Γεμιστά...

«Ημέρες τώρα προσπαθώ να ερμηνεύσω το σιβυλλικό απόφθεγμα της κ. Φωτίου για τα θαύματα που μπορούμε εμείς οι Ελληνες να κάνουμε με τα πιο ευτελή υλικά, χάρη στην επινοητικότητά μας. Πρόκειται για τα γεμιστά και τις μαρμελάδες. Θα μου πείτε αδίκως χάνω τον χρόνο μου. Η κ. Φωτίου είναι η κ. Φωτίου, ως εκ τούτου μπορεί να λέει ό,τι της κατέβει και να μην έχει καμία σημασία, καθότι ήταν, είναι και θα παραμείνει η κ. Φωτίου. Ουφ. Πλην όμως το απόφθεγμα συνέχισε να τυραννάει τη νοημοσύνη μου, ώσπου κατέληξα ότι ο λόγος για τον οποίον δεν μπορώ να βγάλω από τη σκέψη μου τη σκέψη της κυρίας Φωτίου είναι ότι το ως άνω απόφθεγμα υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια της αρλούμπας. Πρόκειται για ολόκληρο πολιτικό πρόγραμμα με στέρεες ιδεολογικές βάσεις.

Διαβάζοντας το βιογραφικό της διεπίστωσα ότι η σοφία της είναι βιωματική. Το θαύμα που ακούει στο όνομα Θεανώ Φωτίου υπουργός χρειάσθηκε για να επιτευχθεί μπόλικη ελληνική επινοητικότητα και υλικά που αντιστοιχούν στον χώρο της επιστήμης και της πολιτικής, στο ρυζάκι, τις ώριμες ντομάτες, ενδεχομένως δε και τις σταφίδες που απαιτούνται για την παρασκευή των γεμιστών. Είναι γνωστό πως διορίσθηκε βοηθός στο ΕΜΠ το 1972, εποχή δικτατορίας, όταν για να πάρεις και θέση καθαρίστριας στον σταθμό της Ομονοίας χρειαζόσουν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων. 

Μονιμοποιήθηκε στη δεκαετία του ’90, όταν χοροστάτησε στους αγώνες των εκτάκτων. Το γραπτό έργο της συνίσταται στην ετήσια έκδοση των διατριβών τις οποίες έχει εποπτεύσει. Αφού κατάφερε να γίνει υπουργός αναπληρωτής ενός Κατρουγκάλου με τέτοια ιστορία, γιατί να μην πιστέψει ότι η ανάπτυξη θα έρθει όπως φτιάχνονται τα γεμιστά;

Θα μου πείτε ούτε η πρώτη είναι ούτε η τελευταία. Η κυρία Φωτίου ανήκει στην περίοδο εκείνη του ελληνισμού κατά την οποία ελάχιστοι, αν υπήρξαν κάποιοι, γίνονταν πολιτικοί για να προσφέρουν. Εκτός των άλλων επειδή δεν είχαν και τίποτε να προσφέρουν. Σε όλο το φάσμα της πολιτικής σκηνής το ανθρώπινο υλικό δυσκολεύεται να βγάλει πιστοποιητικό ποιότητας. Οσοι οικτίρουν τη Ν.Δ. για την οξύτητα της αντιπαράθεσης ανάμεσα στους υποψηφίους αρχηγούς ας θυμηθούν την οξύτητα της σύγκρουσης ανάμεσα στον Γ. Ράλλη και τον Ευ. Αβέρωφ. Μόνον που ήταν ο Ράλλης, ο Αβέρωφ και κατόπιν ο Μητσοτάκης.

Η τομή γίνεται όταν η αδυναμία παραγωγής πολιτικής ποιότητας μετατρέπεται σε πολιτικό πρόγραμμα και οργανώνει την αντίληψή μας όχι γι’ αυτό που είναι σήμερα η Ελλάδα, αλλά γι’ αυτό που ζητάμε από την Ελλάδα. Κάτι απλό, όπως τα γεμιστά και οι μαρμελάδες φερ’ ειπείν. Δεν είναι τυχαίο ότι και τα δύο εδέσματα παράγονται από υπερώριμους, κοινώς γερασμένους, καρπούς. Κάτι απλούστερο. Ακόμη και τρωγλοδύτες να γίνουμε, θα μας σώσουν τα ευτελή μας υλικά και η επινοητικότητά μας, το αθάνατο ελληνικό δαιμόνιο. Δεν χρειάζεται ούτε να ψάξουμε ούτε να κοπιάσουμε. Με λίγες ντομάτες από τη λαϊκή γίνονται θαύματα.

Το επίπεδο του Πολιτισμού κρίνεται από τις απαιτήσεις που μια κοινωνία έχει, ή δημιουργεί, από τον εαυτό της. Οσο λιγότερες είναι, τόσο πιο κοντά βρίσκεσαι στη βαρβαρότητα, ή τη Βενεζουέλα. Ξεχάσαμε να απαιτούμε από τον εαυτό μας το καλύτερο, επειδή συνηθίσαμε στο χειρότερο».

                      (Άρθρο του Τ.Θεοδωρόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)