"'Ολοι ξέρουμε πως χρεοκοπήσαμε. Οι κυβερνήσεις του δικομματισμού δανείζονταν αφειδώς και σκόρπιζαν τα λεφτά σε πελατειακά δίκτυα με στόχο την επανεκλογή τους (μην ξεχνάμε ότι τα ποσοστά του κυμαίνονταν μεταξύ 80-85%). Μέχρι που φτάσαμε στο μοιραίο 2009, όταν τα έσοδα υπολείπονταν των εξόδων κατά 36 δισ. και κανένας πλέον δεν ήταν πρόθυμος να μας δανείσει. Ετσι μπήκαμε σε πρόγραμμα για να να κάνουμε την προσαρμογή πιο ομαλά απ’ ό,τι θα γινόταν εάν έπρεπε να περικόψουμε μονομιάς 24 δισ. πρωτογενούς ελλείμματος. Το δύσκολο Μνημόνιο ήταν η μόνη διέξοδος που είχαμε για να μη χρεοκοπήσουμε τυπικά και καταλήξουμε κάτι σε ευρωπαϊκή Σομαλία.
Αυτό μοιάζει να μην το καταλαβαίνει η «ενάρετη» (υπό την έννοια ότι δεν έχει κυβερνήσει ποτέ) Αριστερά. Το χειρότερο όμως είναι ότι το εξηγεί με ηθικολογικούς όρους· ο «κακός δικομματισμός» και οι «άσπιλοι ιππότες». Δεν κατανοεί ότι το πρόβλημα είναι δομικό και προτείνει ενίσχυση των δομών που το διογκώνουν. Κακά τα ψέματα! Οσο διογκώνεται το κράτος, τόσο περισσότερες ευκαιρίες διαφθοράς δημιουργούνται. Οχι μόνο της ποινικά κολάσιμης διαφθοράς, αλλά και της ψηφοθηρικής. Δύσκολα θα αντισταθεί ένας βουλευτής στο να καταθέσει μία τροπολογία υπέρ των τοπικών συμφερόντων, όταν ξέρει ότι διά τέτοιων τρόπων μπορεί να εκλεγεί. Αν μάλιστα είναι και σε μεγάλη περιφέρεια, τότε θα καταθέσει και τροπολογίες υπέρ ιδιωτικών συμφερόντων, «διότι είναι πολλά τα λεφτά» που χρειάζονται προκειμένου να επανεκλεγεί «για να προσφέρει στο έθνος». Οι ηθικές παραινέσεις, ο φόβος του κολασμού, όπως αποδείχθηκε και στα αλήστου μνήμης κομμουνιστικά καθεστώτα, δεν είναι αντικίνητρα. Απλώς αυξάνουν τα ανταλλάγματα.
Γιατρειά για τη διαφθορά δεν υπάρχει· είναι σύμφυτη των ανθρώπινων πραγμάτων. Υπάρχουν όμως γιατρικά που περιορίζουν το φαινόμενο. Το πρώτο, φυσικά, είναι η διαφάνεια[…] Το δεύτερο μεγάλο γιατρικό είναι η μεγαλύτερη αποκέντρωση του κράτους[…]
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αποτύχει επειδή είναι αριστερός. Θα αποτύχει όπως απέτυχαν και οι άλλοι· πόσες φορές θα ακούσουμε για τους «ανήθικους» κυβερνώντες και την ανάγκη να αναλάβουν οι «ηθικοί» αντιπολιτευόμενοι; Απλώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα το κάνει ταχύτερα, επειδή υπόσχεται να διογκώσει ακόμη περισσότερο το κράτος".
(Απόσπασμα άρθρου του Π. Μανδραβέλη από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")
Αυτό μοιάζει να μην το καταλαβαίνει η «ενάρετη» (υπό την έννοια ότι δεν έχει κυβερνήσει ποτέ) Αριστερά. Το χειρότερο όμως είναι ότι το εξηγεί με ηθικολογικούς όρους· ο «κακός δικομματισμός» και οι «άσπιλοι ιππότες». Δεν κατανοεί ότι το πρόβλημα είναι δομικό και προτείνει ενίσχυση των δομών που το διογκώνουν. Κακά τα ψέματα! Οσο διογκώνεται το κράτος, τόσο περισσότερες ευκαιρίες διαφθοράς δημιουργούνται. Οχι μόνο της ποινικά κολάσιμης διαφθοράς, αλλά και της ψηφοθηρικής. Δύσκολα θα αντισταθεί ένας βουλευτής στο να καταθέσει μία τροπολογία υπέρ των τοπικών συμφερόντων, όταν ξέρει ότι διά τέτοιων τρόπων μπορεί να εκλεγεί. Αν μάλιστα είναι και σε μεγάλη περιφέρεια, τότε θα καταθέσει και τροπολογίες υπέρ ιδιωτικών συμφερόντων, «διότι είναι πολλά τα λεφτά» που χρειάζονται προκειμένου να επανεκλεγεί «για να προσφέρει στο έθνος». Οι ηθικές παραινέσεις, ο φόβος του κολασμού, όπως αποδείχθηκε και στα αλήστου μνήμης κομμουνιστικά καθεστώτα, δεν είναι αντικίνητρα. Απλώς αυξάνουν τα ανταλλάγματα.
Γιατρειά για τη διαφθορά δεν υπάρχει· είναι σύμφυτη των ανθρώπινων πραγμάτων. Υπάρχουν όμως γιατρικά που περιορίζουν το φαινόμενο. Το πρώτο, φυσικά, είναι η διαφάνεια[…] Το δεύτερο μεγάλο γιατρικό είναι η μεγαλύτερη αποκέντρωση του κράτους[…]
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αποτύχει επειδή είναι αριστερός. Θα αποτύχει όπως απέτυχαν και οι άλλοι· πόσες φορές θα ακούσουμε για τους «ανήθικους» κυβερνώντες και την ανάγκη να αναλάβουν οι «ηθικοί» αντιπολιτευόμενοι; Απλώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα το κάνει ταχύτερα, επειδή υπόσχεται να διογκώσει ακόμη περισσότερο το κράτος".
(Απόσπασμα άρθρου του Π. Μανδραβέλη από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου