... ή στραβά αρμενίζουμε;

Ο χουλιγκανισμός έχει χτυπήσει για τα καλά την πόρτα της μικρής μας πόλης εδώ και καιρό. Τώρα όμως το «τερμάτισε». Πώς το είπαν οι  νεοβάνδαλοι; Έχουμε δικαίωμα να… μουτζουρώνουμε γιατί αυτή είναι η  «κουλτούρα του οπαδικού κινήματος» (!!)

Διαβάζοντας κανείς την ανοιχτή επιστολή τους προς τον Δήμαρχο δεν μπορεί παρά να θλίβεται για την ποιότητα του λόγου, το επίπεδο της σκέψης αλλά και τη νοοτροπία ζωής νέων ανθρώπων που ενώ μεγαλώνουν σε μια πόλη από τις πλέον ευνοημένες και σε μια εποχή ειρήνης, δεν έχουν με τι άλλο να ασχοληθούν από το να μουντζουρώνουν τους τοίχους και τα κτίρια της ίδιας τους της πόλης, καμαρώνοντας μάλιστα γι’ αυτό, νομίζοντας ότι διεξάγουν κάποιον άθλο.

Εντύπωση κάνει επίσης η άγνοιά τους για την ιστορία του τόπου τους, την οποία και επιδεικνύουν καθημερινά μουντζουρώνοντας μια την Καπλάνειο, μια  τη Ζωσιμαία, μια την Πινακοθήκη, το Π.Κ , τη Μητρόπολη, το Κάστρο, τα Μουσεία και όλα γενικά τα ιστορικά και διατηρητέα κτίρια της πόλης που αποτελούν τη ζωντανή ιστορία της, πέρα από τις κατοικίες των απλών αν θρώπων και συμπολιτών τους.  

Διαβάζοντας κανείς το κείμενό τους δεν μπορεί να μην προβληματίζεται με την υποκρισία τους. Παιδιά δεκαπέντε-είκοσι  χρόνων  δεν θέλουν  λέει «τους τουριστικούς πεζοδρόμους και τις αναμορφωμένες πλατείες μια μοντέρνας πόλης γιατί  μεγάλωσαν στα στενά του Πλατάνου και της Καραβατιάς αφού  τα σοκάκια  φιλοξενούν τις ορέξεις τους». 

Διαβάζοντας κανείς το κείμενό τους δεν μπορεί παρά να οργίζεται όταν δηλώνουν κυνικά πως : «Ναι, η εικόνα των «βανδαλισμών πράγματι κυριαρχεί. Είμαστε εκείνοι  που τριγυρνάνε τις βραδινές -και όχι μόνον ώρες,  και φροντίζουν  να υπενθυμίζουν  σε ποιους πραγματικά ανήκουν οι τοίχοι της πόλης. Είμαστε πολλοί περισσότεροι από όσους θέλει ο Δήμαρχος να πιστεύει».

Επίσης δεν μπορεί κανείς να μη γελάσει όταν δηλώνουν ότι ενδιαφέρονται «για  τις διαβάσεις των τυφλών στους πεζοδρόμους που περνάνε μέσα από τα τραπεζοκαθίσματα των καταστημάτων εστίασης»,  όχι όμως για τις καταστροφές που προκαλούν σε ολόκληρη την πόλη, κατ’ επάγγελμα πια.

Δεν μπορεί ακόμα κανείς παρά να «θαυμάσει» την  ευρυμάθειά τους, αφού «γνωρίζουν ότι με τις πληβειακές κουλτούρες του δρόμου, της νύχτας και του περιθωρίου πολλοί ασχοληθήκαν αλλά δεν κατάφεραν να τις σταματήσουν». 

Μάλλον δεν τους ενημέρωσαν σωστά. Γιατί οι πόλεις και τα γήπεδα  όλης της Ευρώπης άλλα μαρτυρούν. Η Μαδρίτη , για παράδειγμα, είναι  μια πεντακάθαρη πόλη του πολιτισμού και το γήπεδό της χώρος τέχνης. Δεν διαθέτει η Μαδρίτη ομάδες ή εκείνες δεν διαθέτουν οπαδούς; Το ίδιο φυσικά συμβαίνει με το Μόναχο, το Λονδίνο, τη Βαρκελώνη, τη Ρώμη, τη Λισσαβώνα και το σύνολο των πόλεων που διαθέτουν ιστορικές ομάδες αλλά και πολιτισμένους φιλάθλους.   

