Μια πόλη- τα Ιωάννινα (Β')

"Το νέο ανακαινιστικό πρότυπο της πόλης δεν επηρέασε την υποβαθμισμένη κινητικότητα και ποιότητας ζωής στην πόλη με πεζοδρόμια κακοφτιαγμένα , πλατείες άχαρες , συνωστισμό κακότεχνων ακινήτων , βρώμικους ακάλυπτους κάδους , ανύπαρκτα πάρκα και βουλεβάρτα πολιτισμού, τσιμεντοποίηση της νοοτροπίας για μονοδιάστατους εξωραϊσμούς από τους βιαστικούς εμπειροτέχνες του κατασκευαστικού κλάδου που διέπραξε βαρύτατα αδικήματα στο σώμα της πόλης καταργώντας το μεράκι, την καλαισθησία, την ιστορική παράδοση και απώθησαν κάθε ολοκαίνουργη ιδέα που να συγκινήσει και να ανοίξει δρόμους. Δείτε την κακοποίηση της κεντρικής πλατείας και το ανεπίλυτο δράμα της Όασης του Ιλίου Μελάθρου του ιστορικού κτιρίου του Πανεπιστημίου επί της Δομπόλη.

Ο κοινωνικός συγχρωτισμός παραμένει περιοριστικός και επιφυλακτικός. Η ξενοφοβία κυριαρχεί ξανά. Ληστείες και κλοπές καταγράφονται στα περίχωρα της πόλης, το σύνδρομο μετά από ψυχοτραυματικό στρές καταγράφεται σε υπέργηρους πολίτες που υπέστησαν κλοπές στο σπίτι τους. Ο φόβος του άλλου, το κλείδωμα της εισόδου στα γραφεία και τις πολυκατοικίες παραμένουν. Η μοναξιά επιπολάζει και διαβρώνει, η απόσταση μεταξύ των ανθρώπων διευρύνεται, η ανοικειότητα και το άγχος της συνύπαρξης κυριαρχεί. One night stand, σχεδόν καθολικά και αποκλειστικά. Ευτυχώς ο ρατσισμός, η βία και οι κοινωνικές συγκρούσεις έχουν καταλαγιάσει επί του παρόντος, αναμένοντας το νέο μοντέλο της -υπό ανακατασκευή κοινωνικής συμφωνίας που λανθάνει στις συνειδήσεις και το ασυνείδητο των πολιτών. Η ρύπανση των τοίχων μέσω της λαίλαπας των συνθημάτων και των γκράφιτι καταστρέφει κάθε επιφάνεια φωτεινή και απλώνει με μανία το γκρι της απελπισίας και της απόγνωσης των καταστροφολόγων και καταστροφέων της εικονοπλασίας μας. Η αίσθηση του κοινωνικού βλέμματος και του νοιαξίματος για τον άλλο, ο έρωτας στην πόλη, η εργασία η αρρώστια και ο θάνατος ελλείπουν εκκωφαντικά. Μικρά τετράγωνα εντοιχισμένης ζωής. Αποξένωση και φτώχια στα συναισθήματα και τις λέξεις. Η φιλοθάνατη ζωή και ο φιλόζωος θάνατος δίνουν ισχυρό στίγμα μέσα από τα καταστραμμένα μνημεία, την απεμπόληση των συμβόλων του κατασκευασμένου χώρου και της ιστορίας, μέσα από τις συμπεριφορές των ανόμων και των αποκλήρων." 

(Δεύτερο απόσπασμα από το εξαιρετικό άρθρο του Φ.Μωρόγιαννη- ψυχίατρου και Διδάκτορα της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, από το epilogesmagazines.gr)

                                                                                                                   (D.Knupp)