Μαύρη πλατεία; No Thanks...

Ενας καθηγητής από το ΑΠΘ, ένας από το Πολυτεχνείο της Αθήνας, μια αναπληρώτρια καθ/τρια  από το Αριστοτέλειο Θεσ/νίκης , ένας αναπληρωτής καθηγητής από το  Παν/μιο  Πατρών και ένας αρχιτέκτονας ακόμη αποφάσισαν για το τι είδους πλατεία έχουν ανάγκη οι Γιαννιώτες. Εκ μέρους του Δήμου (όπως διαβάζουμε) συμμετείχε στην επιτροπή ένας αρχιτέκτονας της Τεχνικής Υπηρεσίας.

Χωρίς να θέλουμε καθόλου να μειώσουμε το επιστημονικό κύρος των προαναφερόμενων, αναρωτιόμαστε γιατί θα πρέπει να αποφασίζουν  κάτοικοι άλλων περιοχών για κάτι που αφορά την πόλη μας. Και δεν έχουμε να κάνουμε εδώ με κάποιο επιστημονικό θέμα για το οποίο ζητείται η γνώμη των «ειδικών». 

Η μορφή μιας πλατείας είναι προπαντός θέμα αισθητικής αντίληψης  και λειτουργικότητας. Και οι κάτοικοι της πόλης δικαιούνται να έχουν πρωτεύοντα ρόλο στην αναγκαιότητα ή την επιλογή της. Ακόμη κι αν η επιτροπή ψήψιζε τις τρεις προτιμήσεις της, αυτοί που πρέπει να αποφανθούν για το τελικό αποτέλεσμα θα πρέπει να είναι οι πολίτες.  Η τεχνολογία δίνει σήμερα τη δυνατότητα αυτό να γίνει πράξη, ηλεκτρονικά και εύκολα. 

Θα πρέπει άραγε στην εποχή μας οι δημότες να ερωτώνται  για θέματα της πόλης μόνον κατά την ημέρα των εκλογών, μια φορά δηλαδή στα πέντε –πια- χρόνια;  (Αλλη μια απαράδεκτη ρύθμιση, καθότι η πενταετία είναι μεγάλο διάστημα για να επαναπροσδιορίσει κάποιος μια εσφαλμένη επιλογή). 

Η πλατεία μας, με λίγες κινήσεις και σε συντομότατο χρόνο, μπορεί να γίνει μια κυψέλη ζωντάνιας και κίνησης στο κέντρο της πόλης. Ένα κάγκελο μπροστά στο δρόμο που θα προφυλάσσει τα μικρά παιδιά από τα αυτοκίνητα (έχουν οι περισσότερες πόλεις στην Ελλάδα, είναι όμορφα και λειτουργικά). 

Δυο καντίνες με τραπεζάκια για  αναψυκτικά ή σνακ , μια σειρά παγκάκια ακόμη στο πίσω μέρος, τα συντριβάνια σε λειτουργία, ένα μεγάλο "παρτέρι" με λουλούδια εκεί που είναι το παλιό συντριβάνι και η πλατεία  καθίσταται λειτουργική και ενδιαφέρουσα. Γιατί αλλιώς, μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται...