Σύντροφε Χαρίλαε...

«Σε ένα πρόσφατο λυρικό κείμενό του γιά τον Χαρίλαο Φλωράκη, ο κ. Π. Λαφαζάνης έγραψε:
«Χαρίλαε, ψηλά στον λόφο του Αϊ Λιά, στο Παλιοζογλώπι, όπου αναπαύεσαι, έχεις διαλέξει καλή θέα γιά να αγναντεύεις και να περιμένεις να δεις τη λεύτερη, ανεξάρτητη και σοσιαλιστική Ελλάδα που οραματίστηκες. Ίσως να μην περιμένεις γιά πολύ.»

Ο μακαρίτης Χαρίλαος Φλωράκης τουλάχιστον δεν είχε ποτέ αποκρύψει ότι αυτή είναι η σοσιαλιστική Ελλάδα που οραματίσθηκε. Όραμα που κατέρρευσε με πάταγο από το 1989.

Σε ανθρώπινο επίπεδο θα μπορούσε να θεωρηθεί συγκινητική η αφοσίωση του κ. Λαφαζάνη στον νεκρό ηγέτη του ΚΚΕ, του οποίου υπήρξε γιά χρόνια ένας από τους στενότερους συνεργάτες. Σε πολιτικό επίπεδο όμως είναι ιδιαιτέρως προβληματική.

Πρώτον διότι ο κ. Λαφαζάνης είναι ένας από τους κορυφαίους υπουργούς της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου.
Και δεύτερον διότι θεωρείται ο ηγέτης μιάς τάσης μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ που λέγεται ότι καταλαμβάνει εσωκομματικά ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό της τάξης του 35% - 40%.

Από πού και ως πού λοιπόν ένας από τους κορυφαίους υπουργούς της κυβέρνησης και επικεφαλής μιάς σημαντικής συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ «ανακοινώνει» στον Χαρίλαο Φλωράκη ότι « ίσως δεν θα περιμένει γιά πολύ » να δεί τη «σοσιαλιστική Ελλάδα που οραματίστηκε»; Και ποιά είναι αυτή η σοσιαλιστική Ελλάδα που οραματίστηκε ο Χαρίλαος Φλωράκης;

Δεν είναι μία χώρα του προ πολλού θανόντος σοβιετικού κομμουνισμού; Δεν είναι μία χώρα της ενταφιασθείσας δικτατορίας του προλεταριάτου; Δεν είναι μία χώρα του μονοκομματικού ολοκληρωτισμού και της κατάργησης της Δημοκρατίας δυτικού τύπου; Δεν είναι μία χώρα που τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι πολυκομματικές εκλογές θεωρούνται αστική πολυτέλεια;

Είναι βέβαιο ότι αν γνώριζαν οι ψηφοφόροι πριν προσέλθουν στις κάλπες ποιό είναι το «όραμα» ενός μεγάλου μέρους του κυβερνητικού κόμματος, δεν υπήρχε περίπτωση να λάβει ο ΣΥΡΙΖΑ το ποσοστό με το οποίο υπερψηφίστηκε [...]

                           (Απόσπασμα άρθρου του Π.Λουκάκου από το thetoc.gr)