω από 200 δισ. Ευρώ.

Ακόμη και αν "...στο και τέταρτο" στις αρχές του 2016 είχαν κλείσει τη β' αξιολόγηση του τρίτου μνημονίου εγκαίρως, το 2016 θα είχε φύγει με θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και το 2017 θα είχε ξεκινήσει επίσης με τέτοιους.

Ας ανακεφαλαιώσουμε λοιπόν...

Αν το 2009 επί Κ. Καραμανλή είχαν γίνει οι σωστές επιλογές, το ΑΕΠ της χώρας σήμερα θα ήταν πάνω από 300 δισ. Ευρώ έναντι 230 δισ. που είχε φτάσει το 2009.Το ίδιο θα συνέβαινε αν ο ΓΑΠ στις αρχές του 2010 ήθελε και μπορούσε (Κατσέληδων, Παπουτσήδων, Τζάκρηδων, Κουρουπλήδων κλπ επιτρεπόντων) να κάνει αυτά που έπρεπε...

Στις δυο αυτές περιπτώσεις, δεν θα είχαμε μπει σε μνημόνια παρά σε κάποια αυστηρή επιτήρηση όπως συνέβη με Ισπανία και Ιταλία. Δεν θα είχε εμφανιστεί η Χρυσή Αυγή σαν τρίτη πολιτική δύναμη, δεν θα είχαμε δει τον κ. Λαφαζάνη Υπουργό, την κα Κωνσταντοπούλου Πρόεδρο της Βουλής και ενδεχομένως δεν θα γνωρίζαμε την ύπαρξη του κ. Βαρουφάκη. Ούτε ο κ. Σώρρας θα είχε εκατοντάδες τοπικά γραφεία σε όλη την επικράτεια. Μην ξεχνάτε πως η εξάπλωση του "Σωρρισμού" πέραν ενός στενού κύκλου "παλαβών" που υφίσταται σε κάθε κοινωνία ξεκίνησε το 2010 με τις μετοχές της Τράπεζας της Ανατολής.

Αν το ΑΕΠ της χώρας σήμερα ήταν πάνω από 300 δισ. ευρώ αντί των 180 στα οποία έχει πέσει, όλοι θα είχαν μεγαλύτερο μερίδιο, ακόμη και αν κάποιοι είχαν κερδίσει αναλογικά μεγαλύτερο.Τώρα, βρισκόμαστε στο "Βατερλό" του στρατηγικού σχεδίου των "συνοικιακών Ναπολεόντων" Αλέξη, Ευκλείδη και κυρ-Αλέκου να μεταφέρουν τη διαπραγμάτευση για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης του τρίτου μνημονίου στην καρδιά της προεκλογικής περιόδου Γαλλίας και Γερμανίας.Αν δεν είχε συνέπειες τραγωδίας για το παρόν και το μέλλον αυτού του λαού θα επρόκειτο για κωμωδία επιπέδου: "Το ποντίκι που βρυχάται".

Βρισκόμαστε σχεδόν στον 10ο χρόνο ύφεσης με τις καταθέσεις να συνεχίζουν να φεύγουν, τα "κόκκινα δάνεια" να αυξάνονται, τους ικανότερους νέους να μεταναστεύουν κλπ κλπ.Σε κάθε κρίσιμη επιλογή που μας ετέθη λαός και πολιτική ηγεσία διαλέξαμε την χειρότερη δυνατή.Όπως είναι φανερό και σε τυφλούς πλέον όλα αυτά δεν πρόκειται να έχουν καλό τέλος...

                                                     (Άρθρο του Κ. Στούπα από το capital.gr)