Εγκαταλείπει...

«Η διακεκριμένη αγωνίστρια στη μάχη κατά του καπιταλισμού, Ραχήλ Μακρή, ανακοίνωσε χθες ότι εγκαταλείπει την πολιτική. 

Στο σχετικό κείμενο που ανήρτησε στα κοινωνικά δίκτυα, μιλά για τη «λύτρωση» που της έφερε η εκλογική αποτυχία και αναφέρεται συχνά στην υποχρέωση που αισθάνεται προς την οικογένειά της.

Δεδομένου, λοιπόν, ότι από καιρό η στήλη είχε απευθύνει έκκληση προς την οικογένεια της πολιτικού για να την προστατεύσει από τον εαυτό της, επόμενο ήταν να χαρώ. (Ναι. Ξέρετε, δεν είμαι εντελώς κακός άνθρωπος…). Να χαρώ, επειδή τουλάχιστον η γνωστή πολιτικός της Κοζάνης γλίτωσε από τον κίνδυνο της περαιτέρω επιδείνωσης της κατάστασής της. Βέβαια, ανησύχησα λίγο για το περιβάλλον, διότι, παρακάτω στο κείμενο, μας λέει ότι επιστρέφει στη δουλειά της ως διευθύντρια στο υπουργείο Περιβάλλοντος. Ας είναι! Είπα. Τουλάχιστον όμως, να που για μια φορά μια τόσο τραγική, αληθινή ιστορία είχε happy ending.

Λάθος σκέψη, όμως. Το happy ending είναι μια σύμβαση που ανήκει στην τέχνη της αφήγησης. Στην πραγματική ζωή, που η ροή της δεν σταματά ποτέ και γι’ αυτό τίποτε δεν είναι οριστικό, τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει. Διότι, προχωρώντας παρακάτω στην ανακοίνωση, διάβασα ότι μετά την πολιτική, η Ραχήλ σκοπεύει να κάνει μεταπτυχιακό (δεν είναι κορόιδο...), αλλά και να ασχοληθεί με τις καταδύσεις, στις οποίες θα τη μυήσουν ―άκουσον, άκουσον!― φίλοι της Οϋκάδες. Οπότε, ο θεός να βάλει το χέρι του, αν δεν έχει κάτι σοβαρότερο να κάνει...»

                     (Απόσπασμα άρθρου του Σ.Κασιμάτη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)