Απόψεις...

 

«Επειδή από αυτή τη στήλη μιλώ πάντα πολιτικά, η έγκλησή μου προς τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του είναι πολιτική και αφορά ένα γεγονός: δεν μας είπε ο πρωθυπουργός τι μέτρα έλαβε ώστε ποτέ να μη βρεθεί σε θέση ευθύνης ένας ανίκανος δημόσιος λειτουργός. Δηλαδή, δεν μας είπε τι έκανε για το αλφαβητάρι μιας φιλελεύθερης κυβέρνησης. Την αξιολόγηση των υπαλλήλων του στενότερου και ευρύτερου δημόσιου τομέα. Και όταν μιλώ για αξιολόγηση δεν εννοώ τη «γιαλαντζί» αξιολόγηση που μοιράζει μπόνους και επιδόματα για ανύπαρκτες επιδόσεις. Αξιολόγηση δεν σημαίνει μόνον επιβραβεύσεις, σημαίνει και κυρώσεις. Είναι μια σκληρή διαδικασία όταν είναι γνήσια και έχει κόστος.

Επιπλέον, ακούσατε κάποιον από τους χιλιάδες διαδηλωτές να επισημαίνει τις ευθύνες των πολύ συγκεκριμένων υπαλλήλων των σιδηροδρόμων και να απαιτεί όχι μόνον την παραδειγματική τιμωρία τους, αλλά συγχρόνως και τη θεσμοθέτηση ασφαλιστικών δικλίδων για να μην ξαναβρεθούν τέτοιοι άνθρωποι σε τόσο καίριες θέσεις; Εγώ δεν άκουσα ούτε ένα σύνθημα, δεν είδα ούτε ένα σχετικό πανό. 

Και πώς να γίνει αυτό όταν το πλήθος παραβλέπει το οφθαλμοφανές, τους «φυσικούς» αυτουργούς και αναζητάει, μέσα από συνωμοσιολογικές, κατευθυνόμενες διαδρομές, διασυνδέσεις του πρωθυπουργού με κυκλώματα λαθρεμπορίας; Αν έχει στηθεί ένας μηχανισμός, αυτός αφορά την αποσιώπηση των ευθυνών των συγκεκριμένων σταθμαρχών εκείνης της μοιραίας ημέρας».

                                                                 (Σ.Μουμτζής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Το πρόβλημα της ακρίβειας αντιμετωπίστηκε αρχικά με άρνηση, ελέχθη ότι οφειλόταν αποκλειστικά σε εξωγενείς παράγοντες. Οταν έγινε σαφές ότι η Ελλάδα πήγαινε χειρότερα από άλλες χώρες λόγω των εγγενών στρεβλώσεων και των καρτέλ, η αντίδραση δεν έπεισε τους πολίτες ότι ήταν επαρκής. Τα σουπερμάρκετ, που μετατράπηκαν λόγω των εξωφρενικών ανατιμήσεων σε «εκλογικά κέντρα» της αντιπολίτευσης, θησαύρισαν με προκλητικά κέρδη και δεν τα ακουμπάει κανένας. Σε ό,τι αφορά την Υγεία, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι προχωρά στον εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση του ΕΣΥ. Ωστόσο αυτό δεν έχει φτάσει στους ασθενείς, στους γιατρούς, στους νοσηλευτές και στο προσωπικό των νοσοκομείων. 

Ενα παράδειγμα από τα πολλά: προκηρύχθηκε θέση εντατικολόγου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, υποβλήθηκαν υποψηφιότητες, επελέγη γιατρός, αλλά μετά από έναν χρόνο η πρόσληψη χάθηκε στη γραφειοκρατία. Στο μεταξύ ο γιατρός, που δεν πληρωνόταν –εφόσον δεν είχε διοριστεί–, αναγκάστηκε να βρει άλλη δουλειά.  

Ετσι, μια κυβέρνηση που δημιούργησε το Gov.gr και έκανε πραγματική προσπάθεια κατά τη διάρκεια της πανδημίας να λειτουργήσει ο κρατικός μηχανισμός, έδειξε στη συνέχεια να επικοινωνεί κυρίως με τα πινακάκια των κυβερνητικών «δράσεων» και όχι με το αίσθημα του πολίτη στα σουπερμάρκετ, στα νοσοκομεία, στα λεωφορεία και στα τρένα».

                                                          (Αλ.Παπαναστασίου- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)