«Τον Αύγουστο του 1944 ο Τίτο με την σύμφωνη γνώμη του Στάλιν,
άλλαξε το όνομα της περιοχής των Σκοπίων από Νότια Σερβία σε “Μακεδονία”.Η
ενέργεια αυτή είχε προφανώς στόχο, με το πρόσχημα του αλυτρωτισμού, τον έλεγχο
της ελληνικής Μακεδονίας, του λιμένα της Θεσσαλονίκης και την διέξοδο του τότε
κομουνιστικού συνασπισμού στο Αιγαίο.
Στην ενέργεια του Τίτο, οι ΗΠΑ τότε, με τον Υπουργό Εξωτερικών
της Κυβερνήσεως Ρούσβελτ, δήλωσε :“Η Κυβέρνηση μας θεωρεί ότι οποιαδήποτε
αναφορά σε «Μακεδονικό Έθνος», «Μακεδονική Πατρώα Γη» ή «Μακεδονική Εθνική
Συνείδηση» ,είναι αδικαιολόγητη και δημαγωγική, δεν αντιπροσωπεύει εθνική ή
πολιτική πραγματικότητα, ενώ διαβλέπει, στην παρούσα αναβίωσή της, πιθανό
μανδύα για επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας. Η επίσημη πολιτική της Κυβέρνησης είναι να
λάβει τα αναγκαία μέτρα εναντίον εκείνων που θα βοηθήσουν τη Γιουγκοσλαβία και
τη Βουλγαρία στη δημιουργία «Μακεδονικού Ζητήματος» σε βάρος της Ελλάδας”.
Την πολιτική αυτή ενίσχυσαν και νεώτεροι Πρόεδροι των ΗΠΑ ,
όπως ο Τρούμαν , που με το δόγμα του το 1947 ,βοήθησε την χώρα μας προκειμένου
να προστατευθεί η εδαφική της ακεραιότητα.Αλλά ανεξάρτητα από τις πολιτικές
σκοπιμότητες του Τίτο, του Στάλιν και του Ρούσβελτ, υπάρχουν αντικειμενικά και
αδιάσειστα στοιχεία που στηρίζουν την ελληνική άποψη σχετικά με το Σκοπιανό
ζήτημα».
(Απόσπασμα άρθρου του Χ.Ι. Στεφανίδη
από το «Πρώτο Θέμα»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου