Παραλιμνίως - Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς;

Κάνοντας κανείς μια βόλτα στο παραλίμνιο μέτωπο από τη διασταύρωση της Βογιάννου και πέρα διαπιστώνει κατ’ αρχάς ότι το έργο πλακόστρωσης της Ακτής Μιαούλη πηγαίνει …με τον αραμπά. Μήνες τώρα -εκτός χρονοδιαγράμματος κι αυτό- προχωράει σαν τον σαλίγκαρο με πεντε έξι εργαζόμενους κι αυτούς όταν και αν... Αν τώρα δει και τις λεπτομέρειες κατασκευής, εκεί σηκώνει πραγματικά τα χέρια. Από την απέναντι πλευρά φυσικά -τη μόνη κάτω από δέντρα-  τα πεζοδρόμια είναι ανύπαρκτα και όσοι βαδίζουν το κάνουν μέσα στον δρόμο.

Οι σκουριασμένες κολώνες και ο οδοφωτισμός  θα πάρουν μήνες, ίσως και χρόνια για να αντικατασταθούν καθώς το θέμα σέρνεται από την προηγούμενη ακόμη Δημοτική Αρχή.  Η παιδική χαρά στου Κατσάρη με τις πέτρες εντός της και τα παλαιά παιχνίδια γίνεται το βραδάκι χαρά των δακεοχτάχρονων και των ενήλικων που κάνουν τραμπάλα. Ποιος θα τους εμποδίσει;

Απέναντι, ο μουντζουρωμένος πολυχώρος …πολιτισμού παραμένει βανδαλισμένος από τα ηλίθια συνθήματα των χουλιγκάνων της τοπικής ομάδας για να θυμίζει την αδιαφορία της Δ.Αρχής ακόμη και για τα προφανή.

Κλαδιά κομμένα, μήνες τώρα στο ίδιο σημείο, αμάζευτα κι αυτά. Τα βανδαλισμένα και ακρωτηρισμένα γλυπτά στη θέση τους. Δεκάδες αφίσες σκισμένες και πεταμένες στο έδαφος στη Δ.Φιλοσόφου ενώ άλλες κρέμονται ακόμη στα φωτιστικά που έτσι βρήκαν και τον σκοπό της ύπαρξής τους. Κράσπεδα και πλάκες σε διάφορα σημεία  βγαλμένα και πεταμένα κάτω από τα πλατάνια ή μέσα στη λίμνη. 

Οι πεζοί βαδίζουν στον υπερυψωμένο και με καλή άσφαλτο ποδηλατόδρομο -και καλά κάνουν δηλαδή-  όσο κανείς δεν ενδιαφέρεται να βελτιώσει τις συνθήκες προσβασιμότητας για τους ίδιους, ειδικά στα σημεία όπου το δάπεδο έχει διαλυθεί. Κάποια ποδήλατα στη Δ.Φιλοσόφου δεν έχουν από πού να περάσουν και κατεβαίνουν στον δρόμο και στο αντίθετο ρεύμα, περνώντας σύριζα από τεράστια λεωφορεία που ψάχνουν πάρκινγκ. 

Στη γωνία της στροφής του αγάλματος του Παπαγιάννη, κλειστό πολλούς μήνες τώρα το πεζοδρόμιο με σιδερόβεργες χωρίς κανείς να πείθεται από τις δικαιολογίες περί αναγκαιότητας, αφού δεν υπάρχει καμία ενημέρωση. Αλλά κι έτσι να ήταν, πόσο πιο άθλια να χαλάσει κανείς τη φυσική ομορφιά του βράχου; 

Λίγο πιο κει, πάνω στη στροφή της κυρα- Φροσύνης παρκαρισμένα αυτοκίνητα, με τα λεωφορεία να περνούν κι εδώ ...στον πόντο. Το όμορφο καφέ συρρικνώθηκε στο ελάχιστο και τώρα όλα έγιναν ένα με το έδαφος. Ο χώρος που «απελευθερώθηκε» -λες και δεν ήταν πριν αρκετός- σε πρωτόγονη κατάσταση.

Στη νέα πλατεία Γλυκήδων παιδιά παίζουν ποδόσφαιρο μέσα στο γκαζόν, έχοντας ως γκολπόστ τα επιδαπέδια φωτιστικά, κάποια από τα οποία ήδη γέρνουν. Σε λίγο θα τα μαζέψουν κι αυτά σπασμένα. Ούτε μια πινακίδα που να λέει «μην πατάτε το πράσινο» ή έστω ένα καγκελάκι για να το προστατεύει, όπως σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο. 

