Πού θα πάει...

Διάβαζε ο Κολοκοτρώνης «Ριζοσπάστη»;

«Αφησε ευρεία παρακαταθήκη, όχι μόνον για την Αριστερά, αλλά για την ευθεία και μαχητική υπεράσπιση των δημοκρατικών αξιών». Πόση σχέση έχει με τις δημοκρατικές αξίες ο Νίκος Μπελογιάννης στον οποίον αναφέρεται το ως άνω ρηθέν από τον πρωθυπουργό; Οση σχέση έχει και η ελληνική Επανάσταση του 1821 με τον καπιταλισμό. 

Οπως θα διαβάσατε ενδεχομένως, το ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών με ανακοίνωσή του την περασμένη εβδομάδα παρότρυνε μέλη και συνοδοιπόρους να αποκαλύψουν στους μαθητές τους την αλήθεια που τους κρύβουν τα σχολικά βιβλία. Ο «λαός» δεν ξεσηκώθηκε μόνον εναντίον των Οθωμανών. 

Ξεσηκώθηκε και εναντίον των κοτζαμπάσηδων και της «φεουδαρχίας» για να διεκδικήσει ανακατανομή της γης και να φέρει τον καπιταλισμό. Δυστυχώς, το έργο του πρώην μέλους του Π.Γ. του ΚΚΕ Λεωνίδα Στρίγκου, όπως διεπίστωσα έπειτα από ενδελεχή έρευνα στο Διαδίκτυο, είναι εξαντλημένο και δεν μπορώ να σας παραπέμψω εκεί για περισσότερες πληροφορίες επί του θέματος. Υπάρχει βέβαια πάντα ο κλασικός του ελληνικού μαρξισμού Κορδάτος και για τους μερακλήδες ο ημιπαράφρων, πλην όμως γοητευτικός, Σκαρίμπας.

Ο Μπελογιάννης αγωνίστηκε για να επιβάλει τον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό στη χώρα. Καταδικάσθηκε δις εις θάνατον από στρατοδικείο της εποχής και εκτελέσθηκε ως κατάσκοπος ξένης δυνάμεως, της ΕΣΣΔ. Αν εκτελέσθηκε δικαίως ή αδίκως, είναι ένα ζήτημα. Η συσχέτισή του όμως με τις «δημοκρατικές αξίες» είναι ένα άλλο. Στην Ουγγαρία, όπου οι αγώνες των εκεί Μπελογιάννηδων για τη δημοκρατία εστέφθησαν από επιτυχία, όπως διάβασα, ζητούν από τη Χάινεκεν να βγάλει το κόκκινο αστέρι από τον λογότυπο επειδή τους θυμίζει τον παράδεισο που έχασαν όταν κατέρρευσε ο κομμουνισμός. 

Η συσχέτιση δεν θα παρουσίαζε κανένα απολύτως ενδιαφέρον αν δεν την υπερασπιζόταν ο πρωθυπουργός μιας χώρας που είναι δημοκρατική και είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Παραχάραξη της Ιστορίας; Κάτι χειρότερο. Αγνοια της Ιστορίας και άγνοια των εννοιών, όπως η δημοκρατία, που δεν ανήκουν μόνον στην Ιστορία, αλλά και στο παρόν. Ο κ. Τσίπρας νομίζει ότι μιλάει για δημοκρατία, ενώ δεν ξέρει τι είναι η δημοκρατία. Οπως νομίζει ότι μιλάει αγγλικά ενώ δεν ξέρει αγγλικά.

Το ίδιο ισχύει και για τους εκπαιδευτικούς του ΠΑΜΕ. Εκμεταλλεύονται τις αναπηρίες ενός εκπαιδευτικού συστήματος που στηρίζεται στην αποστήθιση στερεοτύπων για να επιβάλουν τα δικά τους στερεότυπα. Το χειρότερο είναι ότι μπαίνουν σε σχολικές τάξεις και απευθύνονται σε παιδιά που κανείς δεν τα έμαθε να κρίνουν. Ο Κολοκοτρώνης πάντως, αν και ρωσόφιλος, δεν διάβαζε ούτε «Ριζοσπάστη» ούτε «Αυγή».

