Στο όνομα... της ελευθερίας

«Tο no border στη Θεσσαλονίκη με την κατάληψη του ΑΠΘ εκπροσωπεί με τον πιο θριαμβευτικό και συμβολικό τρόπο ότι η χώρα είναι ευτελισμένη ηθικά στα μάτια ολόκληρου του κόσμου. Είμαι βέβαιος πως αν αποφάσιζαν να μείνουν για ένα χρόνο θα το ζούσαμε και αυτό αδιαμαρτύρητα. Διεθνές προπονητήριο επαναστατικής γυμναστικής γίναμε.

Και ας υποθέσουμε έστω ότι η κυνέρνηση ξεπλένει το διεθνές κίνημα, σε μία ακόμη παράκρουση δημαγωγικού εναλλακτισμού και fake ανθρωπιστικού λυρισμού, τι κάνει η ίδια η πόλη; Ας υποθέσουμε ακόμη ότι το πανεπιστήμιο δεν έχει σοβαρές δυνατότητες αυτοπροστασίας, τι κάνουν οι θεσμικοί φορείς;

Οι no borders αλωνίζουν πλέον ανεμπόδιστοι την πόλη. Χθες σταματούσαν λεωφορεία και επιδίδονταν σε εικαστικές performances ταλαιπωρώντας τον κόσμο. Σήμερα τα κάνανε γυαλιά καρφιά και στο Δημαρχείο της πόλης. Μας ξευτελίζουν με την ανοχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, εμείς αυτοδιοικητικά τι κάνουμε όμως;

Περιμένω την επίσημη αντίδραση της διοίκησης του Δήμου της Θεσσαλονίκης για τους βανδαλισμούς που δέχτηκε το Δημαρχείο. Πιστεύω ότι θα αντιληφθεί πως πρέπει να αντιδράσει έννομα και θεσμικά, και όχι να αναδιπλωθεί επικοινωνιακά με συνέντευξη τύπου που θα λέγονται λόγια του αέρα. Αν δεν κάνει τίποτα αυτό σημαίνει ότι παίζεται το παιχνίδι του λαϊκισμού, του χαϊδέματος και του ψευδεπίγραφου ανθρωπισμού απ’ όλους. Ότι υπάρχει υποκρισία. Ότι απλά κανένας δεν βάζει το χέρι στη φωτιά. Ότι μία πόλη ολόκληρη φοβάται και ανέχεται τους no borders.

Γιατί προτρέχω; Γιατι η Θεσσαλονίκη του ενός εκατομμυρίου ανέχεται ήδη απαθώς την εισβολή σχιζοφρενών εδώ και μία εβδομάδα και δεν έχει κινητοποιηθεί κανένας θεσμός. Εντάξει, γνωρίζουμε πως είναι η κυβέρνηση που φλερτάρει πρωτίστως με τον τυχοδιωκτικό κινηματισμό, αλλά πού είναι η θεσμική εκπροσώπηση της πόλης; Το χειρότερο όλων είναι ότι επιβάλλεται ο αυταρχισμός και ο τσαμπουκάς στο όνομα των πιο ευγενών ιδεωδών της ελευθερίας».

                           (Άρθρο του Στ.Κωνσταντινίδη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)