Ατζέντης του εαυτού της...

«Κυβέρνηση ατζέντης του εαυτού της- Oλο αυτό το γαϊτανάκι της απίθανης επικοινωνιακής ευρηματικότητας απευθύνεται σε εκείνους που θέλουν στήριξη και επιχειρήματα για να πείσουν τον εαυτό τους ότι έχουν ακόμα λόγους να αποφεύγουν την αναγνώριση του λάθους τους

Η Κυβέρνηση συμπεριφέρεται σαν ατζέντης του εαυτού της. Kαταναλώνει τόση φαιά ουσία στα θέματα επικοινωνίας και κατασκευής της εικόνας της που αναρωτιέσαι αν περισσεύουν καθόλου κυβερνητικά εγκεφαλικά κύτταρα να διατεθούν για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που διαφημίζουν ότι λύνουν. Δείτε με τι κυρίως ασχολήθηκε τον τελευταίο χρόνο.

Κατανάλωσε μεγάλο απόθεμα δυνάμεων και χρόνου για μία υπόθεση που δεν της ανήκε, τις τηλεοπτικές άδειες, με μόνο στόχο τη χειραγώγηση της ηλεκτρονικής ενημέρωσης. Υποτιθέμενη μάχη κατά της διαπλοκής, στην πραγματικότητα απόπειρα δημιουργίας κομματικών μηχανισμών προπαγάνδας, συνοδευόμενη από επικοινωνιακό σόου ταπείνωσης των εγκλεισθέντων διαγωνιζομένων. Eκανε μια τρύπα στο νερό αλλά κατά το συνήθειό της θριαμβολόγησε για το διασυρμό της.

Εκπόνησε σχέδιο Συντάγματος στο πόδι, με κραυγαλέα προχειρότητα και προτάσεις χωρίς θεσμική αντοχή, με μόνο σκοπό την επικοινωνιακή διαχείριση μιας υποτιθέμενης μεταρρύθμισης, η οποία θα περνούσε μέσα από λαϊκά συμβούλια και συνελεύσεις στις γειτονιές. Ανέξοδο τρiκ λαϊκισμού για την τόνωση του προφίλ της Κυβέρνησης που εμπιστεύεται τη  σοφία του λαού και την αμεσοδημοκρατία. Η πρωτοβουλία εξυπηρέτησε τη συγκυρία της στιγμής και τώρα κανείς δεν μιλά για αυτό.

Έστησαν Επιτροπή της Βουλής για τα δάνεια των ΜΜΕ, η οποία φυσικά διαφημίστηκε πολλαπλώς ως η μάχη της αδιάφθορης κυβέρνησης κατά της διαπλοκής, και καταναλώθηκαν εκατοντάδες προβεβλημένων εργατοωρών ανάκρισης των εκδοτών για την ικανοποίηση του λαϊκού αισθήματος. Η παράσταση ολοκληρώθηκε, ο στόχος επετεύχθη, η υπόθεση έκλεισε αθόρυβα.Για να μη μιλήσουμε για τις λατρεμένες τους  λίστες φοροφυγάδων και την υπόθεση SIEMENS που μόνο αυτή η Κυβέρνηση θα τολμούσε να διαλευκάνει. Εκατομμύρια πεταμένες λέξεις στη Βουλή και τα κανάλια, οι υποθέσεις κινδυνεύουν με παραγραφή με πενιχρά αποτελέσματα μέχρι στιγμής, αλλά μικρή σημασία έχει- η Κυβέρνηση εξακολουθεί να φλυαρεί ασταμάτητα για τις εμμονές της γιατί στην ουσία η διαπλοκή και η διαφθορά είναι πια η μόνη  συγκολλητική ουσία του σώματος των ψηφοφόρων.

Η επικοινωνία έμοιαζε να είναι ο αυτοσκοπός και στους άγονους μήνες της αξιολόγησης. Στην σκυταλοδρομία των ατελέσφορων Eurogroup εκείνοι δημιουργούσαν νέο απόθεμα ναρκισσιστικού ηρωισμού (που είχαν εξαντλήσει οι προηγούμενες συμφωνίες), έτσι που ο χρόνος που χανόταν μικρή σημασία είχε αν ανέβαζε εκθετικά το κόστος-κυρίως ενδιέφερε να σωρρεύει ψευδαισθήσεις αντίστασης της αριστερής κυβέρνησης για να φορτίζεται  το αγωνιστικό φρόνημα των οπαδών. Το να φτάνεις στο χείλος του γκρεμού δεν το έβλεπαν ως θανάσιμο κίνδυνο για τη χώρα αλλά ως ευκαιρία επίδειξης γενναιότητας να βαδίσεις πάνω στην οριογραμμή του κενού. 

Έτσι καταλήξαμε στο θρίαμβο της ονειροχώρας ΕΡΤ. Οι ίδιοι δεν είχαν κανένα πρόβλημα να εξαπολύσουν στα πάνελ τους ακάματους αντάπτορες της  αλήθειας που διαθέτουν σε περίσσεια, για να καταστήσουν τη αβάσταχτη μεταχρονολογημένη επι(υπο)ταγή σε απλή λεπτομέρεια μιας εποποιίας. Δεν έχουν κανένα δίλημμα να δημιουργήσουν ένα φανταστικό σύμπαν στο οποίο μηδενίζονται με μαγικό τρόπο υποχρεώσεις 3,5 δισ με τη μέθοδο της «εξισορρόπησης της ισορροπίας», μία νεραϊδοχώρα με «καθρέφτες» που δείχνουν ότι αυτό που δίνεις είναι σαν να το παίρνεις, μία πανηγυρική συλλογική αυταπάτη εξόδου από τη λιτότητα και την κρίση.

Νομίζετε ότι σας θεωρούν ηλίθιους;  Δεν είναι αυτό, μη θυμώνετε. Αυτή η συζήτηση δεν αφορά εσάς- εσείς απλώς θα πληρώσετε. Oλο αυτό το γαϊτανάκι της απίθανης επικοινωνιακής ευρηματικότητας με το οποίο πορεύονται δύο χρόνια δεν έχει εσάς αποδέκτες. Eχει εκείνους που θέλουν στήριξη και επιχειρήματα για να πείσουν τον εαυτό τους και τις παρέες τους ότι έχουν ακόμα λόγους να αποφεύγουν την αναγνώριση του λάθους τους. Oτι  δηλαδή ψήφισαν μια κυβέρνηση που στο τέλος κάνει ό,τι μισούσαν στους προηγούμενους με πολύ ακριβότερο τρόπο αλλά με απαράμιλλο επαναστατικό στυλ».

                               (Άρθρο του  Α.Πετρουλάκη  από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)