Do you speak english?

«Η Ευρώπη θέλει ελαιοχρωματιστές και ψυκτικούς. Η Ελλάδα με την ανεργία στο 25% μπορεί να συμβάλει στην κάλυψη κάποιων κενών θέσεων εργασίας;

Η Ευρωπαϊκή Πύλη για την Επαγγελματική κινητικότητα (Eures) καταγράφει και αποτυπώνει με αριθμητικά και ποιοτικά δεδομένα τη μετανάστευση των Eυρωπαίων εντός των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης προς αναζήτηση εργασίας. Εύλογα, η μεγαλύτερη ζήτηση για εργασία εκτός της χώρας τους είναι από νέους 20-35 ετών, χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις, αν και τα τελευταία δύο χρόνια απευθύνονται στο Eures και μεγαλύτεροι, άνω των 45, που έχουν οικογενειακές υποχρεώσεις.

Στην προσπάθεια αυτή, οι πλέον ευνοημένοι είναι οι γιατροί, οι μηχανικοί (πλην των πολιτικών μηχανικών), οι νοσηλευτές, οι φαρμακοποιοί και οι βιολόγοι, καθώς σε αυτούς τους επιστημονικούς κλάδους υπάρχουν οι περισσότερες ελλείψεις στις ισχυρές ευρωπαϊκές οικονομίες–προορισμούς των οικονομικών μεταναστών. Μεγάλη ζήτηση υπάρχει επίσης στην Ευρώπη για ελαιοχρωματιστές και ψυκτικούς, ωστόσο οι Eλληνες τεχνικοί αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα. Δεν γνωρίζουν επαρκώς αγγλικά και δεν διαθέτουν την πιστοποίηση που ζητούν στο εξωτερικό, ισχυρίζονται οι άνθρωποι του Eures.

Και όμως, με βάση έρευνα του ΚΑΝΕΠ της ΓΣΕΕ, οι νεότερες γενιές της Ελλάδας θα έπρεπε να είναι ξεφτέρια στις ξένες γλώσσες. Συγκεκριμένα, οι γονείς δίνουν περί τα 859 εκατ. ευρώ ετησίως για να μάθουν τα παιδιά τους ξένες γλώσσες σε φροντιστήρια ή ιδιαίτερα μαθήματα. Το μηνιαίο κόστος για ξένες γλώσσες κυμαίνεται από 30 έως 170 ευρώ, και εξαρτάται από τον αριθμό ωρών και μαθητών ανά τμήμα και το επίπεδο. Για παράδειγμα, για την απόκτηση του πτυχίου Lower το μηνιαίο κόστος είναι έως 120 ευρώ και για το Proficiency 180 ευρώ. Στη χώρα υπάρχουν 5.960 φροντιστήρια ξένων γλωσσών, στα οποία φοιτούν περί τους 510.000 μαθητές και διδάσκουν 21.000 καθηγητές. Παράλληλα, οι ξένες γλώσσες στο δημόσιο σχολείο αρχίζουν να διδάσκονται από τη Γ΄ Δημοτικού και φθάνουν έως και το λύκειο.

Οι Eλληνες, ωστόσο, δεν είναι ξεφτέρια στα αγγλικά, διότι το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας είναι μόνο χρησιμοθηρικό, και άρα απολύτως αβαθές. Επιδερμικά διδάσκονται όχι μόνο οι ξένες γλώσσες, αλλά όλα τα μαθήματα. 

Οσο για τα πτυχία και τα κάθε είδους πιστοποιητικά, αυτά αποκτώνται από τα παιδιά μόνο για να αξιοποιηθούν στη διεκδίκηση μιας θέσης στο Δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα. Το ίδιο γίνεται και με τις πανεπιστημιακές σπουδές. Ενας σημαντικός αριθμός αποφοίτων λυκείων σπουδάζει σε κάποια σχολή όχι επειδή ενδιαφέρεται για το αντικείμενό της, αλλά επειδή εκεί έτυχε να εισαχθεί, και θέλει ένα... χαρτί για να βρει δουλειά. Τι δουλειά; Ψυκτικός ή μπογιατζής ή, έστω, κάποιο πανεπιστημιακό επάγγελμα, πάντως όλα εγχώριας κοπής. Βέβαια, τελευταία, δεν είναι λίγοι εκείνοι που σε μεγάλη ηλικία σπεύδουν να μάθουν ξένες γλώσσες. Διότι δεν μπορούν όλοι να έχουν διερμηνέα δίπλα τους, έστω κι αν θα το επιθυμούσαν. If i only knew then what i know now».

                             (Άρθρο του Απ. Λακασά από το protagon.gr)