Τρίτη 30 Ιουνίου 2015
Κατανοητό;
«Το πλαίσιο της σημερινής ημέρας είναι πολύ συγκεκριμένο, πολύ αυστηρό και αμείλικτο.
Eάν ο Τσίπρας δεν ανακαλέσει το δημοψήφισμα και δεν επανέλθει στις διαπραγματεύσεις μέχρι σήμερα το βράδυ, ή εάν δεν βρεθεί μία φόρμουλα, σύμφωνα με την οποία θα δοθεί διορία μερικών ημερών για να ολοκληρωθεί το δημοψήφισμα (με πρωτοβουλία κι ευθύνη των πιστωτών):
1. H 4μηνη παράταση του μνημονίου ολοκληρώνεται, χωρίς συμφωνία. Αυτό σημαίνει ότι εάν θελήσουμε να επανέλθουμε, η διαπραγμάτευση θα ξεκινήσει από μηδενική βάση, με ό,τι αυτό σημαίνει για τη διαπραγματευτική γραμμή της χώρας και τις απαιτήσεις σε μέτρα.
2. Θα υπάρχει γενικό μαύρο στις τραπεζικές συναλλαγές, ούτε μετρητά, ούτε χρήση των debıt cards, ούτε τίποτα. Αυτό σημαίνει και την καταστροφή στον τουρισμό γιατί και οι τουρίστες δεν θα έχουν πρόσβαση σε μετρητά, και το γεγονός είναι κάτι που δεν επανέρχεται εύκολα.
3. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα απαιτήσει τα χρήματα που δανείζει καθημερινά τις ελληνικές τράπεζες (το ποσό προσεγγίζει τα 130 δις ευρώ) και θα προκαλέσει τη χρεοκοπία των ελληνικών τράπεζων. Αυτό σημαίνει ότι χάνεται και μεγαλύτερο μέρος των τραπεζικών καταθέσεων (ακόμα κι εκείνων που είναι κάτω των 100.000 ευρώ, το όριο ασφαλείας έχει τεθεί μόνο εάν λειτουργούμε στο ευρωσύστημα),
4. Ξεκινά η διαδικασία χρεοκοπίας και σε σχέση με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δηλαδή θα βρεθούμε απέναντι στο σύνολο της διεθνούς οικονομίας.
5. Ξεκινά ένας νέος κύκλος σκληρής ύφεσης στην ελληνική οικονομία, στην οποία χάνονται χιλιάδες θέσεις εργασίας όχι μόνο στον τραπεζικό τομέα αλλά και στην πλειοψηφία των ελληνικών επιχειρήσεων, οι οποίες στηρίζονται στον τραπεζικό δανεισμό.
6. Το δημοψήφισμα γίνεται άνευ αντικειμένου γιατί δεν θα ισχύουν τα κείμενα που συμπεριλαμβάνονται στο ψηφοδέλτιο και γιατί υπό την κατακραυγή της κοινωνίας, θα προκληθούν σοβαρές πολιτικές εξελίξεις
Είναι κατανοητό;»
(Άρθρο του Β.Καραγιάννη από την Athens Voice)
Ταλάντωση στο κενό...
«Όποιος είδε τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, που είναι και πρόεδρος της Βουλής, στον Σκάι κατάλαβε από τι κινδυνεύουμε, πριν από το ναι ή το όχι. Την αρρώστια που κουβαλά τη λένε διχασμό. Αν κάτι πρέπει να απομονωθεί από το τι έγινε ή πρόκειται να γίνει, από εδώ ή από εκεί, είναι αυτό. Το κακό είναι πως δεν είναι καινούργιο. Η Κωνσταντοπούλου δεν είναι μόνη, δεν είναι η πρώτη.
Σε κάθε παγκόσμια αστάθεια η Ελλάδα κάνει διχασμό. Με πόλεμο, εμφύλιο ή επεκτατικό. Σαν έθνος, είμαστε σε κάθε κρίση οι χρήσιμοι ηλίθιοι της Ιστορίας. Η χρησιμότητά μας έγκειται στο να γινόμαστε το ακραίο, προς αποφυγή, παράδειγμα για τους άλλους, να επιβεβαιωνόμαστε ως τα συμπαθητικά, καημένα μαύρα πρόβατα της Ιστορίας. Το 1897 και το 1922 αυτοπροσφερθήκαμε ως εξιλαστήρια θύματα, να πληρώσουμε με καταστροφές την προηγούμενη παγκοσμιοποίηση που απέτυχε. Το 1945-50 προσφερθήκαμε πάλι να πληρώσουμε με εμφύλιο τον ψυχρό πόλεμο που αναδυόταν. Τώρα, βγαίνουμε από την Ε.Ε. στη νέα κρίση της παγκοσμιοποίησης.
Οι ευθύνες κάθε φορά δεν είναι ίδιες και δεν διαχέονται. Όπως λένε στο πρώτο έτος της Νομικής άλλο τα αίτια της ανθρωποκτονίας κι άλλο ο δράστης, ο δολοφόνος. Ο Θ. Δηλιγιάννης έκανε τον πόλεμο-κοροϊδία του 1897 κι ας φταίνε και οι «Μεγάλες Δυνάμεις» κι ο Τρικούπης κι ο Δ. Ράλλης. Ο Βασιλιάς έκανε το 1922 κι ας φταίει κι ο διχασμός κι ο Ε. Βενιζέλος. Η Αριστερά έκανε τον εμφύλιο κι ας φταίνε κι οι Άγγλοι κι η Γιάλτα και τα τάγματα και οι αστοί πολιτικοί. Ο Τσίπρας κάνει το δημοψήφισμα κι ας φταίει κι η σαπίλα του κομματικού συστήματος κι η Ευρώπη μικρών ηγετών και μεγάλων ανισοτήτων.
Είναι παρανοϊκό, κάθε φορά στην Ιστορία, οι Έλληνες σε περιόδους κρίσης, να καταγγέλλουν την κρίση και γι' αυτό να σφάζονται, ουσιαστικά αυτοκτονώντας. Εκεί δηλαδή, στην κρίση, όταν η συνεργασία είναι η καλύτερη μεσοπρόθεσμη λύση, οι Έλληνες τυφλώνονται από τις ανωμαλίες της συγκυρίας και αποφασίζουν στη στιγμή «ο θάνατος σου η ζωή μου», παίγνιο μηδενικού αθροίσματος. Πολλοί θα πουν τι μας νοιάζουν όλα αυτά. Δεν είναι ώρα για αναλύσεις και κουβέντες. Δημοψήφισμα ίσον δίλημμα. Ναι ή όχι. Είναι ώρα δράσης. Το αποτέλεσμα μετρά. Έχουν δίκιο από την πλευρά που το βλέπουν. Αλλά η δράση δεν εμποδίζει τον κριτικό λόγο, την ουσία αυτού που συγκροτεί την ηθική στάση. Εξηγούμαι:
Πολλοί θα ψηφίσουν ναι και θα αγωνιστούν για το ναι, δηλαδή εναντίον του όχι. Χωρίς να είναι αναγκαίο να ταυτιστούν σε τίποτα με τον κάθε εκπρόσωπο ενός κομματικού συστήματος που σάπισε μεγαλόπρεπα. Ας μην τους δώσουν τη χαρά να επανακάμψουν. Να συνεχίσουν να τους αντιπαλεύουν ακόμη κι αύριο στο συλλαλητήριο όπου θα είναι μαζί. Όσο γίνεται. Και γνωρίζοντας χωρίς αυταπάτες πως μέσα στην πόλωση δεν γίνεται πολύ.
Το δημοψήφισμα είναι καταστροφή και ο ΣΥΡΙΖΑ βασικός υπεύθυνος. Έχει όμως δίκιο ο ΣΥΡΙΖΑ όταν μιλά για τα αδιέξοδα της λιτότητας και τις ευθύνες του κομματικού συστήματος αλλά και της Ευρώπης. Από την άλλη, οι λύσεις που προτείνει είναι καταστροφικές. Ακόμη περισσότερο η ευκολία που καταπατούν το Σύνταγμα -σε 5 μέρες δημοψήφισμα- αυτό το αίσχος του ερωτήματος με τα αγγλικά που διατυπώνουν, τους κάνουν καθεστώς επικίνδυνο, πέρα από τα όρια της νομιμότητας. Πρόκειται για παρωδία θεσμών και κοροϊδία πολιτών.
Γνωρίζουμε πως αυτή η ταλάντωση στο κενό θα αντιστραφεί. Όταν ο παραλογισμός, από τους ίδιους που σήμερα θέλουν δραχμή και δαγκωτό όχι, θα ζητά «την κεφαλή του Τσίπρα», πρέπει να θυμόμαστε τον τρόμο της Κωνσταντοπούλου. Ώστε τον Ιαβέρη της άλλης πλευράς να τον πολεμήσουμε εξίσου. Να μην δεχθούμε ποτέ πως για τους Έλληνες η Ιστορία τελειώνει πάντα με μια θυσία κι ένα εξιλαστήριο θύμα ώστε εύκολα να ξαναρχίσουν να ψάχνουν την επανάληψη στην άλλη άκρη με τους ίδιους τρόπους, χωρίς να λύνουν ποτέ τίποτε».
(Άρθρο του Γ.Αναστασάκου από το protagon.gr)
Τι είναι αξιοπρέπεια...
Πρέπει να φροντίζουμε με στοργή την αξιοπρέπειά μας. Η έννοια της αξιοπρέπειας έχει εξευτελιστεί από την πλαδαρή και υπερβολή χρήση στην πολιτική ρητορική»- Ρόναλντ Ντουόρκιν
Δεν είναι μόνο η συνεχής και επαναλαμβανόμενη χρήση που άδειασε τη λέξη από το νόημά της και την κατέστησε γράμμα κενό, ένα τσόφλι που φτύνουν πάνω μας, είναι και η βαριά προσβολή να την επικαλούνται όταν συγχρόνως καταρρακώνουν ασύστολα την αξιοπρέπεια όλων μας.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να κοροϊδεύει και να εξαπατά ο Στρατούλης, υπουργός και αριστερός ηλικιωμένο άνθρωπο με ανερυθρίαστα ψεύδη για τη σύνταξή του για να πάρει την ψήφο του.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να αφήνονται οι ηλικιωμένοι (που δεν έχουν και κάρτες συναλλαγών) φοβισμένοι, μόνοι στη μοίρα τους.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να περιπλανιέται ο κόσμος από γειτονιά σε γειτονιά για να βρει λεφτά, τα δικά του λεφτά.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να μην δίνεις μία για το πώς θα πληρωθούν οι ιδιωτικοί υπάλληλοι και θα συνεχίσουν να έχουν δουλειά (ο πρωθυπουργός μίλησε μόνο για τους δημοσίους υπαλλήλους)
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να αγωνιά ο κόσμος, από τη μια στιγμή στην άλλη, για το αν θα έχει τα απαραίτητα να ταΐσει την οικογένειά του και να φροντίσει τα παιδιά του που είναι μακριά για σπουδές.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να περιφρονείς το μέλλον της νέας γενιάς και όλων όσοι βρίσκονται στην ανεργία αδιαφορώντας για το τι πρόκειται να τους συμβεί χωρίς την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να κόβονται τα φτερά των νέων μας και των φοιτητών μας που ταξίδευαν στην Ευρώπη ελεύθερα με ένα κοινό νόμισμα, ισότιμοι πολίτες της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να ξέρεις ότι οδεύεις σε κλείσιμο τραπεζών (βλ. συνεννοήσεις με Αμερικανό ΥΠΟΙΚ), να μην έχεις προετοιμάσει τίποτε και να παραπλανάς με κατηγορηματικές δηλώσεις τον λαό σου μέχρι την τελευταία στιγμή.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας (και όχι μόνο) να αφήνεις τους απλούς πολίτες με τα λίγα ευρώ στην τράπεζα να ξεροσταλιάζουν στις ουρές, όταν οι φίλοι και τα μέλη της κυβέρνησης μπορεί να φρόντισαν εγκαίρως να μεταφέρουν στο εξωτερικό τις περιουσίες τους και τους παχυλούς λογαριασμούς τους. Τα 40 δισ. που έφυγαν από τις τράπεζες δεν ήταν τα εικοσάρικα των συνταξιούχων.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να κατηγορούν την κυβέρνησή σου στην παγκόσμια σκηνή ότι λέει ψέματα στον λαό της και στους εταίρους της.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να καθιστά η κυβέρνησή σου τη χώρα σου απομονωμένη και αποσυνάγωγη.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να είσαι ως χώρα στα πρωτοσέλιδα όλου του κόσμου ταπεινώνοντας τον λαό σου. Μας λυπούνται, μας οικτίρουν ή μας περιφρονούν.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να υφαρπάζεται η ψήφος των βουλευτών με ανεπίσημα έγγραφα που φέρουν στο περιθώριο χειρόγραφες σημειώσεις, χωρίς χρόνο να μελετηθούν,
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να υφαρπάζεται η ψήφος των πολιτών σε ένα δημοψήφισμα με παραπειστικό, προσχηματικό, ακατανόητο και κυλιόμενο ερώτημα.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να μην επιτρέπεται να έχουμε τον χρόνο να διαβάσουμε, να ενημερωθούμε και να συζητήσουμε γι’ αυτό που καλούμαστε να ψηφίσουμε.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να ακυρώνονται και να καταπατώνται οι παρακαταθήκες του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και του κράτους δικαίου (αυτές που μας επιτρέπουν να ζούμε με αξιοπρέπεια) με παραβιάσεις του συντάγματος, των νόμων και των κανονισμών. Όπως αποκάλυψε ο Ν.Αλιβιζάτος φθάνουν να αλλάζουν εκ των υστέρων τους κανόνες του παιχνιδιού για να τους προσαρμόσουν στις ανάγκες του κυβερνώντος κόμματος τραβώντας ακόμη πιο πολύ προς την εκτροπή.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να ματαιώνονται κόποι, θυσίες, επιτεύγματα και φιλοδοξίες μιας ζωής αλλά και των προηγούμενων γενεών επειδή αυτοί που παριστάνουν την υπεύθυνη κυβέρνηση τζογάρουν στις πλάτες του λαού τους.
Και, τέλος, είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να λέει ο Κατρούγκαλος του 12%, ο Κοτζιάς και ο Σκουρλέτης, δηλαδή όλη η κυβέρνηση, ότι το δημοψήφισμα είναι ένα ακόμα διαπραγματευτικό χαρτί. Δηλαδή, δεν καλούν τους πολίτες να αποφασίσουν κυριαρχικά για τη μοίρα τους αλλά τους χρησιμοποιούν ως εργαλεία για να βγει το αποτέλεσμα που ζητούν, που ελπίζουν ότι θα τους κρατήσει στην εξουσία και για το οποίο εργάζονται με όλα τα μέσα, αθέμιτα και θεμιτά.
Οι πολίτες καλούνται να ψηφίσουν μία συμφωνία την οποία η κυβέρνηση σκοπεύει όχι να σεβαστεί και να εφαρμόσει, εφόσον υπερψηφιστεί, ή να απορρίψει εφόσον καταψηφιστεί αλλά, καθ’ ομολογία δική τους, να την παίξει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων
Έχω να τους θυμίσω ότι αυτό δεν είναι μόνο πολιτικά απαράδεκτο αλλά βαθιά ανήθικο. Ας διαβάσουν τον Καντ αφού τόσο κόπτονται για την αξιοπρέπεια. Οι άνθρωποι, λέει ο Καντ, έχουν εγγενή αξία, την αξιοπρέπειά τους. Γι' αυτό πρέπει πάντοτε να τους μεταχειριζόμαστε ως σκοπούς και ποτέ μόνο ως μέσον. Δηλαδή να τους σεβόμαστε, να τους λέμε την αλήθεια, να μην τους υποτάσσουμε στις δικές μας σκοπιμότητες.
Η μόνη απάντηση σε αυτή την εκστρατεία που εξευτελίζει λέξεις, ανθρώπους και θεσμούς είναι ένα βροντερό ΝΑΙ στο δημοψήφισμα για την Ευρώπη».
(Άρθρο της Β.Κιντή από το protagon.gr)
(του Δ.Χαντζόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Capital controls...
«Η ζωή δεν είναι πρόβα. Μια κι έξω την παίζουμε. Παρακολουθώ τα γεγονότα. Διαισθάνομαι ότι αυτές τις μέρες μπορεί και να έχουμε το μέγιστο προνόμιο μιας πρόβας. Όσοι από μας είχαν ταξιδέψει κάποτε στο ανατολικό μπλοκ μπορούμε να θυμηθούμε. Και φαντάσου τότε είχαν και μια θηρίο-μάνα Ρωσία στο πλευρό τους! Θα ήθελα να μην εξαρτώμαι από κανένα κράτος στο κράτος μου. Θα ήθελα να είμαστε αφέντες του εαυτού μας. Γίνεται; Ο κόσμος κάποτε ήταν μοιρασμένος στα δύο. Γκρεμίστηκε το τείχος. Θα μπορούσε να είναι μεγαλειώδες, αν οι δύο αντίπαλοι είχαν μια αφήγηση εμπειριών, ο ένας για το άλλον. Αν ο καθένας μάθαινε από το λάθη του και οι δυο μαζί προσπαθούσαν για έναν καλύτερο κόσμο. Έγινε έτσι; Ο κομμουνισμός προδόθηκε πρωτίστως από τους κομμουνιστές τους ίδιους.
Από την άλλη, δείτε το αφήγημα της Αμερικής… Την ίδια στιγμή που επιτρέπει τον γάμο σε άνδρα με άνδρα, γυναίκα με γυναίκα… Αστυνομικοί σκοτώνουν με ακραία-άρρωστη λύσσα μια έγκυο γυναίκα, έναν Αφροαμερικάνο έφηβο, φορούν χειροπέδες σε διανοητικώς ανάπηρο παιδί ενώ είναι ήδη σκοτωμένο, γιατί νόμιζαν ότι όλοι αυτοί τους απειλούσαν. Μια Αμερική που την ίδια ώρα που εμπλέκεται στα εσωτερικά χωρών (και τα κάνει μούσκεμα), ως παντοδύναμοι Θεοί, την ίδια στιγμή παρακολουθεί με απάθεια τους Τζιχαντιστές να στήνουν τα δικά τους βασίλεια. Είναι φρικτά απάνθρωπος ο κόσμος που ζούμε και μαγευτικά όμορφος αν συγκρίνεις τον αιώνα μας με τους περασμένους αιώνες.
Κι από την άλλη, η Ευρώπη. Με όλη την ιστορία του ανθρωπισμού και της κουλτούρας αλλά και το μπερδεμένο βήμα σε ένα πείραμα μιας ένωσης. Δεν μπορεί να περηφανευτεί για το μυστικό της απόλυτης επιτυχίας αλλά μπορείς να θεωρήσεις τον εαυτό σου άτυχο αν είσαι στο δικό της στρατόπεδο ανάγκης;
Παρακολουθώ τις μέρες μας. Ζυγίζω το «ναι» με το «όχι». Στο «ναι» μου μπορώ να στρέψω το μυαλό στην Ευρώπη. Έχω δει ουρές αδιεξόδου σε ΑΤΜ πουθενά; Έχω δει να υπολογίζει το κράτος το χαρτζιλίκι της ζωής μας για λεφτά που φέρουν τη σφραγίδα του κόπου της εργασίας μας; Να κοστολογούν το βιος μας με 60 ευρώ την ημέρα... Μπορεί όμως να στο κάνω και 20, πρόσεχε μικρή. Υπάρχουν τέτοιες πρακτικές πουθενά στην Ευρώπη; Πώς αυτο-εγκλωβιστήκαμε έτσι; Πώς οι θυμοί πυροβολούν «ΟΧΙ», που όμως τις συνέπειες οι κυβερνώντες τις αποκρύπτουν ή τις αμολάνε με ελαφράδα εκθέσεων ιδεών… «Ας πεινάσουμε! Θα έχουμε αξιοπρέπεια». Έζησε πείνα η γενιά μας για να την ξεπετάει; Μας φαντάζομαι στη γειτονία της μοναξιάς μας.
Σιγά που δεν θα επιβιώσουμε! Μη μου δώσεις Θεέ μου ότι μπορώ ν' αντέξω. Αλλά ποια αυτοκαταστροφική τάση μάς εξαναγκάζει να παίρνουμε τρελά ρίσκα; Θα ήθελα να με τιμάει η Κυβέρνηση με δημοψηφίσματα. Θα ήθελα να έχω την ελβετική συνήθεια των δημοψηφισμάτων. Θα ήθελα να υπενθυμίζω με την ωριμότητά μου στην ανθρωπότητα, ότι πίσω κι απ' αυτήν την πολιτική πράξη χαμογελάει ο Έλληνας Καποδίστριας. Με τους Ελβετούς τα έβγαλε πέρα, από τους Έλληνες δολοφονήθηκε.
Αν με πονάει αυτό το δημοψήφισμα είναι γιατί φέρει τη γνωμάτευση, του πώς με θεωρεί η κυβέρνησή μου. Ένα παιδάκι που μπορεί να το παίξει και αντίστοιχα να παίξει. Θα ήθελα το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ να φέρει την ευθύνη δρόμων που επιλέγουμε και όχι παράδρομων που δεν γνωρίζουμε που βγάζουν. Να ορίζουμε την πόρτα του ιδιοκτήτη και όχι το παραθυράκι του σκαστού. Είμαστε ενήλικοι, όχι επαναστατημένα νιάτα. Μελετήστε τις μέρες μας πατριώτες. Μπορεί και να έχουμε το μέγα προνόμιο μιας πρόβας. Ανάμεσα στα «ΝΑΙ» και στα «ΟΧΙ», οι Έλληνες δίδαξαν στην ανθρωπότητα τη σοφία των «ΜΗΠΩΣ;».
(Άρθρο της Ρέας Βιτάλη στο protagon.gr)
(του Α.Πετρουλάκη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015
Στο δια ταύτα...
«Υπάρχει όρος: κίνηση
απελπισίας. Είναι αυτή που δεν υπολογίζει τίποτε, παρά μόνο την ανάγκη του
απελπισμένου για μια πρόσκαιρη ανάσα. Συνήθως το αποτέλεσμα μιας κίνησης
απελπισίας επιδεινώνει την κατάσταση. Συχνά είναι και μοιραίο.
Τέτοια ακριβώς ήταν η
κίνηση του Τσίπρα με το δημοψήφισμα. Επί πέντε μήνες κατάφερε να κάνει τόση
ζημιά στη χώρα, που μόνο με πολεμική καταστροφή μπορεί να συγκριθεί: πάγωσε την
οικονομία, βύθισε το χρηματιστήριο στα τάρταρα, έδιωξε στο εξωτερικό δεκάδες
δισεκατομμυρίων σε καταθέσεις και κεφάλαια, οδήγησε το τραπεζικό σύστημα σε
κώμα, εξανέμισε κάθε ίχνος κύρους της χώρας στον διεθνή στίβο, κατέστρεψε κάθε
σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα σε μας και τους εταίρους, έστρεψε τα κράτη της Ε.Ε.,
μηδέ της Κύπρου εξαιρουμένης, εναντίον μας, ενόχλησε και εκνεύρισε τις ΗΠΑ,
φλέρταρε ξεδιάντροπα με τον Πούτιν χωρίς να εξασφαλίσει την αγορά ούτε ενός
κιλού ροδάκινων, όξυνε τα πάθη στο εσωτερικό, οδήγησε το ίδιο του το κόμμα στα
πρόθυρα της διάλυσης. Οι μόνοι "χαρούμενοι", αυτούς τους 5 μήνες,
ήταν οι γελοιογράφοι και οι δημιουργοί σατιρικών εκπομπών που βρήκαν άφθονο
έτοιμο υλικό, διακωμωδώντας αυτούς που όλοι πλέον αποκαλούν με χαρακτηρισμούς
που δεν έχουν ακουστεί ποτέ για κυβερνητικούς λειτουργούς ευρωπαϊκού κράτους.
Αυτή την εξέλιξη δεν
υπήρξε ούτε ένας που να μην την προβλέψει. Εκτός από τους ιδεοληπτικούς του
ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Τι κι αν όλοι επεσήμαιναν ότι δεν υπάρχει ούτε μία
πιθανότητα στο εκατομμύριο οι εταίροι να συνεχίσουν να δανείζουν ένα κράτος που
δεν τηρεί τις συμφωνίες του, που δεν κάνει καμία μεταρρύθμιση, που δεν θέλει να
δεσμευτεί για τίποτε κι από πάνω ζητάει τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του
χρέους! Ο Τσίπρας, με μόνα πολιτικά εφόδια την τεχνογνωσία των καταλήψεων και το
manual του σταλινισμού που του δίδασκαν στην ΚΝΕ, ήταν πεπεισμένος ότι και στην
Ε.Ε. τα πράγματα γίνονται όπως περίπου στο Λύκειο Αμπελοκήπων.
Κι αφού επί 5 μήνες έσκισε
οτιδήποτε άλλο (πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, προεκλογικές εξαγγελίες, κρατικές
υποχρεώσεις) εκτός από το μνημόνιο, βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο. Θα
μπορούσε πολύ νωρίτερα, βλέποντας ότι οι προεκλογικές μαγκιές δεν περνούν να
είχε γυρίσει πίσω με το κεφάλι κατεβασμένο και την ουρά στα σκέλια και να
παραιτηθεί λέγοντας: "είχα την καλή πρόθεση, αλλά δεν τα κατάφερα”. Όμως,
όταν η αριστερά καταλαμβάνει την εξουσία, άντε να την αφήσει! Πώς θα έπαιρνε
ρεβάνς από την ήττα του εμφυλίου;
Έτσι δεν το έκανε. Και
προτίμησε μια κίνηση απελπισίας. Σε ένα βράδυ, επιδείνωσε όλα τα παραπάνω, ενώ
εξασφάλισε για την παράταξή του την απόλυτη καταστροφή, όποιο κι αν είναι το
αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Το ότι την ίδια καταστροφή εξασφάλισε και για τη
χώρα, δεν τον απασχολεί. Άλλωστε, πότε η αριστερά ενδιαφέρθηκε για εθνικά
θέματα;
Εάν ο "λαός” ψηφίσει
ΝΑΙ, αυτό σημαίνει αυτόματα άρση της "νωπής λαϊκής εντολής”. Σημαίνει ότι
η κυβέρνηση θα είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα που δεν πιστεύει
και δεν θέλει. Στις 25 Ιανουαρίου το 36,34% που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ δεν το έκαναν
για να κυβερνάει "ελέω Θεού”. Το έκαναν για να εφαρμόσει το πρόγραμμά του.
Η ανικανότητά του να το πετύχει και η αθέτηση του συνόλου των προεκλογικών
εξαγγελιών, ήδη, και χωρίς δημοψήφισμα, έχουν δημιουργήσει ουσιαστικό θέμα
κυβερνητικής νομιμοποίησης. Αν αυτό αποτυπωθεί και με την πλειοψηφία του ΝΑΙ, ο
συνασπισμός αριστεριστών – ακροδεξιών δεν θα έχει καμία δικαιολογία για να
παραμείνει έστω και μια ώρα στην εξουσία. Η παραίτησή τους, αν έχουν ίχνος
τσίπας, θα πρέπει να υποβληθεί το βράδυ της Κυριακής.
Για να το αποφύγει αυτό η
κυβέρνηση, κατά παράβαση κάθε έννοιας δεοντολογίας, κάνει λυσσαλέα καμπάνια
υπέρ του ΟΧΙ. Ταυτόχρονα στέλνοντας εισαγγελείς για να ψάξουν δήθεν τα
οικονομικά των καναλιών, και απειλώντας με αφαίρεση των αδειών τους (γιατί
αλήθεια δεν το έκανε εδώ και 5 μήνες;) υπαγορεύει σε όλα τα ΜΜΕ τη γραμμή της.
Για την ΕΡΤ, που έχει μεταβληθεί σε λίγες μόνο μέρες, σε κομματική ντουντούκα,
ούτε λόγος.
Αλλά τι θα συμβεί αν ο
λαός ψηφίσει ΟΧΙ; Δίνει λεφτά το ΟΧΙ; Πληρώνει δάνεια το ΟΧΙ; Καλύπτει κρατικές
υποχρεώσεις; Η χώρα θα βρεθεί, απομονωμένη πολιτικά και οικονομικά. Χωρίς νέο
δάνειο από τους εταίρους, χρεοκοπούμε και επίσημα. Αποκλεισμένοι και από τις
αγορές, χάνουμε κάθε πηγή χρηματοδότησης. Οι πιστωτές κάνοντας χρήση του
αγγλικού δικαίου στο οποίο έχουν συναφθεί τα δάνειά μας, μπορούν να κατάσχουν
οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο του ελληνικού κράτους βρίσκεται εκτός συνόρων,
ενώ οι υποχρεώσεις αποπληρωμής θα μας κυνηγούν για γενιές όπως κυνηγούσαν τον
Γκορμπατσώφ οι υποχρεώσεις των δανείων του Τσάρου.
Ένα τόσο αδύναμο κράτος που
δεν θα μπορεί να προμηθευτεί ούτε πετρέλαιο ούτε πυρομαχικά, είναι βούτυρο στο
ψωμί κάθε εχθρού, ανατολικού ή βόρειου. Στο εσωτερικό, οι ελληνικές τράπεζες,
εκτός ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος πλέον, καταρρέουν σε μία ώρα. Οι
μέτοχοι, μεταξύ των οποίων και τα ασφαλιστικά ταμεία, βλέπουν τις μετοχές τους
να μηδενίζονται. Οι μικροκαταθέτες θωρητικά δεν πλήττονται, πρακτικά όμως δεν
θα έχουν πρόσβαση στις αποταμιεύσεις τους, καθώς θα επιβληθεί έλεγχος σε κάθε
κίνηση κεφαλαίων. Τα 85 δισ. του ELA γίνονται άμεσα απαιτητά. Η
κυβέρνηση, αφού σκούπισε και τα ψιλά των ταμειακών διαθεσίμων από κάθε κρατικό
φορέα, δεν θα έχει χρήματα, όχι μόνο για μισθούς και συντάξεις, αλλά ούτε και
για βενζίνη των κρατικών αυτοκινήτων. Θα επιβάλει νέους εξοντωτικούς φόρους.
