Το νήμα του εθνικού διχασμού...

«Η επίθεση κατά του Λουκά Παπαδήμου είναι η πρώτη κατά νυν ή πρώην Πρωθυπουργού της χώρας από την εποχή του Βενιζέλου. Τις χωρίζει ένας αιώνας. Τις συνδέει η πολιτική ρητορική του μίσους. Η οποία οπλίζει το χέρι κάθε χρήσιμου ηλίθιου.

Υπήρχε πολιτικός που έλεγε ότι η 17 Νοέμβρη «λάθος ανθρώπους» σκότωσε. Χαρακτήριζε δε προδότη τον Λουκά Παπαδήμο. Αυτόν τον πολιτικό ο Αλέξης Τσίπρας τον έκανε υπουργό της κυβέρνησής του.Υπήρχε άλλος πολιτικός που καλούσε δημότες να «λιντσάρουν» τον δήμαρχό τους. Που αποκαλούσε την κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου, «χούντα». Αυτόν τον πολιτικό ο Αλέξης Τσίπρας τον έκανε αδελφό εν όπλοις, υπουργό και κυβερνητικό εταίρο.Υπήρχε εφημερίδα που χαρακτήριζε την κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου «χούντα». Αυτή η εφημερίδα είναι κομματικό όργανο του κόμματος του οποίου ηγείται ο Αλέξης Τσίπρας.

Ο Αλέξης Τσίπρας ασφαλώς καταδίκασε, ως όφειλε και ειλικρινώς, την τρομοκρατική επίθεση κατά του Λουκά Παπαδήμου.Είναι η πρώτη επίθεση κατά πρώην ή νυν Πρωθυπουργού της χώρας από την εποχή του Ελευθέριου Βενιζέλου το 1920 (και μετά μια δεύτερη το 1933). Συμπτωματικά (ή όχι;) και οι δύο υπήρξαν τα απολύτως ευρωπαϊκά πρόσωπα της Ελλάδας· σε άλλες εποχές, σπεύδοντας να βοηθήσουν τη χώρα σε διαφορετικού τύπου και έντασης κρίσεις και βεβαίως άλλης εμβέλειας και διεθνούς ακτινοβολίας ο καθένας.

Υπάρχει όμως και ένα άλλο αόρατο νήμα που συνδέει και τις δύο απόπειρες και τις δύο εποχές, μολονότι τις χωρίζει ουσιαστικά ένας ολόκληρος αιώνας. Το νήμα του εθνικού διχασμού. Ο οποίος εκκολάπτεται σε μια περίοδο που ο πολιτικός λόγος γεμίζει δηλητήριο, μισαλλοδοξία και θρησκειολογικούς διαχωρισμούς μεταξύ υπέροχων καλών και απόλυτων κακών. Είναι η ρητορική που σχεδόν αναπόφευκτα θα οπλίσει το χέρι κάποιου χρήσιμου ηλίθιου. Τότε ήταν δύο απότακτοι αξιωματικοί, τώρα μια new age τρομοκρατία διά αλληλογραφίας.

Είναι δύσκολο να αγνοήσεις τι είχε πει ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας τον Σεπτέμβριο του 2015, όταν ήδη δηλαδή είχε ψηφίσει ένα μνημόνιο και κατά δήλωσή του είχε ξυπνήσει από τις αντιμνημονιακές αυταπάτες του. «Ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν» είχε πει.

Ποιοι; Ποιους; Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ο χωρισμός σε αυτούς και εμάς. Σε καλούς και σε κακούς. Σε έχοντες εκ γενετής ηθικό πλεονέκτημα και σε αριβίστες του νόμιμου και ηθικού. Σε βόρειους και νότιους. Μέση δεν υπάρχει. Κοινή λογική δεν υπάρχει. Σημασία έχει το σύνθημα, τα στρατόπεδα και τα αμυντικά αντανακλαστικά που αυτά ενεργοποιούν.

Συμπτωματικά, μετά από εκείνη την προεκλογική έκρηξη Τσίπρα -που εν πολλοίς του χάρισε και τη νίκη και την εξουσία στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015- ήταν ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης που είχε σχολιάσει εύστοχα αλλά και σχεδόν προφητικά το εξής:

«Ο κ. Τσίπρας χθες υπέπεσε σε ένα μεγάλο ολίσθημα. Είπε “ή θα τούς τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν“. Εγώ δεν πιστεύω ότι πρέπει να τελειώσει ο κ. Τσίπρας. Δεν κάνουμε εκλογές εδώ για να αναμετρηθούμε ποιος θα δολοφονήσει ποιον και ποιος θα τελειώσει ποιον»…O Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είναι ο άνθρωπος που εξάρθρωσε τη 17 Νοέμβρη. Την οποία επικαλείτο ως λύση για τους πολιτικούς του αντιπάλους ο Παύλος Χαϊκάλης. Τον οποίο Χαϊκάλη είχε στο κόμμα του ο Πάνος Καμμένος. Με τον οποίο Καμμένο ο Αλέξης Τσίπρας συγκυβερνά περήφανος μέχρι σήμερα, σπέρνοντας ανέμους. Και θερίζοντας πια τις θύελλες…»

                                   (Αρθρο του Π.Παπαδόπουλου από το protagon.gr)