Παραιτηθείτε, αξιαγάπητε κ. Μουζάλα...

Τέσσερις πρόσφυγες νεκροί, σε περιβάλλον προστατευόμενο με την εγγύηση του ελληνικού κράτους. Θα μπορούσε κάποιος με μαζοχιστική φιλοσοφική διάθεση και μαύρο χιουμοριστικό σαρκασμό να ισχυριστεί ότι από οικονομία και επενδύσεις η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν σκάμπαζε και άρα ήταν λογικό να μην καταφέρναν τα αναμενόμενα. 

 

Όμως το προσφυγικό ήταν το απόλυτο ανθρωπιστικό πρόβλημα - project ακριβώς ραμμένο στα μέτρα τους για να δοκιμαστούν στην πράξη, και μάλιστα με ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, διεθνείς στηρίξεις, με τη χρήση μη κυβερνητικών οργανώσεων, με ένα ευρύ πεδίο εθελοντικών δυνατοτήτων και χειρισμών. Όλα αυτά που αυτή η κυβέρνηση δηλαδή θεωρεί ότι της ταιριάζουν, ως πρόθυμοι υπερεργολάβοι του ανθρωπισμού, του ηθικισμού, της συμπόνοιας της εύκολης ρητορείας. 

Κι όμως κι εδώ όλα έχουν γίνει θάλασσα. Το είδαν ως φαίνεται μόνο ως project αλλά όχι ως εθνικό πρόβλημα. Άφαντες οι καλοπληρωμένες οργανώσεις, απών ο κρατικός μηχανισμός. Πεθαίνουν τρεις-τρεις οι πρόσφυγες είτε από κρύο είτε από τα μαγκάλια. Η Μόρια και η Ειδομένη είναι ο απόλυτος συμβολισμός της πλήρους ανικανότητάς τους στην πράξη. Μιας ανικανότητας που εκκινεί από τη βαθιά ιδεοληψία, από τα παχιά και ανέξοδα λόγια, από τον θεωρητικό λυρισμό, από την πίστη τους ότι έχουν το ακλόνητο ηθικό πλεονέκτημα.

Ο αξιαγάπητος κατά τα άλλα γιατρός - ακτιβιστής Μουζάλας επιλέχθηκε για να φέρει εις πέρας μια αποστολή που απαιτεί πείρα, επιχειρησιακότητα, γνώση των δομών του κράτους, αποφασιστικότητα και διεκδικητικότητα έναντι όλων. Δεν διαθέτει τίποτα από αυτά, παρά μόνο μία επιφανειακή εμπειρία από άλλη οπτική και ένα γλυκό προσηνές ύφος. Ίσως να μην φταίει ο ίδιος που επιλέχθηκε από μαθητευόμενους μάγους, αλλά πλέον βαρύνεται με ευθύνη μεγάλη, αλλά κυρίως για τη μακάβρια οδύνη.

Ευθύνεται άραγε ο ίδιος; Όχι, αλλά η ανικανότητα της κυβέρνησης να κατανοεί, να αφουγκράζεται, να επιλύει. Δεν αρκούν ποτέ η πρόθεση και η βούληση. Εξάλλου από βολονταρισμό πάσχει κρισίμως η κυβέρνηση. Δεν αρκούν οι συμπαθητικές, γλυκερές αναλύσεις και διαγνώσεις στις τηλεοράσεις. Τηλεοράσεις και Τύπος που κατά τα άλλα απαγορεύεται να εισέλθουν στους προσφυγικούς καταυλισμούς, αλλά κυρίως δεν έχουν καμία απολύτως πρόσβαση στην πληροφόρηση.

Και αν για την Ειδομένη μέχρι ενός σημείου υπήρχε η δικαιολογία του αιφνιδιασμού, σήμερα δεν έχει απομείνει κανένα περιθώριο συγχώρεσης. Τέσσερις πρόσφυγες νεκροί, σε περιβάλλον προστατευόμενο με την εγγύηση του ελληνικού κράτους».

                          (Άρθρο του Στ.Κωνσταντινίδη από την Athensvoice)