Δεν θα εισπράξει τίποτε, διότι οι πολίτες θα εφαρμόζουν το "ο σώζων εαυτόν
σωθήτω”. Αναγκαστικά θα εκδόσει ΙΟUs τα οποία κανένας δεν θα δέχεται. Ο πληθωρισμός
θα χτυπήσει κόκκινο. Σε μια χώρα με κατεστραμένη την παραγωγική μηχανή και
χωρίς συναλλαγματικά αποθέματα, θα φτάσει σύντομα σε επίπεδα Ζιμπάμπουε που
τυπώνει χαρτονόμισμα των 100 τρισεκατομμυρίων δολαρίων!
Αυτοί που θα πεινάσουν,
κυριολεκτικά, θα είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι που θα πληρώνονται με
ΙΟUs και δεν θα μπορούν να αγοράσουν απολύτως τίποτε! Θα επιβληθεί δελτίο στα
τρόφιμα. Έξω από τα σχεδόν άδεια supermarkets θα δημιουργούνται ουρές
χιλιομέτρων. Θα φοβάσαι να βγεις από το σπίτι. Οι ληστείες και οι δολοφονίες θα
είναι στην ημερήσια διάταξη. Τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού θα
διαλυθούν στα εξ ων συνετέθησαν και η χώρα θα βυθιστεί σε τέτοιο χάος, που
μπροστά της η Βενεζουέλα (με τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου) θα μοιάζει
Ελβετία. Σε μερικούς μήνες από το δημοψήφισμα ακόμα κι αυτοί που ζητωκραύγαζαν
τον νταουλιέρη των αγορών θα ζητούν την κεφαλή του επί πίνακι[...]
Ο αστικός κόσμος, που
έλαμψε διά της απουσίας του στα 40 χρόνια της παρακμής, είναι καιρός να
συνταχθεί, να συσπειρωθεί, να συνειδητοποιήσει τις ευθύνες του, και να σηκώσει
τα μανίκια για την ανοικοδόμηση της χώρας, εκ των ερειπίων. Αν δεν το κάνει,
έστω και τώρα, οι ιστορικοί του μέλλοντος θα μιλάνε για τους Έλληνες, όπως
μιλάμε για τους Βαβυλώνιους και τους Χετταίους».
Απόσπασμα άρθρου του Θ.Τζήμερου προέδρου του κόμματος "Δημιουργία, ξανά!” και Περιφερειακού
Σύμβουλου Αττικής
Ελλάδα, 29-05-15
ΝΥ TIMES- Οι επόμενες 60 ημέρες θα αλλάξουν αυτό που χτίστηκε στην Ευρώπη τα τελευταί α60 χ΄ρόνια
Περιπολικά της ΔΙΑΣ σε επιφυλακή γύρω από τα ΑΤΜ
- Στάση πληρωμών με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της κυβέρνησης
- Κλειστά από σήμερα τα ΑΤΜ, πότε θα λειτουργήσουν ξανά
- Εγκλωβισμένα τα χρήματα των πολιτών στα κλειστά υποκαταστήματα
- Αναμένεται να ανοίξουν στις 7 Ιουλίου, μετά το δημοψήφισμα
- Σουλτς:ΟΤσίπρας δεν ήθλε ποτε συμφωνία
- Έφυγαν κρυφα οι υποουργοί από το Μαξίμου
- Οι πιθανότητες GREXIT ανέβηκαν στο 85%
- Χρειάζεται πλαν C για να μην γίνει η Ελλάδα Συρία
- Οι τράπεζες θα ανοίξουν με δραχμή ή κούρεμα των καταθέσεων
Eξοστρακισμός...
«Πολύ ανήσυχος, οργισμένος κι ανίσχυρος. Από το πραξικόπημα του Μακάριου (Κύπρος 1974) έχω να νιώσω έτσι. Το έγραψε ένας φίλος και συνόψισε τη γεύση της εθνικής καταστροφής.
Με το δημοψήφισμα πάμε Σαγγάριο (Μικρασιατική εκστρατεία, 1922). Δεκαπέντε χρόνια από το γύρισμα του αιώνα, ανοίγουμε μια εθνική βαθιά πληγή για να έχουν να επουλώνουν οι επόμενοι και να διηγούνται οι σημερινοί. Το δημοψήφισμα δεν έχει αντικείμενο. Γίνεται την άλλη Κυριακή, αλλά τελειώνει σε δυο μέρες, Τρίτη βράδυ. Δεν κάνει νόημα. Για να του προσδώσει κάποιο, ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να επιστρατεύσει όλα τα ανυπόφορα ανακλαστικά ξενοφοβίας, πατριδοκαπηλίας, μίσους, στοχοποίησης του «άλλου» ως εχθρού. Διέστρεφε την αλήθεια τόσο θυμωμένα, ώστε να μη γίνεται με τίποτε πιστευτός. Στα πρόσωπα των βουλευτών που τον χειροκροτούσαν έβλεπες την αφασία του φανατισμού. Στα πρόσωπα των υπολοίπων τις μάσκες τις οργής. Ένας διχασμός όπως πρέπει. Ακατάλυτος έως τη λύση της συντέλειας.
Η εβδομάδα προμηνύεται των Παθών. Όχι μόνο γιατί θα κλείσουν οι τράπεζες. Αλλά γιατί θα ζήσουμε το πώς, βήμα-βήμα, εξοστρακιζόμαστε από την Ευρώπη. Εξοστρακιζόμαστε, δεν αποχωρούμε. Χωρίς εφόδια, πορεία και προορισμό. Με καπετάνιο τον Τσίπρα, την ανύπαρκτη εμπειρία, τις μέτριες γνώσεις και τις λίγες ικανότητές του να κυβερνά. Με λοστρόμο τη Ζωή, με τσούρμο τον Στρατούλη, τον Κατρούγκαλο, τον Βαρουφάκη. Ποιος θέλει να ανέβει στο πλοίο τους; Η Ευρώπη είναι λιμάνι. Μολυσμένο ίσως, μεγάλα κότερα και λίγος χώρος για βάρκες, αλλά λιμάνι. Έφυγες, τέλειωσες. Έξω έχει Λιβύη, Τουρκία, Αίγυπτο, Συρία, Αλβανία. Απαγορευτικό σε πλόες.