Ο Δήμαρχος προσπαθεί να κάνει  μόδα το πικ νικ στα κατ’ ευφημισμόν πάρκα, αντί να τα κάνει πρώτα  να μοιάζουν με πραγματικά πάρκα και να διδάξει σεβασμό στο πράσινο. Αλλά πώς να γίνει αυτό όταν τα δέντρα είναι παντού τα πρώτα θύματα των δήθεν αναπλάσεων; (Βλ. Κ.Πλατεία, Γιαννιώτικο Σαλόνι, Λακκώματα κτλ.) 

Ούτε ένας στους δέκα δεν μαζεύει τις ακαθαρσίες των σκύλων του ενώ τα αδέσποτα  πολλαπλασιάζονται με ραγδαίους ρυθμούς τη στιγμή που στα δεσποζόμενα δεν γίνεται κανένας έλεγχος ούτε και επιβάλλονται πρόστιμα ώστε να μην καταντήσουν σε λίγο... αδέσποτα. 

Το δήθεν τουριστικό περίπτερο συνεχίζει τη ΜΗ λειτουργία του ενώ τα πιο ωραία καραβάκια παίζουν διακοσμητικό ρόλο σε μια άκρη του μώλου. Στην πλατεία Μαβίλη δάπεδα ξηλωμένα όπου διακρίνονται πια καθαρά οι σιδερόβεργες στο μπετόν ενώ στην προέκτασή της προς τον Μάτσικα δεν υπάρχει ούτε παγκάκι ούτε κάδος απορριμμάτων, έστω για δείγμα. 

Όλο και πιο συχνά συναντάει κανείς ομάδες μεταναστών με ακριβά κινητά στο χέρι οι οποίοι προσπαθούν να περάσουν την ώρα τους. Αναρωτιόμαστε για το αν υπάρχει κάποια προοπτική γι’ αυτούς τους ανθρώπους σχετικά με την εργασία ή θα λαμβάνουν μόνιμα τα επιδόματα που τώρα πια προέρχονται από τον εγχώριο προϋπολογισμό, αφού η πόλη μας διατηρεί μια από τις μεγαλύτερες δομές στη χώρα.

Η Δημοτική Αρχή πολύ νωρίς φαίνεται να έχει χάσει τη μάχη της καθημερινότητας αφού  δεν μοιάζει να είναι σε θέση να βελτιώσει ούτε εκείνα τα απλά πράγματα που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Βαλτωμένη σε δηλώσεις και πολιτικαντισμούς προβληματίζει ήδη τους ψηφοφόρους της ενώ τα «μεγάλα» έργα έχουν σχεδόν όλα βαλτώσει.

Διασώζεται βέβαια χάρη στην υποτονική αντιπολίτευση και στο ότι οι επόμενες εκλογές απέχουν πολύ. Αυτό όμως δεν είναι καλό για την πόλη.  Όσο για την υστεροφημία τους δεν είναι κάτι που φαίνεται να τους απασχολεί ιδιαίτερα.

Κλαδιά κομμένα, ατάκτως ερριμμένα - γλυπτά  ακρωτηριασμένα και βανδαλισμένα 

     Η «αναπλασμένη» κυρα- Φροσύνη,  ένα με το έδαφος και στη στροφή... πάρκινγκ !

                           Σιδερόβεργες  κλείνουν δρόμο και πεζοδρόμιο, μήνες τώρα...

Γήπεδο ποδοσφαίρου το γκαζόν στην πλατεία  Γλυκήδων με τα φωτιστικά να παίζουν τον ρόλο των γκολπόστ 

                                             

                                               Κάδοι,  στέγες, αφίσες, πλάκες ... διαλυμένα στον χώρο

Άλλο η αφισορύπανση, άλλο τα συνδικαλιστικά δικαιώματα...

 

Δεκάδες αφίσες κομματικού περιεχομένου υπήρχαν πριν λίγες μέρες πεταμένες στην παραλίμνια περιοχή της Δ.Φιλοσόφου. Δεν γνωρίζουμε πώς και γιατί βρέθηκαν πεταμένες εκεί και αν  φιλοτιμήθηκε κάποιος υπάλληλος του Δήμου να τις μαζέψει. 

Πολύ καλά έκανε η Δημοτική Αρχή και επέβαλε το ...αστείο πρόστιμο των 800 ευρώ στο Εργατικό Κέντρο για αφισορύπανση αλλά το ίδιο έπρεπε πριν να είχε κάνει για όλους εκείνους των οποίων οι αφίσες, τα πανό, οι λινάτσες και τα αεροπανό «κοσμούν» την πόλη. 

Και φυσικά ΔΕΝ είναι πρόσχημα η αφισορύπανση για να χτυπηθεί το εργατικό κίνημα, όπως ισχυρίζεται στην ανακοίνωσή του το Eργατικό Κέντρο προκαλώντας το λιγότερο θυμηδία αλλά μια πραγματικότητα που χρόνια τώρα ρυπαίνει την πόλη με αφίσες που περιμένουν συνήθως τη βροχή να τις μουσκέψει για να πέσουν στο οδόστρωμα, όπου και μένουν για πολλούς μήνες. 

