Βουλευτικές αποζημιώσεις...

«Ένα παλιό ανέκδοτο έλεγε ότι όταν ένας Κινέζος ρώτησε να μάθει τον πληθυσμό της Ελλάδας αναρωτήθηκε «Και σε ποια πολυκατοικία μένετε;». Παρατηρώ έναν πίνακα δράματος που αφορά τις φορολογικές δηλώσεις του 2014. Οι άνθρωποι που δηλώνουν πάνω από 100.000 ευρώ στη χώρα μας είναι 25.000. Αξίζει δε να αναφέρουμε ότι κατέληξαν 25.000 το 2014 από 38.549 που ήταν τα προηγούμενα έτη. Αναρωτιέμαι. Και σε ποια πολυκατοικία μένουν αυτοί οι πλούσιοι;

Δεν είχα ποτέ σκληρή, ζηλόφθονη ματιά για τον πλούτο. Άλλο τόσο, δεν είχα την αίσθηση ότι είναι τυχαίοι άνθρωποι ή βλάκες. Κάτι θα αξίζουν για να έχουν αυτά τα έσοδα. Και άλλωστε οι προσωπικές τους εισπράξεις ήταν ανέκαθεν το λίπασμα της αγοράς σε μια καπιταλιστική κοινωνία. Να μη σου πω ήταν η πηγή για να αρδεύσει το κράτος και να ταΐσει σωρεία χαραμοφάηδων. 

Θέλετε να συνεχίσω τον κατάλογο των στατιστικών για να νιώσουμε την οικονομική μας ασφυξία; 110.000 άνθρωποι όλοι κι όλοι δηλώνουν από 50.000 ως 100.000. Κατέληξαν 110.000 από 244.884. Ήτοι, για την πρώτη κατηγορία μπορούμε να υπερηφανευτούμε ότι εξοντώσαμε 13.549 πλουσίους! Και για τη δεύτερη κατηγορία εξοντώσαμε 134.884 ψιλοευκατάστατους! Να δω πού θα δουν φως τα μαγαζάκια... Όλη η Ελλάδα ένα μαγαζάκι. Να δω πού θα βρει «ισοδύναμα» (αυτά μας μάραναν) η λαμπρή μας Κυβέρνηση.

Δεν είχα ποτέ σκληρή ματιά για τον πλούτο. Ψέματα. Είχα την εποχή του χρηματιστηρίου. Της μεγάλης μας μασκαράτας. Που έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Μα στη συνέχεια τα χώματα του πλούτου αυτο-κοσκινήθηκαν. Τόσο θλιβερά που κατέληξαν οι νεοπλούσιοι, τόσο «φτωχοί» που αποδείχτηκαν στη συνέχειά τους να τους κλαίνε και οι ρέγκες ακόμα. Πολλές φορές προβληματίζομαι αν άξιζε, ρε αδελφέ, η βόλτα τους στον κόσμο των πλουσίων. Τόση κατάθλιψη, τόσες κρίσεις πανικού, τόση μοναξιά που απορρόφησαν στη συνέχειά τους, στην προσγείωση τους… Αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο κείμενο, στο μέλλον. Η απλοϊκή μου ουσία είναι ότι οι 25.000 εναπομείναντες είναι ηρωικές μορφές! Κι άλλο τόσο οι 110.000.

Ας πιάσω όμως στον συλλογισμό μου και έναν άλλον οικονομικό παράγοντα αυτής της έρμης χώρας. Έλληνες βουλευτές. Μηνιαίες αποδοχές 5.705. Επίδομα οργάνωσης γραφείου 1.780 μηνιαίως. Οικογενειακή παροχή 50 ευρώ μηνιαίως. Τηλεφωνική ατέλεια 616 ευρώ μηνιαίως… Να 'χουνε να λένε κουτσομπολιά… Επίσης, 1.000 ευρώ μηνιαίως για ενοικίαση κατοικίας ή 1.200 ευρώ για ξενοδοχείο (βουλευτές επαρχίας), 1.000 ευρώ μηνιαίως για εισιτήρια, δωρεάν αυτοκίνητο με έξοδα κίνησης από 350-600 ευρώ μηνιαίως και δυνατότητα πρόσληψης 2 επιστημονικών συνεργατών με μισθό 1.600 ευρώ μηνιαίως. Πέραν τούτων έχουμε αμοιβή συμμετοχής σε επιτροπές. (Φτουράνε οι επιτροπές σε τούτον τον τόπο). Άρα, συνολικό κόστος για κάθε βουλευτή 15.051 ευρώ ανά μήνα. Σούμα: 180.612 ευρώ ετησίως μας στοιχίζει έκαστος. Χωρίς να υπολογίσουμε τις επιτροπές και το κόστος φύλαξης και συνοδείας του καθενός για να μην μας έρθει ολοκληρωτικός ντουβρουτζάς.

Πού καταλήγουμε; Κάθε φορά που θα ακούμε από το στόμα της αριστερής μας Κυβέρνησης για «πλουσίους», να κοιτάμε κατά τα έδρανα. Κάθε φορά που δίνουμε ψήφο, να τους φέρνουμε στη μνήμη έναν- έναν. Ακριβοπληρωμένη δουλειά η πολιτική. Χαλάλι! Αν αυτή είναι αμοιβή για ένα αποδοτικό στέλεχος εταιρείας, πόσο μάλλον για να κρατάνε την τύχη μου στα χέρια τους. Θέλω να ακριβοπληρώνονται. Ποιον από αυτούς θα προσλαμβάνατε; Ακριβοπληρωμένοι ας είναι οι αληθινά «ακριβοί». Οφείλουν να είναι αποδοτικοί. Αλλά είσαι σίγουρος ότι έχεις αντιληφθεί πόσο τους πληρώνουμε; Όταν σου μιλάνε για «ισοδύναμα» συνειδητοποιείς ότι αν γίνονταν 200 οι βουλευτές το όφελος μας θα ήταν 18.000.000; Θέλω όλα αυτά να τα έχεις στο μυαλό σου. Βαρέθηκα να σε λογαριάζω ανυποψίαστο! Ειλικρινά, βαρέθηκα!» 

                                              (Άρθρο της Ρέας Βιτάλη από το protagon.gr)