Ο παραλογισμός είναι εθνικός. Ποσοστά ΦΠΑ, ρήτρες μηδενικές, νησιά, συμβάσεις. No pasaran. Λύνουμε τον κάβο. Η απελπισία γεννιέται όταν το στιγμιαίο κακό παγώνει στον χρόνο και προβάλλεται σαν μόνιμη κατάσταση στο μέλλον. Έτσι, το "είμαι άνεργος" γίνεται "δεν θα ‘χω ποτέ δουλειά, έτσι θα ‘μαι πάντα. Ας τα σπάσω, λοιπόν, όλα, λαμπόγυαλο". Ο σίγουρος τρόπος να μουντζώνεσαι σε μερικά χρόνια. Αυτό το θόλωμα στο μυαλό, αυτή την τρέλα της σκέψης την παίζουν κάθε μέρα σαν μονόπρακτο οι Συριζαίοι με τον Άδωνη στα κανάλια. Χθες στη Βουλή έδωσε ρέστα κι ο πρωθυπουργός. Με το δημοψήφισμα ο ΣΥΡΙΖΑ, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, δεν θα μπορέσει να σταθεί. Βγάζει βίαια την Ελλάδα από τη φυσική της θέση. Η έφοδος που επιχειρεί, το άλμα είναι στο κενό. Αυτά δεν γίνονται. Κι όταν γίνουν δεν αντέχονται. Δεν στέκονται γιατί δεν πατάνε πουθενά.
Σπάνια κατεβαίνω από τη λεωφόρο Καβάλας προς την Ελευσίνα. Η ασκήμια της γύρω καταστροφής μεγαλώνει από την καθαρή αίσθηση της πίσω εικόνας: κάποτε το Θριάσιο ήταν μια πολύ όμορφη χώρα. Όταν περνώ ακούω τον Γκάτσο στα Παράλογα: «εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα». Μοιάζουμε με κάτι σέχτες αμερικάνικες που ομαδικά αυτοκτονούσαν στη δεκαετία του '80. Τι πάμε να κάνουμε; Ποιο δημοψήφισμα;»
( Άρθρο του Γ.Αναστασάκου στο protagon.gr)
Ο απόλυτος κυνισμός...
Το capital control έχει επιβληθεί, οιτράπεζες θα είναι κλειστές για επτά ημέρες και βλέπουμε, το άκυρο δημοψήφισμα εν' όψει, ωστόσο ο Βαρουφάκης με τον Βούτση σε χαλαρή διάθεση το... "κολλάνε" έξω από το Μέγαρο Μαξίμου υπό το βλέμμα του έτερου "εκδρομέα" κ. Τσακαλώτου και λίγο πριν το διάγγελμα του κ.Τσίπρα προς τον ελληνικό λαό.
Φαίνεται ότι τα πράγματα πηγαίνουν όπως τα σχεδίαζαν.Η χαρά άλλωστε δεν κρύβεται. Μνημείο πολιτικού αμοραλισμού...
Ένα προαποφασισμένο δημοψήφισμα...
«Όλοι πλέον ομολογούν ότι το ερώτημα “Ναι ή Όχι στις προτάσεις των θεσμών” είναι παραπλανητικό και ψευδές, καθώς ο ελληνικός λαός καλείται να αποφασίσει για μια συμφωνία που αφορά ένα πρόγραμμα (τρέχον Μνημόνιο) το οποίο λήγει στις 30 Ιουνίου. Επομένως το δημοψήφισμα θα γίνει επί ενός θέματος που δεν υπάρχει πια.
«Το δημοψήφισμα θα είναι άκυρο μετά τη λήξη του τρέχοντος ελληνικού προγράμματος την Τρίτη», δήλωσε στο BBC η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, προσθέτοντας ότι ο ελληνικός λαός θα ψηφίσει πάνω σε προτάσεις που δεν θα είναι πλέον σε ισχύ.
Ο πραγματικός στόχος του δημοψηφίσματος είναι η παραμονή του κυβερνώντος κόμματος στην εξουσία, ή έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση και η επιστροφή της χώρας στη δραχμή.
Όπως αποκάλυψε κυβερνητικό στέλεχος, το δημοψήφισμα είχε προαποφασιστεί από τον Απρίλιο, παρά τις επανειλημμένες διαψεύσεις του πρωθυπουργού. Επομένως, η απόφαση για την τέλεση του δημοψηφίσματος δεν ελήφθη την Παρασκευή το βράδυ 26 Ιουνίου, αλλά πολύ πιο πριν και ανακοινώθηκε όταν τελείωσαν οι απαραίτητες διεργασίες και –υπόγειες– συμφωνίες.
Στη συνέχεια, παρουσιάστηκε αριστοτεχνικά ως «αντίσταση κατά των ξένων δυναστών» που πίνουν το αίμα του λαού, με συναισθηματική φόρτιση και πατριωτικές κορώνες, ώστε να συγκινηθούν οι αφελείς και οι αγνοί πατριώτες[...]
Η ανικανότητα της κυβέρνησης –η οποία υπόσχεται πως όλοι θα τρώμε με χρυσά κουτάλια αν ψηφίσουμε «Όχι» – φαίνεται α) από την αδυναμία της να κυβερνήσει τη χώρα στο πεντάμηνο που πέρασε, β) από την ακαταλληλότητα των χειρισμών στις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους, και γ) από την πλήρη αναξιοσύνη της να διαχειριστεί τα οικονομικά και τον πανικό που η ίδια δημιούργησε και έσπειρε με το κλείσιμο των τραπεζών και το στέρεμα των ΑΤΜs.
Μπορούμε να εμπιστευθούμε μια ανίκανη να διοικήσει τη χώρα κυβέρνηση; Και οι προηγούμενοι (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) ήταν ανίκανοι και μας πήρε χρόνο να το συνειδητοποιήσουμε. Τώρα όμως τα πράγματα επιταχύνονται και δεν χρειάζεται να περάσουν χρόνια για να καταλάβουμε πότε κάποιος είναι ανήμπορος να κυβερνήσει[...]
