Aπόψεις...

 

«Πρόκειται για μια κλασική περίπτωση ανακατονομής της εξουσίας, καθώς οι ολιγάρχες απαιτούν από τον πρωθυπουργό νέο διακανονισμό ισχύος. Προφανώς, δεν είναι τυχαίο γεγονός ότι το θέμα φούντωσε ευθύς ως η Νέα Δημοκρατία άρχισε να ανακάμπτει δημοσκοπικά και να σταθεροποιείται και πάλι σε επίπεδα που να της παρέχουν μια ασφάλεια διακυβέρνησης. Ενώ, η συγκεκριμένη επιλογή Τασούλα, μπορεί να δυσαρέστησε ένα μέρος των ψηφοφόρων της, όμως συσπείρωσε τη βάση της παράταξης και την κοινοβουλευτική της ομάδα. Και ούτε τυχαία είναι και η πρόσφατη απόπειρα απαξίωσής του. 

Αυτό το παιχνίδι εξουσίας παίχτηκε άλλες δύο φορές. Μια με τις πυρκαγιές στην Εύβοια και μια με τις υποκλοπές που συνέπεσαν χρονικά με την προβοκάτσια της «νεκρής Μαρίας». Δείτε ποιοι πρωτοστατούσαν και σε αυτές τις περιπτώσεις και ποια ήταν η μαρίδα που τους ακολουθούσε και να βγάλετε τα συμπεράσματά σας. Το τίμημα του αντι-επενδυτικού φανατισμού στην Ελλάδα».

                                                                         (Σ.Μουμτζής-liberal.gr)

 «Δυστυχώς, δεν έχουν αλλάξει πολλά τα τελευταία τρία χρόνια. Και γι' αυτό ευθύνεται ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επειδή δεν αποφάσισε έγκαιρα να τραβήξει μία γραμμή απέναντι στις αντιδραστικές εκείνες δυνάμεις που είναι έτοιμες να οδηγήσουν την χώρα στον γκρεμό, αρκεί να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Ποτέ, όμως, δεν είναι αργά. Έστω και τώρα ο κ. Μητσοτάκης έχει χρόνο να αντιδράσει και πριν η μαύρη προπαγάνδα περάσει τα μηνύματά της στην ελληνική κοινωνία. Ήδη υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα κατανόησης της πραγματικότητας, όταν αυτή έχει μπλέξει με δεκάδες θεωρίες συνωμοσίας».

                                                                         (Θ.Μαυρίδης-Liberal.gr)

«Ενας νεκρός, τραυματίες, σπασμένες λεκάνες και θώρακες είναι ο μέχρι στιγμής απολογισμός της φονικής διαδρομής της ηλικιωμένης γυναίκας που μπήκε στο αντίθετο ρεύμα σε κεντρικό σημείο των βορείων προαστίων και άφησε πίσω της συντρίμια, αφού, όπως είπε, πάτησε γκάζι αντί για φρένο. Γράφεται ότι το δίπλωμά της θα έληγε φέτος το καλοκαίρι. Δηλαδή τυπικά ήταν οκέι. Ομως η τυπικότητα δεν αρκεί με όλα όσα βλέπουμε γύρω μας οδηγώντας. 

Λίγο παρατηρητικός να είσαι, βλέπεις πολλά «ΚΑΠΗ» να κινούνται ατάραχα, με ανύπαρκτη την αίσθηση χώρου ή αντίληψης των αποστάσεων. Αγκυλωμένα στο τιμόνι. Ετοιμα για την κρυονική. Προσπερνάς από δίπλα και μόνο από τη στάση σώματος και το μηδενικό σκανάρισμα του βλέμματός τους καταλαβαίνεις ότι οδηγούν σαν να μην υπάρχει περιβάλλον. Τι σώζει πολλούς από τους ηλικιωμένους και υπέργηρους οδηγούς στους δρόμους της Αθήνας; Συνήθως ότι πηγαίνουν αργά, βασανιστικά αργά, έως ατάραχα».

                                                               (Γ. Κωνσταντόπουλος-protagon.gr)