Ούτε και είναι απλή προβολή της δραστηριότητας των συνδικαλιστικών οργανώσεων ο τρόπος που ρυπαίνουν την πόλη σε κάθε πιθανό και απίθανο σημείο της. Είναι σαν να λέμε ότι τα συνθήματα των χουλιγκάνων του ΠΑΣ δεν βανδαλίζουν αλλά είναι απλή προβολή της τοπικής ομάδας. Θα τρελαθούμε εντελώς; Ευτυχώς, η εποχή μας -όπως σωστά επισήμανε ο κ.Μπέγκας- επιτρέπει με πολλαπλούς τρόπους την ενημέρωση την δημοτών για τις δράσεις των συνδικαλιστικών ενώσεων.

Οι κομματικές αφίσες από την άλλη, που κοσμούν κάθε λάμπα και κάθε στύλο της ΔΕΗ είναι κάτι ξεπερασμένο και αντιδημοκρατικό που προέρχεται από μια μόνο παράταξη, το ΚΚΕ, το οποίο έτσι έμαθε και έτσι κάνει τα τελευταία χρόνια, νομίζοντας ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα συγκινήσει τη ...λαϊκή τάξη. Και τι διαβάζει κανείς σ΄αυτά τα αεροπανό; Συνθήματα του τύπου: «Μόνο ο λαός θα σώσει τον λαό»(!) 

Απορίας άξιον είναι επίσης το πώς τόσα χρόνια δεν έχει συλληφθεί κάποιος που προβαίνει στην πράξη της αφισορύπανσης σε τέτοια έκταση. Αλλά γιατί μας κάνει εντύπωση; Μήπως πιάστηκε ποτέ κανείς να καταστρέφει ή να βανδαλίζει δημόσια περιουσία;;

Οσο για τις εμπορικές αφίσες, κι εκεί φυσικά πρέπει να μπει μια τάξη με τη διαφήμιση να γίνεται σε συγκεκριμένα μόνο σημεία και με συγκεκριμένο τύπο πλακάτ τα οποία δεν θα είναι ούτε αντιαισθητικά ούτε επικίνδυνα για τους οδηγούς, ενώ θα αφήνουν στα ταμεία του Δήμου και ένα σεβαστό ποσό για κοινωφελείς δράσεις. Δεν γίνεται από τους φόρους των δημοτών να πληρώνονται υπάλληλοι που θα κατεβάζουν μετά το πέρας των εκδηλώσεων τις γιγάντιες αφίσες των ιδιωτών αντί να ασχολούνται με την καθαριότητα της πόλης. Μοιάζει παράλογο.

Το πιο αστείο βέβαια στην ανακοίνωση του Εργατικού Κέντρου είναι ότι δήθεν ενόχλησε τους ιθύνοντες η συμμετοχή του Γιαννιώτικου «λαού» στην εκδήλωση αλληλεγγύης για τους απολυμένους εργάτες της “ΛΑΡΚΟ”(!) γι' αυτό και τους επιβλήθηκε το πρόστιμο. Εδώ κι αν μειδιά κανείς, ειδικά όταν γνωρίζει τι ήταν η ΛΑΡΚΟ και πώς δημιούργησε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην επιχειρηματική ιστορία της χώρας όπου τα κορόιδα οι φορολογούμενοι πλήρωναν  τους  εργαζόμενους που πια δεν εργάζονταν αφού η εταιρεία έμπαινε μέσα κάθε μήνα αρκετά εκατομμύρια ευρώ με αποτέλεσμα στο τέλος να κλείσει.

Και όσοι γνωρίζουν το πώς περνάς σήμερα σε κάποιο Πανεπιστήμιο, διασκεδάζουν ακόμη με την ανακοίνωση του Ε.Κ για τους «μεσίτες που παίρνουν “νταβατζιλίκι” 500 ευρώ από τον κοζμάκη για να του βρουν ένα σπίτι να νοικιάσει να σπουδάσει το παιδί του ή να στεγάσει την οικογένειά του». Η πόλη ευτυχώς διαθέτει πια αρκετά σπίτια και οι ταινίες του Ξανθόπουλου παίζονται  μόνο στην τηλεόραση. 

Και βέβαια, όπως πάντα στις συνδικαλιστικού τύπου ανακοινώσεις, το Εργατικό Κέντρο μαζί με τον «λαό» των Γιαννίνων (πόσος λαϊκισμός ακόμη! ) αγωνίζεται για να μην πάρουν τα σπίτια του κοζμάκη τα κοράκια των τραπεζών και των Funds που κόβουν το ρεύμα και το νερό στα λαϊκά σπίτια. Τώρα, τι σχέση έχουν όλα αυτά με την αφισορύπανση ...  