Ο πρωθυπουργός αρέσκεται να αναφέρει ότι στην πατρίδα μας γεννήθηκε η δημοκρατία. Θα ήταν καλύτερα, αντί τέτοιες ρητορικές κορώνες, να έδειχνε ο ίδιος έμπρακτο σεβασμό στη δημοκρατία, και να μην την προσβάλλει, βάναυσα, με τον τρόπο που οργανώνει το ψευτο-δημοψήφισμα, πάνω σε ήδη άκυρο ερώτημα.
Είναι άθλιο να σύρεται ο λαός σε αυτή τη διαδικασία. Όμως συμβαίνει. Κι έτσι υπάρχει αυτή τη στιγμή μόνο ένας τρόπος αντίδρασης για όλους όσους βλέπουμε το σχέδιο πίσω από αυτή τη μεθόδευση. Η κυβέρνηση παριστάνει ότι θέλει τάχα τη γνώμη μας, μέσα σε μια βδομάδα, πάνω σε ένα πολυσέλιδο, τεχνικό κείμενο οικονομικής διαπραγμάτευσης. Εμείς δεν πρέπει να μην πέσουμε στην παγίδα τους. Πρέπει να απαντήσουμε σε αυτό που κρύβει επιμελώς το ερώτημά τους: την αποδοχή ή την άρνηση της Ευρώπης.
Βλέπουμε σε εξέλιξη μια λυσσαλέα προσπάθεια να αποσπασθεί από τον λαό η απάντηση που θα οδηγήσει στην έξοδό μας από την Ευρώπη. Δεν υποκύπτουμε. Δε θα καταστραφούμε, δε θα αφήσουμε την πατρίδα μας να γίνει μια ρημαγμένη, τριτοκοσμική χώρα, επειδή το θέλουν κάποιοι φανατικοί, κάποιοι ιδεοληπτικοί, κάποιοι ανόητοι, μαζί και τα μεγαλο-συμφέροντα της δραχμής.
Στην άρνηση της Ευρώπης που μας οδηγούν κυβέρνηση και Χρυσή Αυγή θα αντιδράσουμε με φωνή ξεκάθαρη. Δε θα αφήσουμε να μας σύρουν έξω από το φυσικό σπίτι της χώρας μας. Θα βάλουμε στην άκρη το ψεύτικο ερώτημα και θα απαντήσουμε στο πραγματικό. Θα πούμε ΝΑΙ, που σημαίνει ΝΑΙ στην Ευρώπη, που σημαίνει ΝΑΙ στην Ελλάδα.
ΝΑΙ στην Ελλάδα που αξίζουν τα παιδιά μας!»
(Απόσπασμα άρθρου του Απ.Δοξιάδη από το protagon.gr)
Ξέρεις κάτι;
«Σε παρακολούθησα στο διάγγελμά σου. Τόση γαλήνη, τόση εγκληματική ηρεμία, τόσο αλλού γι' αλλού. Και πώς να μην είσαι; Μια βόλτα μόνο θα αρκούσε. Σε ποιες «Βερσαλλίες» ζεις;
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που στέκονταν στην ουρά για χρήματα. Όλη η ανασφάλεια που μύριζε στην ατμόσφαιρα. Και αυτή η άτιμη στωικότητα που πονάει. Για έναν λαό που μόνο στωικός δεν είναι. Δεν σου έκανε ούτε τόσο δα εντύπωση; Τόσο αφελής; Τόσο ασφαλής ότι τα σκάγια του θυμού που συσσωρεύεται δεν θα σε συμπεριλάβουν;
Ξέρεις κάτι; Όσους γνωρίζω, γνωστούς και φίλους, την τελευταία εβδομάδα του μήνα περνάνε με τις «αναθυμιάσεις». Στεγνοί! Περιμένοντας αν θα μπει ο μισθός. Αν θα μπει ένα ενοίκιο. Αν θα πληρωθεί η επιταγή. Αν θα δοθούν πίσω τα δανεικά. Αν θα φιλοτιμηθεί κάποιος. Αν, αν, αν. Φτάσανε να θεωρούνται τυχεροί όσοι έχουν να περιμένουν κάτι. Έτσι είχε χωριστεί η κοινωνία. Σ' αυτούς που είχαν να περιμένουν κάτι και στους άλλους που δεν είχαν να περιμένουν τίποτα.
Εντύπωση μου έκανε ότι δεν ένιωσες την ανάγκη, ούτε τόσο δα να ξεκινήσεις το διάγγελμά σου με ένα «Συγγνώμη. Λυπάμαι γι' αυτό που συμβαίνει». Ούτε τόσο δα δεν θα σερβιριστείς από ευθύνη; Για τίποτα απ΄ όσα συμβαίνουν δεν νιώθεις ότι έβαλες το δικό σου χεράκι; Τόσο αλλού γι΄ αλλού;
Εις αεί πληρωμένος από κράτος. Ένας μισθός να καταφθάνει από «τον ουρανό». Ακοπίαστα! Μια βολτίτσα από το κόμμα, άντε και μια βολτίτσα από Βουλή, άντε και λίγο αμπελοφιλοσοφία, άντε και λίγο τζάμπα μαγκιά… Βγήκε ο μηνιαίος επιούσιος. Τι να σε ενώνει μ΄ αυτόν που στέκεται στο ATM και περιμένει; «Ψυχραιμία» του λες. Το περισσότερο που του λες. Και μετά τον σπιρουνιάζεις ακόμα μια φορά σαν να ‘ναι άλογο σε ιππόδρομο. Να βγάλει τη δική σου δουλειά σε πέρας. Να τσαμπουκαλευτεί. Εδώ που τα λέμε και τι άλλο να του πεις. Μήπως ξέρεις και τίποτα άλλο να του πεις; Αυτά δεν είναι τα «βιώματά» σου;
Σε παρακολούθησα στο διάγγελμά σου. Μας παρακολούθησα να σε παρακολουθούμε. Όμηροι στα χέρια σου. Τι απόλυτα κρίμα!»
(Άρθρο των "πρωταγωνιστών" από τη Ρέα Βιτάλη)
Κυριακή 28 Ιουνίου 2015
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