Διαβάζοντας κανείς το κείμενό τους δεν μπορεί παρά να αγανακτεί με τις άμεσες απειλές: «Αν συνεχίσετε να στοχοποιείτε, αν θέλετε να κυνηγήσετε ή να σύρετε οποιονδήποτε στα δικαστήρια, θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι θα προστρέξουμε πολύ περισσότεροι στο πλάι του, για να συζητήσουμε τα περί τέχνης μαζί σας. Το θέλετε;»

Επίσης δεν μπορεί παρά να μειδιά όταν γράφουν πως: «τα συνεργεία του Δήμου  “εντελώς ετσιθελικά”  καθάρισαν τα μνημεία» χωρίς να ρωτήσουν τους χουλιγκάνους οπαδούς (!!)

Διαβάζοντας κανείς το κείμενό τους δεν μπορεί παρά να θυμώνει με τη στρέβλωση των εννοιών όταν αυτοονομάζονται Αntinazi,  τη στιγμή που όλο αυτό που κάνουν είναι ακριβώς στο πνεύμα των Ναζί. Κρίμα για νέους ανθρώπους να μην γνωρίζουν ιστορία (ή να τη γνωρίζουν αλλοιωμένη), να μην γνωρίζουν πως ό,τι αντιβαίνει στους νόμους μια ευνομούμενης πολιτείας πλησιάζει στον φασισμό.  

Επί Κατοχής ή Χούντας τολμηροί πατριώτες έγραφαν συνθήματα στους τοίχους επειδή απαγορευόταν η ελευθερία της έκφρασης, θέλοντας να τονώσουν το αγωνιστικό φρόνημα των συμπατριωτών τους. Σήμερα όμως η ελευθερία στην έκφραση προσφέρεται απλόχερα. Άλλωστε, το να γράφεις ΠΑΣ7 στον τοίχο του συμπολίτη σου, που μόλις τον έχει βάψει, τι ακριβώς προσφέρει;

Δεν μπορεί επίσης κανείς να μην απορεί με τον παραλογισμό τους όταν λένε στον Δήμαρχο : «Δεν έχετε καμία κοινωνική νομιμοποίηση να μιλάτε με αυτούς τους τρόπους για όσους βάφουν τους τοίχους της πόλης μας», εκείνοι που εχθρεύονται την πόλη τους βανδαλίζοντάς την σε κάθε ευκαιρία.

Αναρωτιέται λοιπόν κανείς. Από πότε η οπισθοδρόμηση πλασάρεται ως νεωτερισμός; Από πότε ο χουλιγκανισμός πλασάρεται ως κοινωνική αντίδραση; Από ποτέ το παράλογο φαντάζει λογικό; Γιατί, όλοι ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΕΝΑ είμαστε. Χούλιγκανς όμως ΔΕΝ είμαστε. Κι αυτό που θέλουμε είναι η ανάδειξη της πόλης σε επίπεδα πολιτισμού και αξιών όπως επιτάσσει και η ιστορία της αλλά και η ιστορία της ομάδας της και όχι να καταντήσουμε δακτυλοδεικτούμενη τριτοκοσμική επαρχία.

Τι πρέπει να γίνει ; Είναι απλό. Να εφαρμοστεί ο Νόμος. Να παρέμβουν οι αρχές που  έχουν την ευθύνη προστασίας της πόλης. Να πάρει θέση η επίσημη ομάδα του ΠΑΣ. Θέλει στις τάξεις της  χουλιγκάνους για φιλάθλους της; Θέλει να συνδέεται το όνομα  της ομάδας με βανδαλισμούς;  Γιατί εκτός από το «χόμπυ» των νεοβανδάλων υπάρχει και μια ολόκληρη πόλη που είναι το θύμα όλης αυτής της «παρέας». Η δε παρέα πρέπει να βρει άλλους, δημιουργικούς τρόπους, για να διαφημίσει την ομάδα αλλά και την πόλη. Κι αυτό είναι το δύσκολο. Το εύκολο είναι να πάρεις ένα σπρέι και ν΄αρχίσεις να μουντζουρώνεις...

Να πούμε βέβαια εδώ ότι οι νεοβάνδαλοι του ΠΑΣ7 δεν είναι οι μοναδικοί που βανδαλίζουν την πόλη. Υπάρχουν κι άλλοι οργανωμένοι ή μεμονωμένοι που ασκούν το ίδιο χόμπυ. Και πρέπει επίσης να το αλλάξουν.

   

Ενδεικτικά κάποια έργα: