«Εδώ και ένα χρόνο περίπου ασχολούμαι με τη κατασκευή μηχανημάτων για κάστανα οπότε αναγκαστικά μπήκα λίγο στο γενικότερο κύκλωμα του κάστανου. Τα κάστανα ξέρετε υπάρχουν σε δύο μορφές, σε αυτά που καλλιεργούνται και σε αυτά που βγαίνουν από μόνα τους στα δάση. Τα τελευταία ονομάζονται "κασταναριά". Για να πάρεις κάστανα από τα "κασταναριά" χρειάζεσαι ειδική άδεια από το τοπικό δασαρχείο και το δήμο.
Στην Ελλάδα όλη η παραγωγή καστάνου απορροφάται, μάλιστα ακόμα κι αν πολλαπλασιαστεί θα συνεχίσει να απορροφάται γιατί η Ελλάδα έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα σε σχέση με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες που παράγουν κάστανα, έχει τα πιο πρώιμα, άρα από τη στιγμή που γίνονται πρώτα, οι έμποροι από το εξωτερικό τα αγοράζουν για να λανσαριστούν πρώτοι στη σεζόν.
Πριν λίγες μέρες βρέθηκα σε ένα ορεινό χωρίο της Θεσσαλίας που
τώρα προσπαθούν οι άνθρωποι να μπουν στο κάστανο. Μου αποκάλυψαν ότι στη
περιοχή τους υπάρχουν περίπου 5000 δέντρα αλλά το τοπικό δασαρχείο δε δίνει
άδειες εκμετάλλευσης τους. Τα δέντρα αυτά είναι ικανά να προσφέρουν εισόδημα σε
περίπου 30 οικογένειες. Τι γίνονται τα καστάνα; Τίποτα. Τροφή για ζώα σε ένα
πολύ μικρό ποσοστό μέχρι να σαπίσουν στο χώμα και να επαναληφθεί το ίδιο
σκηνικό την επόμενη χρονιά. 5000 δέντρα, 30 οικογένειες, περίπου 500.000 ευρώ
εισόδημα κάθε χρόνο χάνεται.
Ανέφερα την ιστορία σε ένα γνωστό μου και έκπληκτος άκουσα να
μου λέει την ίδια ιστορία για άλλο ένα χωριό. Άλλα 500.000 ευρώ. Είμαστε τόσο
large ως χώρα τελικά; Αντί να εκμεταλλευτούμε μέχρι και το τελευταίο κόκκο γης
για να παράγουμε πλούτο, στη λογική του δημόσιου πλούτου δεν εκμεταλευόμαστε
τίποτα και μετατρέπουμε τον θησαυρό σε άνθρακα.
Η αξία των πόρων είναι τέτοια όση και η υπεραξία που τους
δίνουμε. Αν δηλαδή αφήσουμε τα κάστανα να σαπίσουν, ο δημόσιος πλούτος μόνο
πλούτος δεν είναι. Αποκτά αξία μόνο όταν εμείς προσπαθήσουμε να τον
εκμεταλλευτούμε.
Αρχίζω να πιστεύω ότι η ιστορία με τα κάστανα είναι απλά μια
από τις πολλές ιστορίες παραλογισμού σε αυτό το κράτος. Δεν υπάρχει μέλλον αν
δε λύσουμε τα οφθαλμοφανή αγαπητοί».
(Αθ.Παπαδημητρίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου