«Στην ευνομούμενη δημοκρατία που ζούμε, επί αιώνες τώρα ο
νόμος αντιλαμβάνεται και προβλέπει πως για τις εκδικάσεις υποθέσεων των πολιτών
αρκούν τρεις δικαστές στα πλημμελήματα και κακουργήματα (εκτός από βαριά
πενταμελή εφετεία ή μεικτά ενόρκων για ανθρωποκτονίες). Μήπως και τα μονομελή
πλημμελειοδικεία κάθε μέρα δεν κρίνουν σημαντικές υποθέσεις πολιτών ή τα
μονομελή πρωτοδικεία σε όλη τη χώρα δεν επιλύουν στα αστικά ζητήματα τις
διαφορές δεκάδων χιλιάδων ευρώ; Αυτά ισχύουν για τους απλούς πολίτες, ή καλύτερα
για τους πολίτες Β κατηγορίας, γιατί οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι στην υψηλή
βαθμίδα οντότητας, ανήκουν σε ανώτερη βαθμίδα ύπαρξης. Και αυτό φυσικά το
γνωρίζει ο Κατρούγκαλος, όντας νομικός και αριστερός και υπερασπιστής της
ανώτερης τάξης, δηλαδή των δημοσίων υπαλλήλων.
Με το νόμο του λοιπόν θεωρεί πως η σύνθεση για τα πειθαρχικά
συμβούλια, που ήταν έως πριν της υπουργίας του τρεις δικαστές και ένας
διοικητικός υπάλληλος, είναι ανεπαρκής, για αυτό και πρόσθεσε και δύο αιρετούς.
Δικαιούμαστε να ρωτήσουμε, γιατί τόσο υπεραριθμία στα πειθαρχικά συμβούλια; Ο
διοικητικός υπάλληλος και οι δύο αιρετοί συνδικαλιστές τι θα κάνουν; Τους έχουν
εκεί για να ελέγχουν τους τρεις δικαστές μήπως δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους;
Γιατί οι τρεις δικαστές είναι αρκετοί για να δικάσουν εμένα και να με στείλουν
φυλακή αν παρανομήσω, αλλά χρειάζονται και την αρωγή των συνδικαλιστών για να
αποφανθούν στα πειθαρχικά για τους δημοσίους υπαλλήλους;
Εξαιτίας αυτού του γελοίου νόμου, εκατοντάδες επίορκοι
δημόσιοι υπάλληλοι κοροϊδεύουν την κοινωνία και εισπράττουν κανονικά τους
μισθούς τους, ενώ επέστρεψαν κύριοι στις υπηρεσίες τους οι γιατροί που
πιάστηκαν με προσημειωμένα[...]
Δεν ξέρω για ποιους λόγους θα περάσει στο πάνθεον των μεγάλων
ανδρών ο Κατρούγκαλος, πώς θα τον κρίνει η ιστορία ως πολιτικό, τι είδους
δάφνες θα στολίζουν το φωτοστέφανό του και αν οι μελλοντικοί ζωγράφοι θα
αποτυπώνουν το πορτρέτο του με το μαντίλι στο σακάκι. Για μένα θα είναι πάντα ο
πολιτικός που εξαιρουμένων μερικών ασήμαντων παράπλευρων κοινωνικών απωλειών,
όπως το να μισθοδοτούνται εγκληματίες, είναι αυτός που ξαναέδωσε πίσω τη χαμένη
αυτοπεποίθηση των δημοσίων υπαλλήλων».
(Απόσπασμα άρθρου του Ν.Kτιστάκη
από το protagon.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου