Ευχάριστα ... ισοδύναμα

«Ευχάριστα» ισοδύναμα ώστε να αντισταθμίζονται τα δυσάρεστα, είναι το επικοινωνιακό παιχνίδι στο οποίο καλείται να ανταπεξέλθει η κυβέρνηση μέχρι το τέλος του χρόνου, οπότε υπολογίζεται ότι θα έχει ξεμπερδέψει με το τσουνάμι των υποχρεώσεων του τρίτου Μνημονίου.

Ενδεικτικά είναι τα παραδείγματα:

Έρχεται σήμερα η, γνωστή από τα παλιά, τρόικα; Ναι, αλλά μεθαύριο έρχεται ο Ολάντ. Η όποια «δυσάρεστη» δραστηριότητα των επικεφαλής των διεθνών ελεγκτών θα επισκιαστεί από την άφιξη και το πλήθος των εκδηλώσεων με επίκεντρο τον υψηλό Γάλλο επισκέπτη. Τουλάχιστον σε επικοινωνιακό επίπεδο η υπεροχή του δεύτερου γεγονότος (θα) είναι συντριπτική.

Έρχεται φόρος στην ιδιωτική εκπαίδευση ελλείψει «ισοδυνάμων»; Ναι, αλλά ο φόρος αυτός (μελετάται να) είναι «τριφασικός» και επικοινωνιακά πιο διαχειρίσιμος. Αν οι «πλούσιοι» των ιδιωτικών σχολείων πληρώσουν συν 23%, οι «λιγότερο πλούσιοι» των φροντιστηρίων συν 13% και οι «φτωχοί» των ιδιωτικών παιδικών σταθμών και νηπιαγωγείων ό,τι πλήρωναν, οι αντιδράσεις θα «σπάσουν» και η κυβέρνηση θα έχει να λέει ότι η απόφασή της έχει «ταξικό πρόσημο».

Προαναγγέλλεται η κατάργηση των επικουρικών συντάξεων; Ναι, αλλά έρχεται και το νομοσχέδιο για τις άδειες των τηλεοπτικών σταθμών. Και τον άλλο μήνα, που θα έρθει ολοκληρωμένο το εξοντωτικό «νέο Ασφαλιστικό», μπορεί να μαίνεται ο «πόλεμος» της κυβέρνησης με κάποια «κανάλια της διαπλοκής». Λίγος άρτος, πολύ θέαμα.

Ο κυβερνητικός σχεδιασμός είναι κάπως έτσι. Τα «βαριά» -αναπόφευκτα- μέτρα να αντισταθμίζονται με εύπεπτα «ισοδύναμα». Με στόχο να περάσει όσο γίνεται πιο ανώδυνα το «κολασμένο τρίμηνο» (ως το τέλος του χρόνου), μέσα στο οποίο θα έχουν ψηφιστεί όλα τα δύσκολα μέτρα.

Ο σχεδιασμός αυτός διευκολύνεται (και) από την εν εξελίξει μάχη της αρχηγίας στην ΝΔ, καθώς το βασικό κόμμα της  αντιπολίτευσης είναι υποχρεωμένο από τα πράγματα να περάσει μια μεγάλη περίοδο εσωστρέφειας, την ώρα που η κυβέρνηση «ξεμπερδεύει» με τις περισσότερες δυσάρεστες υποχρεώσεις της, τουλάχιστον σε κοινοβουλευτικό επίπεδο.

Βεβαίως, πρέπει να  ακολουθήσει η υλοποίηση των μέτρων. Ή, αυτή η σχεδιαζόμενη «ευταξία» να μην διαταραχθεί από δυσάρεστα γεγονότα (π.χ. να μην μπορέσουν οι φορολογούμενοι να πληρώσουν όσα προβλέπονται κι έτσι να πέσει έξω ο οικονομικός σχεδιασμός). Αλλά γι’ αυτό το ενδεχόμενο δεν υπάρχει (σχεδιασμένο) ισοδύναμο, επικοινωνιακό ή μη. Βλέποντας και κάνοντας».

                                        (Άρθρο του Γ.Kαρελιά από το protagon.gr)