Ωρέ, Γιάννη Μουζάλα...

«Ωρέ Γιάννη Μουζάλα, όταν μπήκες στην κυβέρνηση που μπήκες, αρχικά όχι σαν υπουργός, σε είχα υπερασπιστεί, γιατί ήσουν ξεχωριστός - εσένα μονάχα τον Πανούση, τον Παρασκευόπουλο και τον Παπαϊωάννου (τον καθένα γι΄ αλλους λόγους). Δεν μπορεί, τα Γραφεία Τύπου σου και οι κοινοί μας φίλοι (Ν. Τζ.) θα σου είχανε πει για την αρθρογραφία μου και για τις εκπομπές μου στο ραδιόφωνο, τότε που πήγαινα κόντρα σε όλους και εκφραζόμουνα θετικά για σένα.

Δεν ήταν η σπουδαία προσωπική σου ιστορία, δεν ήσουν μονάχα ο παλιός φίλος και σύντροφος (όλοι έχουμε αλλάξει έκτοτε), δεν ήταν μόνο τα κρασιά κι οι εκδρομές στο Μαραθώνα.Ήτανε η ελπίδα ότι γι΄ αυτό που έκανες ήσουνα ο καταλληλότερος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Ήσουνα ο Γιάννης Μουζάλας, που παράτησε το ιατρείο του και τους διεθνείς «Γιατρούς», που  έμπλεξε μέσα στα σκατά κι έβαλε το κεφάλι του στο ντορβά για να κάνει καλύτερη τη θέση των προσφύγων και των μεταναστών, των ταλαίπωρων, των κατατρεγμένων.

    Δεν ήσουνα ανεπάγγελτη τραμπάλα, σαν τον πρωθυπουργό σας

    Δεν ήσουνα αγενής και προπετής, σαν την Κωνσταντοπούλου

    Δεν ήσουνα παιδί του κομματικού σωλήνα, σαν το Σκουρλέτη

    Δεν ήσουν γιέσμαν και γιεσγούμαν, σαν τη Φωτίου και τον Κοντονή

    Δεν ήσουνα αμόρφωτος, σαν τον Καρανίκα

    Δεν αύξαινες από το πρώτο λεπτό της θητείας σου το δημόσιο χρέος, σαν 

το Βαρουφάκη

    Δεν ήσουνα πρόσωπο σκοτεινό, σαν τον Παππά

    Δεν ήσουνα αφοπλιστικά αφελής (ή και αφελώς αφοπλιστική), σαν τη Βαλαβάνη

    Δεν ήσουνα καραμανλική γέφυρα, σαν τον Παπαγγελόπουλο

    Δεν ήσουνα αρνητής του παρελθόντος σου, σαν τον Κοτζιά

    Δεν ήσουνα αριστεριστής εκτός τόπου και χρόνου σαν το Λαφαζάνη

    Δεν ήσουνα πρωθυπουργικός παππούς, σαν το Φλαμπουράρη

    Δεν ήσουνα ακροδεξιός, σαν τον Καμμένο

    Δεν ήσουν ανίκανος, σαν τον Τόσκα ή την Κονιόρδου

    Δεν ήσουνα πασόκος, σαν τον Κουρουμπλή και το Σπίρτζη

    Δεν ήσουνα αντικείμενο ad hoc νομοθεσίας, σαν τη Μπαζιάνα

    Δεν ήσουνα σταλινικός και/ή καριερίστας, σαν τα εννιά δέκατα της 

κυβέρνησης.

Ήσουνα ή έστω φαινόσουνα ξεχωριστός. Δημόσιο respect, κι ας βρισκόσουνα  σ΄ αυτό το δίχως αρχή και τέλος πράμα, το ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.Τώρα μετρήθηκες με κάτι περισσότερο από πρόσφυγες και μετανάστες. Μετρήθηκες με  ικέτες, με ανθρώπους που ζητάνε πολιτικό άσυλο. Μετρήθηκες - και ποιο το αποτέλεσμα;  «Μανί, θεκέλ, φάρες». Ψάξε μόνος σου τι σημαίνει. Εγώ, στο όνομα της παλιάς φιλίας, αρνιέμαι να το γράψω.Σε ρωτάω μονάχα: Άξιζε;  »

                                            (Αρθρο του Δ. Φύσσα από την ΑΤhensvoice)