Ο Αμαζόνιος... δίπλα σας

Περνώντας στον δρόμο για Πανεπιστήμιο, πολλές φορές παρατηρεί κανείς εκεί στα φανάρια το έρμο αυτό παρκάκι στη γωνία που ενώ θα έπρεπε να είναι από τα πλέον περιποιημένα καθότι το βλέπουν χιλιάδες μάτια καθημερινά είναι από τα πιο παραμελημένα. 

Μονίμως με τα σκουπιδια χύμα στο πλακόστρωτο δύο άθλια παγκάκια και μια μεταλλική περίφραξη διαλυμένα, μια παιδική χαρά που κάποτε υπήρχε έχει εξαφανιστεί, έμεινε απλώς μια άθλια τσουλήθρα, τα χόρτα έφτασαν το  μισό μέτρο. Τα απογεύματα θα δει κανείς το πάρκο να είναι γεμάτο από τα παιδιά μια ολόκληρης συνοικίας κάτω από τις συνθήκες που περιγράψαμε. Γι’ αυτό ίσως η λέξη ντροπή να είναι λίγη. 

Η Δημοτική αρχή διαθέτει υπηρεσία πρασίνου,όπως διαθέτει και τα μέσα αλλά και το καλά αμειβόμενο προσωπικό, ακριβώς για τέτοιες δουλειές. Ίσως να μην θέλει να  το κουράσει, βέβαια, δεν γνωρίζουμε. Αυτό που γνωρίζουμε είναι το καθημερινό αποτέλεσμα. Το ίδιο –φυσικά- συμβαίνει από  ό,τι παρατηρήσαμε και παραπέρα. Ακόμη και η πλατεία μπροστά από την εκκλησία θυμίζει Αμαζόνιο,όπως και μια άλλη μικρή έκταση πρασίνου δίπλα στον καινούριο δρόμο.

Τι να πει κανείς! Πράγματα που θα έπρεπε να μην αποτελούν καν αιτία αναφοράς σ΄αυτά αλλά κάτι το αυτονόητο, όπως συμβαίνει πια στις περισσότερες πόλεις της χώρας, εδώ είναι ακόμη θέμα συζήτησης. 

Οι φωτογραφίες είναι απλώς ενδεικτικές, η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη. Ας έχουν υπόψη τους οι ιθύνοντες ότι η πόλη δεν αποτελείται  μόνο από  δυο δρόμους στο κέντρο κι έναν παραλίμνια.

Το παρκάκι:

 

   Η πλατεία μπροστά στην εκκλησία:

 Ένα άλλο μικρό παρκάκι πιο πέρα:

 

...και λίγο πράσινο δίπλα στον δρόμο: