αντί προλόγου..



'Eχουμε την τύχη να ζούμε σε μια πόλη ευνοημένη από τη φύση και την ιστορία. Tα δυνατά της σημεία είναι πολλά και λίγο-πολύ γνωστά. Yπάρχουν όμως κι εκείνα- και δεν είναι λίγα - που τα βλέπουμε γύρω μας καθημερινά και μας πληγώνουν , ταλαιπωρούν την αισθητική μας.

Στο μπλογκ αυτό θα διαβάζετε σκέψεις, παρατηρήσεις αλλά και προτάσεις που έρχονται αυθόρμητα στο νου περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της μοναδικής αυτής πόλης που μπορεί να γίνει ακόμη πιο όμορφη και συναρπαστική. Θα διαβάσετε επίσης και κάποιες άλλες αναρτήσεις (κείμενα, φωτογραφίες, γελοιογραφίες) που αφορούν τη γενικότερη πολιτική και όχι μόνο επικαιρότητα.

Διαβάστε τις προηγούμενες αναρτήσεις μας στη διεύθυνση www.ioannina2011.blogspot.com

Βρείτε μας και στο Facebook: https://www.facebook.com/skeptomenoipolites.ioanninon

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2018

Η φιλοζωία των... likes


«Αλήθεια, πότε γίναμε τόσο φιλόζωοι; Και αν όντως οι χρήστες του ελληνικού facebook αποτελούν τον αφρό του κινήματος αλληλεγγύης προς τους τετράποδους φίλους μας, γιατί πρέπει να το διαφημίζουν μέσα από κατεβατά αναλύσεων ή κατάρες με κεφαλαία γράμματα;ς απαντήσουμε αρχικά στο πρώτο ερώτημα.

Όχι, δεν είμαστε τόσο φιλόζωοι. Τουλάχιστον στη χώρα που μεγάλωσα, σχεδόν στις μισές πολυκατοικίες της Αθήνας υπάρχει ένα ζώο που περνά την ζωή του ανάμεσα στις γλάστρες του μπαλκονιού. Στη χώρα που μεγάλωσα εγώ, σε κάθε χωριό, ένα ζωντανό βρίσκεται κλεισμένο σε ένα γκαράζ να φέρνει βόλτες γύρω από τον εαυτό. Στη χώρα που μεγάλωσε εγώ, σε κάθε γειτονιά της επαρχίας θα βρεις ένα σκυλί δεμένο από ένα λουρί ενός μέτρου. 

Οι γείτονες το βλέπουν σχεδόν καθημερινά, μουρμουρίζουν ένα «αχ, το καημένο…» που πάντα συνοδεύεται και από ένα «και πού να μπλέκεις…». Στη χώρα που μεγάλωσα εγώ, το χαριτωμένο κουτάβι μπαίνει μέσα σε ένα κόκκινο κουτί και γίνεται το χριστουγεννιάτικο δώρο για το κακομαθημένο παιδί που σύντομα θα το βαρεθεί και οι γονείς θα το παρατήσουν στον δρόμο. 

Στη χώρα που μεγάλωσα εγώ, το μεγαλόσωμο σκυλί ράτσας γίνεται αξεσουάρ του «φουσκωτού» κάγκουρα που αναζητεί μερικά κοφτερά δόντια για να συμπληρώσει το «επικίνδυνο» προφίλ του.Σταματώ στα σκυλιά. Γιατί αλλιώς θα πρέπει να αναφέρω τα δελφίνια που μας «διασκεδάζουν» με τα κόλπα τους στα ενυδρεία, τα άγρια ζώα που κλείνουμε μέσα σε κλουβιά και τα αρνιά που φέρνουν γύρους στη σούβλα για να διασκεδάσουν τους αλαλάζοντες στο πασχαλινό τραπέζι.

Αυτό το συναίσθημα κάποιοι προτιμούν να το πνίγουν μέσα στο μυαλό τους πριν προλάβει να γίνει λέξεις. Άλλοι προτιμούν να το μετατρέψουν σε σχόλιο που βγαίνει με μανία από πληκτρολόγιο και «εξαγνίζεται» από την αποδοχή των χρηστών. Τίποτα όμως δεν αλλάζει. 

Οι πραγματικοί φιλόζωοι παραμένουν φιλόζωοι, τα επαναστατημένα διαδικτυακά προφίλ θα βρουν γρήγορα μια νέα ευκαιρία για ακόμα περισσότερα likes, οι σκατόψυχοι θα παραμείνουν σκατόψυχοι. Και, φυσικά, κανένας δεν θα σταματήσει να κακοποιεί τα ζώα χαζεύοντας τα οργισμένα σχόλια στην timeline του».

Υ.Γ.: Υπάρχουν φυσικά και οι πραγματικοί φιλόζωοι. Εναν από αυτούς είχα την τιμή να τον γνωρίσω.
 
                            (Απόσπασμα άρθρου του Ι.Καραμήτσου από το protagon)



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...