Οι δε κομματικές ανακοινώσεις του ΚΚΕ μισόν αιώνα τώρα έχουν την ίδια φρασεολογία κι ας τους έχουν στείλει οι ψηφοφόροι στο χρονοντούλαπο της ιστορίας που έλεγε κι ο Αντρέας, δίνοντάς τους στην πραγματικότητα λίγο πάνω από το 3,5% των ψήφων.  Επομένως, όσοι θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε ακόμη μια νομοκρατούμενη κοινωνία της Δ.Ευρώπης και όχι ένα παράρτημα της πρώην ΕΣΣΔ στην οποία βεβαίως οι νοσταλγοί δεν θα τολμούσαν ούτε να ...βήξουν, καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορεί να περνάει το «έτσι θέλω» των λίγων σε βάρος των πολλών. Η πόλη πρέπει να νοικοκυρευτεί και να ξεφύγει από μια κακή εικόνα που βγάζει προς τα έξω. 

Με κείνο όμως που μπορεί να συμφωνήσει κανείς στην ανακοίνωση είναι ότι  η Δημοτική αρχή δείχνει όντως μια διαχειριστική ανεπάρκεια και σίγουρα υπάρχει αλήθεια στο ότι δεν προσλαμβάνει μόνιμους εργαζόμενους στην καθαριότητα, ενώ οι συμβασιούχοι που προσλαμβάνει είναι συνεχώς λιγότεροι από αυτούς που χρειάζονται για την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών της υπηρεσίας. Από την άλλη πάλι, το πόσο νοιάζονται οι υπάλληλοι του δήμου για την καθαριότητα το βλέπουμε καθημερινά γύρω μας ενώ το ότι οι ιδιώτες κάνουν όντως τη δουλειά για την οποία πληρώνονται είναι εξίσου βέβαιο. Αλλά αυτό πάλι δεν έχει καμία σχέση με την αφισορύπανση που προκαλούν ... οι διαμαρτυρόμενοι. Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε δηλαδή. 

 

Εδώ ...γελάμε

 

                                                                                                           (Χρ.Παπανίκος -"Ελλάδα 24")

Προβληματική "βιτρίνα"...

 

Το λιγότερο, ντροπή πρέπει να αισθάνονται όσοι τόσα χρόνια τώρα έχουν αφήσει μια ολόκληρη Είσοδο πόλης να θυμίζει Βαλκάνια του ‘70. Βέβαια, τα σημερινά Βαλκάνια μάς έχουν προ πολλού ξεπεράσει σε πολλά, εμείς όμως συνεχίζουμε στον ...καρόδρομο που ξέρουμε. Τι να σχολιάσει κανείς; Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους.

Όταν όμως οι ιθύνοντες βλέπουν τα πράγματα από το τζάμι του αυτοκινήτου τους καθώς αυτό περνάει με ταχύτητα τούς διαφεύγουν οι …λεπτομέρειες ή απλώς δεν θέλουν να τις δουν. Υπάρχει όμως κόσμος που κινείται καθημερινά  με τα πόδια και το κάνει με κίνδυνο της σωματικής του ακεραιότητας, για να μην μιλήσουμε για μητέρες με καροτσάκια, ΑμΕΑ ή ηλικιωμένους. Φτάσαμε στο 2024 και ακόμη δεν έχουν γίνει ούτε τα αυτονόητα… 

Εκτός αυτού ο συγκεκριμένος δρόμος, εάν διέθετε κανονικά πεζοδρόμια (έστω με τσιμέντο), θα μπορούσε να εξυπηρετήσει και τους ποδηλάτες που κινούνται προς το Πανηπειρωτικό. Όταν στην πόλη ξηλώνουν δρόμους και πεζοδρόμια που είναι σε καλή κατάσταση, απλώς για να τα ξαναφτιάξουν, πόσο δύσκολο είναι δηλαδή να αποκαταστήσουν μια ενιαία πεζοδρομική διαδρομή όπως έχει η Πρέβεζα ας πούμε;   

Δείτε τα χάλια μας λοιπόν - αυτά που βλέπουν και όλοι οι επισκέπτες της πόλης, αφού θέλοντας και μη, αυτή είναι η Είσοδός της…

Στάσεις γεμάτες σκουπίδια, επικίνδυνα χωμάτινα περάσματα των τριάντα πόντων ανάμεσα σε χόρτα, άκοφτα κλαδιά και δέντρα που κλείνουν τα υπάρχοντα πεζοδρόμια, βουλωμένα φρεάτια, ακαθάριστα οικόπεδα, φοιτητές που περιμένουν σε  ανύπαρκτες στάσεις, εικόνες Κουστουρίτσα και μάλιστα με στεγνό έδαφος, γιατί όταν βρέχει...   

                Είσοδος Ιωαννίνων

          Είσοδος Πρέβεζας