Και όλα δένουν αρμονικά. Ο κ. Τσίπρας και η αντίληψη που έχει για τη δημοκρατία είναι παιδί αυτής της εκπαίδευσης που διαχειρίζονται εκπαιδευτικοί σαν αυτούς του ΠΑΜΕ. Και είναι λογικό να ταυτίζει το πνεύμα του εμφυλίου με τη δημοκρατία, όχι μόνον γιατί αυτό του έδωσε την εξουσία, ούτε γιατί είναι κακός άνθρωπος. Απλώς, δυστυχώς γι’ αυτόν και για μας, δεν ξέρει τίποτε άλλο».

                           (Άρθρο του Τ. Θεοδωρόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Περίπτερα στην Κίνα...

 

Χρόνια και χρόνια...

«Χρόνια και χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, φαίνεται ότι φτάνει η ώρα που σ’ αυτή τη χώρα φαίνεται ότι δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για να μπει επιτέλους στην κανονικότητα.

Χρόνια και χρόνια μετά την μεταπολίτευση, με ελάχιστα μικρά διαλείμματα, αυτή τη χώρα την κυβέρνησαν ο λαϊκισμός κι ο κρατισμός.

Χρόνια και χρόνια οι προκαταλήψεις, τα ταμπού, τα παραμύθια, τα κλισέ φρέναραν συστηματικά την Ελλάδα και δεν της επέτρεψαν ν’ αναπτυχθεί ορθολογικά, όπως οι άλλες χώρες της Δύσης στην οποία κι εκείνη ανήκει.

Χρόνια και χρόνια την Ελλάδα την κυβέρνησαν παραμυθάδες και η πελατεία τους, συνδικαλιστές, το πεζοδρόμιο, οι τριτοκοσμικοί, οι λαϊκιστές, με την Αριστερά πάντα παρούσα.

Κι αν κάποιος πει ότι η Αριστερά κυβερνά εδώ και μόλις δυο χρόνια, θα απαντήσω ότι η Αριστερά πάντα διοικούσε ή μάλλον παραδιοικούσε τη χώρα. Είτε με το βόλεμα στελεχών της στο δημόσιο, είτε με το πεζοδρόμιο είτε με την ιδεολογική της κηδεμονία και το κόμπλεξ των άλλων, μη τυχόν και τους χαρακτηρίσουν… φασίστες.

Η Αριστερά ήταν πάντα πίσω από κάθε άρνηση. Άρνηση ακόμη και για τα πλέον αυτονόητα, όπως ο περιορισμός των δαπανών και η χρηστή διαχείριση.

Η Αριστερά υπέθαλπε τον κάθε πικραμένο, απεργίες, διαδηλώσεις. Απαιτούσε παρ’ ότι ήξερε πως ότι ζητούσε ήταν με δανεικά…

Κι ήρθε και στην εξουσία! Με βούλα και υπογραφή, έστω του 36% του εκλογικού σώματος.Κι άρχισαν να σπάνε τα ταμπού.Ότι έλεγε η Αριστερά αποδείχθηκε ότι δεν ήταν κάτι περισσότερο από απλά φληναφήματα. Λαϊκισμός και παραμύθι. Ουτοπία κι αυταπάτη.

Κι ιδιωτικοποιήσεις αποδέχθηκε –έστω στα χαρτιά αφού οι ιδεοληψίες της δεν της επιτρέπουν να τις εφαρμόσει- και την αναγκαιότητα επενδυτών αποδέχθηκε –ασχέτως αν τους διώχνει με τα καμώματά της- και το κέρδος αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι δεν είναι… ποινικό αδίκημα.Κι όχι μόνο αυτά. Η Αριστερά εκλιπαρεί στενή σχέση με τις ΗΠΑ! 

Πού οι παλιές εποχές με τις σχεδόν καθημερινές πορείες στην Αμερικάνικη πρεσβεία;Τώρα τέλειωσαν όλα αυτά.Κ η κοινωνία αντιλαμβάνεται απολύτως ότι χρόνια και χρόνια ταΐστηκε με σανό.Κι η εκτροφή της έγινε με κουτόχορτο.Μα έφτασαν δυο χρόνια για να καταλάβει πολλά…Και ν’ αρχίσει να κινείται μαζικά προς το πολιτικό Κέντρο, την πολιτική λογική, τον ορθολογισμό.Της πήρε σχεδόν 50 χρόνια, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Υπό αυτή την έννοια, ας πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Αριστερά που μέσα σε δυο χρόνια κατάφερε αυτό που φαινόταν – κι εν πολλοίς ακόμη φαίνεται- ακατόρθωτο.Ότι, δηλαδή, έδειξε στην κοινωνία τι κουταμάρες πίστευε.Μια ανάγνωση των ποιοτικών χαρακτηριστικών των τελευταίων δημοσκοπήσεων, θα σας επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές…»

                                     (Άρθρο του Ν.Γ.Σακελλαρόπουλου από το grpost)

Ρήσεις...

