Βαλκανική κομψότης...

«Μαύρα κοστούμια, σκούρα εν πάση περιπτώσει, άσπρα πουκάμισα χωρίς γραβάτα εννοείται, χαλαρά σώματα που τα άδειασε το βάρος της ψυχής τους στις πολυθρόνες τους. Κοιλίτσες που ταλαιπωρούν ελαφρώς τα υποκάμισα. Κάτω άκρα ανοικτά, ακόμη πιο χαλαρά. Ο μεν έχει τα χέρια του ακουμπισμένα στους βραχίονες του καθίσματος, ο δε αναπαύει το αριστερό του στον μηρό του. Το χαμόγελο και του μεν και του δε δηλοί διάθεση φιλική του μεν προς τον δε. 

Θα μπορούσαν να είναι ιδιοκτήτες επιτυχημένων ψητοπωλείων που έβαλαν τα κυριακάτικά τους για να ενώσουν τις δυνάμεις τους, αντί να τσακώνονται. Το στιγμιότυπο θα μπορούσε να απαθανατίζει την επιτυχημένη κατάληξη του προξενιού ανάμεσα σε δύο οικογένειες αποφασισμένων να τελειώνουν με τη βεντέτα τους. Ο γαμπρός συναντιέται με τον αδελφό της νύφης και συζητούν τις λεπτομέρειες. Ολα θα πάνε καλά, αρκεί να κλείσει και η υπόθεση με το αυθαίρετο. «Θα το νομιμοποιήσω», διαβεβαιώνει ο αδελφός τον γαμπρό.

Βαλκανική κομψότης; Το μόνο βέβαιο είναι ότι βλέποντας τη φωτογραφία αντιλαμβάνεσαι ότι βρίσκεσαι στη γεωγραφική περιοχή που αποκαλείται, επί το «πολιτικώς ορθότερον», Νοτιοανατολική Ευρώπη. Το ένδυμα, η χαλαρότης του ανδρισμού. Μετά διαβάζεις τη λεζάντα και ανακαλύπτεις ότι η φωτογραφία τραβήχτηκε στο Νταβός. Οι δύο εικονιζόμενοι είναι ηγέτες δύο χωρών, που εκμεταλλεύθηκαν την ευκαιρία για ένα ταξίδι στην Ελβετία. 

Ποιος Βαλκάνιος θα την έχανε; Πότε άλλοτε θα δοθεί η ευκαιρία στον κ. Τσίπρα να περπατήσει δύο χιλιόμετρα στο χιόνι; Οταν επιτέλους έφτασε στον προορισμό του, ήπιε ένα γκρογκ –«ωραίο πράγμα»– και πήγε να συναντήσει την παρέα του. Δύο ώρες και κάτι έμειναν μαζί. Τι έλεγαν επί δίωρο; Διαπραγματεύονταν το όνομα του αεροδρομίου των Σκοπίων και της λεωφόρου Μεγάλου Αλεξάνδρου; Η φωτογραφία μάς λέει όσα δεν τόλμησαν να μας πουν;

Η σκηνοθεσία είναι εργαλείο της διπλωματίας. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε, εκτός των άλλων, σκηνοθετικό ταλέντο. Ο Τσίπρας στη φωτογραφία με τον Ζάεφ δείχνει, αν μη τι άλλο, ότι δεν τον ενδιαφέρει, ή δεν μπορεί, να κρατήσει τη στάση του ηγέτη ευρωπαϊκού κράτους, το οποίο διαπραγματεύεται από θέση ισχύος. Το μυαλό του είναι στις επόμενες εκλογές και τη διάσπαση της Ν.Δ. 

Οι θριαμβολογίες των εντύπων του για τη μετονομασία ενός δρόμου και ενός αεροδρομίου δείχνουν ότι το τελευταίο τους μέλημα είναι η λύση του Μακεδονικού.Εκτός κι αν ο ίδιος είπε στον Ζάεφ: « Οι δικοί μου θέλουν ονόματα. Δώσε μου κάνα δύο να ’χω να δουλεύω και βλέπουμε. Αρκεί να μη μου βαφτίσεις τα Σκόπια Σολούν». «Σιγά μην πω και τη Θεσσαλονίκη Σκόπια», απάντησε ο άλλος. Βαλκανικές αβρότητες».

                           (Αρθρο του Τ. Θεοδωρόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)