Τι φοβούνται;

«Το πρόβλημα στον κόσμο», είχε πει ο Βρετανός φιλόσοφος Μπέρναρντ Ράσελ, «είναι ότι οι ανόητοι και οι φανατικοί είναι πολύ σίγουροι για τον εαυτό τους, και οι συνετοί είναι γεμάτοι αμφιβολίες». Ετσι μπορεί να εξηγηθεί και ο έντονος διάλογος που ξεκίνησε μεταξύ των μεταρρυθμιστών για την αναγκαιότητα της αυριανής συγκέντρωσης στο Σύνταγμα, με τον τίτλο #ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ. Διά του Ράσελ, όμως, μπορεί να εξηγηθεί και το αντίθετο: Η απουσία οποιουδήποτε διαλόγου στον ΣΥΡΙΖΑ για τις θλιβερές συνάξεις των «Αγανακτισμένων».

Σε αυτό το πράγμα που λέγεται «Αριστερά των Κινημάτων» δεν υπήρξαν –ούτε κατά τη διάρκεια, ούτε μετά το ξέσπασμα στις πλατείες– αντιρρήσεις ή αμφιβολίες για την αναγκαιότητα ή τη χρησιμότητα αυτού του τύπου των διαδηλώσεων. Δεν έγινε κουβέντα για τις πληγές που άνοιξαν στη Δημοκρατία οι μούντζες στο Κοινοβούλιο, ούτε καν για τα χάσματα που άνοιξαν στην Ιστορία τα γελοία συνθήματα, όπως «η Χούντα δεν τελείωσε το ’73...». Να θυμηθούμε ότι την περίοδο 2010-2011 προπηλακίστηκαν βουλευτές όπως ο κ. Κωστής Χατζηδάκης· έγιναν αντισυγκεντρώσεις σε υπουργούς του ΠΑΣΟΚ σαν αυτές που έκανε το προδικτατορικό παρακράτος της Δεξιάς· επιχειρήθηκε λάιτ πραξικόπημα για να αποκλειστεί η Βουλή και να μην μπορούν να εκφραστούν εκείνοι που εκ του Συντάγματος «έχουν απεριόριστο δικαίωμα λόγου και ψήφου». 

Για την «Αριστερά των Κινημάτων» ο σκοπός καθαγίασε τις φασίζουσες συμπεριφορές. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υποδαύλιζαν τον φανατισμό με δηλώσεις όπως «η αντίδραση και η αγανάκτηση έχουν φτάσει και έχουν περάσει στα γήπεδα και στις εξέδρες και στα σχολεία μας και στις παρελάσεις. Δεν θα μπορούν να σταθούν, όχι σε καφενείο, σε κοινωνική εκδήλωση, δεν θα μπορούν να σταθούν αν συνεχίσουν έτσι» (Αλέξης Τσίπρας, 26.10.2011). Η κριτική σκέψη, η εμβάθυνση και ο στοχασμός δεν μένουν πια Αριστερά. Γι’ αυτό και το παραλήρημα του γενικού γραμματέα του υπουργείου Εργασίας Ανδρέα Νεφελούδη, ο οποίος έγραψε σχετικά: «Θα έχει πλάκα στο Σύνταγμα την Τετάρτη, κολλαγόνα, Τζημέριες υστερίες, ανεγκέφαλοι “συγγραφείς”, κοινώς υβρεολόγοι και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, θα κάνουν ένα σόου... Αντε και καλή διασκέδαση και προσοχή στα καλσόν».

Πρώτη φορά τέτοιο ήθος κυβερνητικών στελεχών και πρώτη φορά τόσος πανικός για μία συγκέντρωση πολιτών, και μάλιστα από μια κυβέρνηση που μετράει σκάρτο ενάμιση χρόνο στην εξουσία. Προς τι, λοιπόν, τόσα πικρόχολα και ανιστόρητα σχόλια, με αποκορύφωμα τα περί «ορίων συνταγματικής ανοχής»; Ξέρει κάτι ο κ. Φίλης (ο οποίος ως διευθυντής της Αυγής υπήρξε χορηγός επικοινωνίας των προηγούμενων «Αγανακτισμένων») για την «υπονομευτική δράση» τέτοιων κινημάτων; 

Φοβούνται στην κυβέρνηση ότι η εμφανιζόμενη ως συμπαγής κοινοβουλευτική τους ομάδα θα ραγίσει κάτω από το βάρος του λαϊκού παράγοντα; Ή μήπως εν αγνοία νομίζουν ότι πολιτική γίνεται μόνο υποδαυλίζοντας τα πάθη και την οργή του πλήθους; Μην ξεχνάμε ότι αυτό το πράγμα που προέκυψε από την ανανεωτική Αριστερά ποτέ δεν προέβαλε κάποια πολιτική θέση· πάντα με την άρνηση πορευόταν και διά της άγνοιας και της αγανάκτησης των πολιτών βρέθηκε στους κυβερνητικούς θώκους. Ή μήπως θέλουν να τρομάξουν τους ψηφοφόρους τους, διότι, ως γνωστόν, ο «φόβος φυλάει τα έρ(η)μα» και από την πολιτική σκέψη;»

                                 (Άρθρο του Π.Μανδραβέλη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)