Απόψεις...

«Η Επανάσταση ήταν κατά 70% εμφύλιος και κατά 30% πόλεμος κατά των Τούρκων. Ομονοούσαμε μόνο όταν ακούγονταν τα ποδοβολητά των αλόγων του Δράμαλη και του Ιμπραήμ. Μόλις απομακρυνόταν ο κίνδυνος, ξανά αλληλομαχαιρώματα.

Τις πταίει; Δεν πιστεύω σε φυλετικό DNA. Δεν υπάρχει φυλετική καθαρότητα ούτε στους Εσκιμώους. Αν θέλετε την ταπεινή μου άποψη, το πρόβλημα είναι η αναπηρία των θεσμών. Τα πολλά κέντρα εξουσίας (αρματωλοί, κοτσαμπάσηδες, προεστοί, "δυτικότροποι" διπλωμάτες, εκκλησία) που κληρονόμησε το νέο κράτος από την εποχή της Τουρκοκρατίας, ποτέ δεν έγιναν ένα. 

Αυτά τα κέντρα εξουσίας λειτουργούσαν και εξακολουθούν να λειτουργούν εξωθεσμικά. Ο αρματωλός μεταμορφώθηκε σε κομματάρχη, ο κοτσαμπάσης σε διαπλεκόμενο επιχειρηματία, η εκκλησία εξακολουθεί να έχει ρόλο στα πολιτικά κ.λ.π. παγιώνοντας ένα εξωθεσμικό αλλά κυρίαρχο πλέγμα ανεξάρτητων εξουσιών, που άλλοτε ανταγωνίζονται κι άλλοτε συμπράττουν με καθαρά συντεχνιακή, δηλαδή αντεθνική, λογική. Μήπως είναι καιρός να περάσουμε, έστω και με μερικούς αιώνες καθυστέρηση, στην εποχή του Διαφωτισμού;

 -------------------------------------------------------------------------------

Οι νόμοι ισχύουν για όλους, εκτός αν είσαι κομμουνιστής. Τότε είσαι υπεράνω. Μπορείς να κολλάς οτιδήποτε οπουδήποτε γιατί... διαδίδεις τις ιδέες σου. Πάλι καλά. Κάποτε μπορούσες να σφάζεις οποιονδήποτε οποτεδήποτε για το... καλό της ανθρωπότητας. Ζω για τη στιγμή που οι "υπεράνω του νόμου" θα βγουν και εκτός νόμου.Η απόφαση του διοικητικού εφετείου που ακυρώνει πρόστιμα ύψους περίπου 10.000 ευρώ, τα οποία επιβλήθηκαν από τον δήμο Θεσσαλονίκης σε βάρος του ΚΚΕ για παράνομη αφισοκόλληση, συζητήθηκε τη Δευτέρα στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου.

Οπως ανέφερε στους δημοτικούς συμβούλους η νέα πρόεδρος Καλυψώ Γούλα, το δικαστήριο ακύρωσε τις αποφάσεις με τις οποίες είχαν επιβληθεί τα πρόστιμα, με το επιχείρημα πως πρόκειται για προβολή ιδεών πολιτικού χαρακτήρα και δεν μπορούν να εφαρμόζονται οι διατάξεις που υπάρχουν στις εμπορικές διαφημίσεις.

Ο δημοτικός σύμβουλος της παράταξης που πρόσκειται στο ΚΚΕ Μιχάλης Κωνσταντινίδης, υποστήριξε πως «οι δήμοι δεν έχουν τη δυνατότητα να επιβάλλουν πρόστιμα για πολιτικές αφίσες με το νόμο που ισχύει για εμπορικές αφίσες».Περισσότερα από δέκα πρόστιμα, συνολικού ύψους περίπου 10.000 ευρώ, είχαν επιβληθεί από τον δήμο Θεσσαλονίκης σε βάρος του ΚΚΕ και αφορούσαν αφισοκολλήσεις σε διάφορα σημεία της πόλης για το Φεστιβάλ της ΚΝΕ, συγκεντρώσεις του κόμματος με ομιλητή τον γενικό γραμματέα Δημήτρη Κουτσούμπα, αφιέρωμα στον Μπρεχτ και άλλες εκδηλώσεις.

                                                             (Θ.Τζήμερος- Δημιουργία ξανά)