Το ίδιο παραμύθι...

«Το ίδιο παραμύθι του "αγωνιστή" θα πουλάει και στο εσωτερικό. Ήταν αναμενόμενο, καθώς η παρακμιακή, ελληνοσοβιετικής κοπής αριστερά πίστευε πάντα ότι για να αποκτήσεις κάτι αρκεί να το διεκδικήσεις, από κάποιον που το κατέχει άδικα, ενώ κανονικά θα έπρεπε να το έχεις εσύ. Δεν μπορούν να διεκδικήσουν τίποτε πλέον από την κυβέρνηση, διότι κατά κακή τους τύχη έγιναν κυβέρνηση, και έτσι διεκδικούν από την Ε.Ε. την οποία θέλουν και να την αλλάξουν, για να σταματήσουν τη λιτότητα!

Ιστορίες για παιδιά 5 ετών, που δυστυχώς εκφράζονται σε επίσημα fora και μας έχουν κάνει ρεζίλι στο σύμπαν. Αν κυβερνούσαν την Ε.Ε. κάτι θα εύρισκαν να διεκδικήσουν από την Κίνα, τις ΗΠΑ ή από το νεοανακαλυφθέν νερό του Άρη. Έτσι το ανοϊκό μειράκιο θεωρεί λογικό να πληρώσει ο Σλοβάκος συνταξιούχος των 260 ευρώ τα 1.114.000.000 δισεκατομμύρια  που έχει τάξει το πελατειακό σύστημα (και αριστερών και δεξιών) στις συντεχνίες των συνταξιούχων της ΔΕΗ και του ΟΤΕ, κάθε χρόνο. 

Θεωρεί λογικό να πληρώσει ο Γερμανός εργάτης της χαλυβουργίας που από το '90 δεν έχει δει αύξηση, το επίδομα... παραγωγικότητας στους σφραγιδοκράτορες των χιλιάδων άχρηστων οργανισμών του Δημοσίου, που από το '90 τριπλασίασαν τις αποδοχές τους!

Δεν είναι μόνον εκτός τόπου και χρόνου. Είναι ανήθικοι. Πλέον το χρέος μας έχει αγοραστεί στο μεγαλύτερο μέρος του από τα ευρωπαϊκά κράτη, με επιτόκιο 1% αντί του 4,5% που ήταν το μεσοσταθμικό επιτόκιο όταν δανειζόμασταν από τις αγορές. Μας έχουν δώσει 32,5 χρόνια περιθώριο αποπληρωμής και μας έχουν υποσχεθεί να το αυξήσουν κι άλλο, στα 50 ή στα 80 χρόνια, αν υλοποιήσουμε τις μεταρρυθμίσεις. Άρα το χρέος παύει να είναι πρόβλημα, καθώς το ετήσιο ποσό εξυπηρέτησης θα είναι πολύ μικρό.

Πρόβλημα συνεχίζει να είναι ένα αδηφάγο, αναποτελεσματικό, σαδιστικό, παλαιολιθικό Δημόσιο, το οποίο συνεχώς παράγει χρέος. Γι΄ αυτό το πρόβλημα, το ανοϊκό μειράκιο δεν έχει να πει και να κάνει τίποτε. Η συντριβή της χώρας, όσο οι φαντασιώσεις και οι ιδεοληψίες των νεοσοβιετικών παραμένουν στην εξουσία είναι παραπάνω από βέβαιη».

                                     (Άρθρο του Θ.Τζήμερου της "Δημιουργίας ξανά")