Ο δεύτερος χρόνος...

«Και ποιος πιστεύει την κυβερνητική εκπρόσωπο όταν εξαπολύει ιερεμιάδες κατά των «συκοφαντών... [που] “ανακάλυψαν” στους επιβαίνοντες στο φονικό ταχύπλοο και στην παρέα του κατηγορούμενου τους υπουργούς Αλέκο Φλαμπουράρη, Γιώργο Σταθάκη και Θοδωρή Δρίτσα» (18.8.2016); 

Τις ίδιες κραυγές εκστομίζουν και την ίδια «αγανάκτηση» επιδεικνύουν τα κυβερνητικά στελέχη κάθε φορά που κάποιος τούς ασκεί ελάχιστη κριτική. Παντού βλέπουν «διαπλεκόμενους», «παπαγαλάκια», «μητσοτακικούς», «σαμαροβενιζελικούς» και γενικώς «εχθρούς» οι οποίοι απεργάζονται την πτώση της κυβέρνησης – και χάσει η Βενετιά βελόνι. Το εντυπωσιακό στοιχείο μετά την τραγωδία στην Αίγινα είναι πόσο γρήγορα μεταδόθηκαν οι θεωρίες περί παρουσίας κυβερνητικών στελεχών στο μοιραίο ταχύπλοο και ακόμη πιο εκπληκτικό είναι πόσοι τις πιστεύουν παρά τις κυβερνητικές διαψεύσεις. Τα social media παίζουν πάντα κάποιον ρόλο στη διασπορά, αλλά οι συνήθεις παραλείψεις του κρατικού μηχανισμού φούντωσαν τα σενάρια.

Στην περίπτωση του τραγικού δυστυχήματος υπάρχουν και κάποια επιπλέον στοιχεία, όπως το γεγονός ότι για πρώτη φορά στον ενάμιση χρόνο διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ένας υπουργός όχι μόνο ξεκουνήθηκε ταχύτατα, αλλά ανέλαβε να κάνει τη δουλειά όλων: την ενημέρωση που θα έκανε το Λιμενικό, την ανάκριση που θα έκανε ο δικαστικός λειτουργός κ.λπ. 

Είναι λογικό να εγερθούν υποψίες από τόσο ξαφνικό ζήλο και τόση πολλή –Πρώτη Φορά– δουλειά. Να σημειώσουμε επίσης ότι η κ. Oλγα Γεροβασίλη δεν χρησιμοποίησε για να υπερασπισθεί την κυβέρνηση ένα καταλυτικό επιχείρημα: «Βρε κουτά... Αν ήταν να πάνε διακοπές τρεις υπουργοί, δεν θα τους διέθετε το ΥΕΘΑ μιαν ακταιωρό για να μετακινηθούν με την άνεσή τους και εξόδοις των φορολογουμένων;».

Αγκομαχά η επικοινωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και αυτό είναι πολύ λογικό. Εχουν ταΐσει τόσο παραμύθι τον κόσμο· έχουν διαψεύσει τόσες φορές τα προφανή· έχουν κακοποιήσει τόσο πολύ την αλήθεια και τη λογική («όσοι ψήφισαν “ναι” ήθελαν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ», είπε το αστέρι των δρακοβλασταριών)· έχουν καταγγείλει τόσους και τόσους· έχουν σπείρει τόση συνωμοσιολογία, ώστε ακόμη και τα προφανή που θα πούνε δεν γίνονται πιστευτά.

Ως γνωστόν, ο ψεύτης τον δεύτερο χρόνο δεν χαίρεται. Κι όταν μια κυβέρνηση αδυνατεί να πείσει ακόμα και για τα προφανή, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τον κατήφορό της».

                                  (Άρθρο τουτ Π.Μανδραβέλη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)