Αρνούνται ... (Α")

«Όσοι έχουν την εντύπωση ότι οι δανειστές και η ελληνική κυβέρνηση ασχολούνται στα σοβαρά με κάποια αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας ή με αξιολόγηση των πεπραγμένων της κυβέρνησης για την αναδιάρθρωση και αλλαγή του ελληνικού οικονομικού μοντέλου απατώνται. Δανειστές και κυβέρνηση κοροϊδεύουν ο ένας τον άλλον, και οι δύο μαζί τον ελληνικό λαό και τους φορολογούμενους της ευρωζώνης.

Για να το πούμε πιο απλά: Για να κάνεις αξιολόγηση πρέπει να έχει προηγηθεί κάποια αλλαγή στην ακολουθούμενη πολιτική, κάποια πράξη, μια μεταβολή που θα την αξιολογήσεις. Μέχρι στιγμής όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 2010 έχουν αλλάξει μόνο 7 βασικά πράγματα, που δεν έχουν σχέση με μετασχηματισμό της Ελλάδας σε προοδευμένη χώρα: 

Τις εργασιακές σχέσεις, προωθώντας την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Οι ελαστικές μορφές εργασίας θυμίζω ότι είχαν θεσμοθετηθεί επί Σημίτη. Απλώς τώρα κυριάρχησαν. Αυτές τις εργασιακές σχέσεις, όμως, τις άλλαξε επί της ουσίας η κυβέρνηση Παπανδρέου με το πρώτο μνημόνιο. Τώρα, προστίθενται πινελιές στο σχέδιο «Η εργασία απελευθερώνει». Ιδίως όταν πληρώνεται όσο όσο.

Τις μισθολογικές σχέσεις, προωθώντας τη φθηνότερη δυνατή εργασία. Και αυτές θεσμοθετήθηκαν επί κυβέρνησης Παπανδρέου και οι επόμενες κυβερνήσεις απλώς κατεβάζουν τον πήχη, έχοντας δημιουργήσει στην πράξη τη γενιά των 200 ευρώ.

Την εξαφάνιση των δημόσιων επενδύσεων, που ξεκίνησε επίσης επί Παπανδρέου και έφτασε στον φετινό προϋπολογισμό να προβλέπονται 175.000.000 ευρώ!

Την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια στους δανειστές, κατόρθωμα που μόνο μία προδοτική κυβέρνηση μπορούσε να κάνει.

Τη θεσμοθέτηση της ιδιωτικοποίησης φιλέτων του δημοσίου, που έγινε από τον Γ Παπανδρέου και διαρκώς καρκινοβατεί.

Τον αφελληνισμό στις διοικήσεις των τραπεζών και την απώλεια του ελέγχου από τους επιτρόπους της κυβέρνησης, κατόρθωμα επίσης της σημερινής συγκυβέρνησης.

Την απόλυση από το δημόσιο εκείνων που πραγματικά δούλευαν, δηλαδή των συμβασιούχων, και τη συνταξιοδότηση όλων όσων είχαν πείρα, κατόρθωμα των πρώτων κυβερνήσεων.

Για αυτά χρειάστηκαν 7 κυβερνήσεις και 7 χρόνια χαμένα για 11.000.000 πολίτες μόνο και μόνο για ένα λόγο: Επειδή όλες οι κυβερνήσεις εδώ και 7 χρόνια αρνούνται να αξιολογήσουν τι χρειάζεται αυτός ο τόπος για να γίνει χώρα αντί για χώρος που κατάντησε. Και για να αλλάξουν όλα όσα δεν χρειάζεται κανείς ξένος να τα ζητήσει ή να τα επιβάλει. Οι κυβερνήσεις έπρεπε από μόνες τους να τα αλλάξουν».

      (Α'μέρος άρθρου του Γ.Παπαδόπουλου-Τετράδη από το Liberal.gr)