Ανάπτυξη... άγνωστη λέξη

«Αν καλά αντιλαμβάνομαι, στο μυαλό του πρωθυπουργού η χώρα θα ξαναβρεί τον δρόμο προς την ανάπτυξη με την προϋπόθεση ότι θα έχει, προηγουμένως, αντιμετωπίσει το ζήτημα του κρατικού χρέους. Ο κ. Τσίπρας μετατρέπεται σε θύμα των μύθων που ο ίδιος καλλιέργησε. Είναι αλήθεια πως ένας μεγάλος αριθμός πολιτών πιστεύει ότι οι τεράστιοι φόροι καταλήγουν στις τσέπες των πιστωτών, εταίρων, δανειστών ή όπως αλλιώς τους αποκαλούμε κάθε φορά. 

Είναι αδιανόητο για τους πολλούς μεταξύ μας ότι τίποτε, πρακτικώς, από όλους αυτούς τους φόρους και τις περικοπές μισθών, συντάξεων, επενδύσεων και επιδομάτων δεν καταλήγει σε εξόφληση του χρέους. Ελπίζω πως, κάποια στιγμή, όλα αυτά θα ξεκαθαρίσουν στο μυαλό όλων μας και κυρίως των κυβερνητικών παραγόντων.

Ξαναπέσαμε στην παγίδα του χρέους εξαιτίας της πολιτικής που άσκησε μετά τον Ιανουάριο. Η χώρα έπεσε και πάλι στην παγίδα χρέους. Αντί να κάνουμε το επόμενο βήμα εξόδου προς τις ανοικτές και ελεύθερες αγορές κεφαλαίων, επιστρέψαμε στον ευρωπαϊκό δανεισμό, στα μνημόνια και στην παγίδα της ύφεσης. Αντί να πάρουμε οριστικές και γενναίες αποφάσεις περικοπής των κρατικών δαπανών, ώστε να καθίσουμε τους Ευρωπαίους εταίρους μας «στο σκαμνί» της απόφασης του Eurogroup του Νοεμβρίου 2012, εκδιώξαμε το ΔΝΤ, συγκρουστήκαμε με τα κράτη της Ζώνης και τελικώς επέβαλαν στην οικονομία καθεστώς κεφαλαιακών περιορισμών. 

Με δύο λόγια, πέντε χρόνια μετά την έκρηξη της κρίσης χρέους, η ελληνική οικονομία βρίσκεται πάλι αντιμέτωπη με το ίδιο πρόβλημα αφερεγγυότητας. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ανέδειξε το ζήτημα με δύο σημειώματα που κυκλοφόρησε στα τέλη Ιουνίου και αρχές Ιουλίου. Σημείωνε, βεβαίως, ότι το βάρος των τόκων που αναλογούν στο ελληνικό χρέος για την περίοδο 2014-2022, ορίζοντας εντός του οποίου εξετάζεται η βιωσιμότητα του χρέους, μειώθηκε κατά περίπου 30%, απαλλάσσοντας τον προϋπολογισμό από αντίστοιχο βάρος. Το πραγματικό πρόβλημα για την κυβέρνηση έχει να κάνει με το μέγεθος των χρηματοδοτικών αναγκών που θα αντιμετωπίζει φέτος και τα επόμενα χρόνια του μνημονίου.

Αν είχαμε αποφύγει τη νέα τεράστια ήττα των προηγούμενων μηνών, σε ό,τι αφορά τη δημοσιονομική και οικονομική κατάσταση της χώρας, ο πρωθυπουργός δεν θα είχε κανένα λόγο να εξαρτά, όπως έκανε στη συζήτηση με τον Μπιλ Κλίντον, την επιστροφή στην ανάπτυξη από την όποια νέα ρύθμιση του ελληνικού χρέους. Οι επενδυτές γνωρίζουν άριστα ότι πάνω από τα 8/10 του δημόσιου χρέους δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια υποχρέωση ενός μέλους της Ζώνης του Ευρώ προς τα άλλα μέλη της ίδιας Ζώνης. Η πραγματικότητα αυτή καθησυχάζει τους δυνάμει επενδυτές. Ειδικά όταν η Ελλάδα έχει συμφωνήσει στην εφαρμογή του τρίτου μνημονίου. Αρκεί απλώς η εφαρμογή του».

                   (Άρθρο του Μπ.Παπαδημητρίου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)