Δεν ενοχλούμαστε πια...

«Δεν φταίει ο Ζουράρις που έγινε υφυπουργός Παιδείας, τον ζητούσε ο οργανισμός μας. Μας αρέσει η ελαφρότητα, η ασυναρτησία, η εκκεντρικότητα, το κατέβασμα της πολιτικής στο επίπεδο ενός πρόχειρου reality show, μας πάει η ακρότητα, η ευτέλεια, η φτήνια. Ο ίδιος έκανε την πλάκα του, το διασκέδασε, γλέντησε το πέρασμά του από την εξουσία, έπαιξε με την αγραμματοσύνη μας και τη ροπή μας στις φούσκες, (απ)έδειξε ότι η διαχείριση των δημόσιων υποθέσεων δεν είναι απαραίτητα κάτι σοβαρό, μπορεί να είναι και κάτι σαν φάρσα, γελάμε μέχρι δακρύων. 

Δεν φταίνε οι βουλευτές της Ενωσης Κεντρώων που πρωταγωνιστούν στο παζάρι των μεταγραφών ρίχνοντας κι άλλο την ποιότητα του κοινοβουλευτισμού, εμείς τους εκλέξαμε και εμείς τους αναθέσαμε το ρόλο του “νέου” στην πολιτική. 

Ο Βασίλης Λεβέντης πέρασε από τα αλώνια του τηλεοπτικού trash στα σαλόνια της Βουλής κάτω από το χειροκρότημα των αγανακτισμένων πολιτών που επένδυσαν και καθρεφτίστηκαν στην προσωπικότητά του. Αντί να εύχεται καρκίνο στους πολιτικούς του αντιπάλους όπως στις μεταμεσονύκτιες εκπομπές του, έγινε φλογερός υπερασπιστής της εθνικής συνεννόησης αιτούμενος οικουμενική κυβέρνηση, απέκτησε συνομιλητές στην οικονομική ελίτ και στα ευρωπαϊκά fora, έχει ζήτηση από τα ΜΜΕ και αγωνία για την επόμενη δημοσκόπηση.

Δεν υπάρχει τίποτα που να συμβαίνει ερήμην μας, είναι όλα δικά μας, συμβατά με τον συλλογικό εαυτό μας και τη βαθύτερη ύπαρξή μας. Αυτά τα πανεπιστήμια θέλουμε, αυτά έχουμε. Ποτέ δεν υπήρξε κοινωνική απαίτηση για την αναβάθμισή τους τέτοια που να υποχρεώσει το πολιτικό σύστημα να αναλάβει τις ευθύνες του για το επίπεδο της δημόσιας παιδείας. 

Μπορεί να πληρώνουμε απίστευτα ποσά για τα φροντιστήρια που θα εξασφαλίσουν τη νίκη του παιδιού στις πανελλαδικές, όμως με το μετά δεν ασχολούμαστε, μπορεί να γίνεται παραεμπόριο στην είσοδο της σχολής, πιο κει να έχουμε διακίνηση και χρήση ναρκωτικών, να χρησιμοποιούνται αμφιθέατρα για την παραγωγή πολεμοφόδιων στις μάχες με τα ΜΑΤ, να απειλούνται καθηγητές, να γίνονται κλοπές, να λύνουν και να δένουν ομάδες άσχετες με το πανεπιστήμιο, αλλά μάλλον έχουμε συμφιλιωθεί με αυτή την εικόνα και πάντως δεν μας ενοχλεί τόσο ώστε να κάνουμε κάτι για να την αλλάξουμε».

                    (Απόσπασμα άρθρου της Αγγ.Σπανού απότ ην ΑΤhensvoice)