Απόψεις...

 

«Σοβαρή επιβράδυνση καταγράφεται στη βελτίωση του προσδόκιμου ζωής στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα μεγάλη υποχώρηση της χώρας στη σχετική κατάταξη σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το προσδόκιμο ζωής, δηλαδή τα χρόνια που ζει ο πληθυσμός στην Ελλάδα κατά μέσον όρο, συνεχίζει να αυξάνεται, αλλά με σημαντικά χαμηλότερο ρυθμό από ό,τι στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μάλιστα, ειδικά μετά την πανδημία καταγράφεται μείωση του προσδόκιμου ζωής. Κι έτσι η Ελλάδα από τόπος μακροζωίας μετατρέπεται σε ουραγό σε αυτόν τον ποιοτικό δείκτη, καθώς το προσδόκιμο ζωής δεν δείχνει μόνο τα πόσα χρόνια ζούμε, αλλά και το πώς ζούμε, το επίπεδο ζωής.

                                                                      (Γ.Ελαφρός-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Οι φωτογραφίες των αποσκελετωμένων ομήρων που απελευθέρωσε η Χαμάς, αποτυπώνουν τις συνθήκες κράτησής τους. Ο πενηντάχρονος Ελί Σαραμπί, τυπογράφος στο κιμπούτς Μπεερί, δηλώνει ευτυχής. Περιμένει να συναντήσει τη γυναίκα του και τις δύο κόρες του. Δεν του έχουν πει ότι όλες τους χάθηκαν στην επίθεση της 7ης Οκτωβρίου. Δεν ξέρει ότι κέρδισε την ελευθερία του αλλά έχασε τη ζωή του. Θα το μάθει αργότερα. 

Η απελευθέρωση των ομήρων στηρίζεται σε μια τουλάχιστον περίεργη αναλογία. Για τους τρεις ομήρους που απελευθερώθηκαν αφέθηκαν ελεύθεροι 183 Παλαιστίνιοι κρατούμενοι απ’ τις ισραηλινές φυλακές. Ας αφήσουμε κατά μέρος την αναλογία που δεν τιμά τους Παλαιστινίους. Ενας Ισραηλινός αξίζει όσο περίπου εξήντα Παλαιστίνιοι. Δεν πρόκειται για ανταλλαγή ομήρων. Εχουμε να κάνουμε με ανταλλαγή ομήρων με καταδίκους ενός κυρίαρχου κράτους που διαθέτει θεσμούς».

                                                       (Τ. Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Κάθε φορά που αποκαλύπτεται σκάνδαλο αγροτικών επιδοτήσεων, ακούμε κλισέ για «ελληνική παθογένεια». Ωστόσο, το πρόβλημα είναι συστημικό και όχι μια «ιδιοτροπία» της Ελλάδας. Η πολιτική μηχανή της ΕΕ διανέμει λεφτά κατά τρόπο παρεμβατικό, δημιουργώντας κίνητρα για καταστρατήγηση των κανόνων. Αν θέλουμε όντως να ξεριζώσουμε το φαινόμενο, ίσως χρειάζεται να αμφισβητήσουμε την ίδια τη βάση του συστήματος των επιδοτήσεων. Εναλλακτικά, μπορεί να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε παρόμοιες ιστορίες, κουνώντας το κεφάλι μας λυπημένοι, λες και δεν υπήρχε άλλος δρόμος.

                                                                       (Αλ.Σκούρας-liberal.gr)