Αντίσταση..

"Είμαστε όλοι ίδιοι, είτε πρόκειται για πολιτικούς, είτε πρόκειται για εργάτες, είτε πρόκειται για καταστηματάρχες, δημοσίους υπαλλήλους, φοιτητές, είτε «ανθρώπους του πνεύματος». Φαίνεται ότι μέσα μας κυριαρχεί μια αμυντική λογική, μια περιστολή της ατομικότητας, μια ηθική έκπτωση, δηλαδή η ηθική της μεσαίας τάξης, μια νοοτροπία και μια ψυχολογία ενός ανθρώπου φοβισμένου, όπου άγεται και φέρεται και πάει όπου φυσα ο άνεμος, συνήθως εκεί όπου οι άνθρωποι εξωθούνται ή καταλήγουν να απεμπολήσουν σοβαρότατες δεσμεύσεις και πρωταρχικές συμπεριφορές. Είναι έτοιμοι δηλαδή για την πιο πρωτόγονη αρχαϊκότητα , να προδώσουν ακόμη και τον αδελφό τους για να ικανοποιήσουν το ατομικό τους συμφέρον. Και αυτά τα ζούμε καθημερινά, είτε στην επαρχία, είτε στην Αθήνα, είτε στα χωριά, πάλι και ξανά. [..]

Είναι λυπηρό φαινόμενο η ασυδοσία που επικρατεί σε αυτήν την χώρα. Συστηματικά και εξακολουθητικά. Το ποσοστό των διεφθαρμένων, έως μυελού οστών, ανθρώπων που συναντούμε, είναι σαφώς και ανησυχητικά υψηλό. Επιπολάζει παντού και συγκροτεί ένα σκληρό πυρήνα , ενίοτε πλειοψηφικό ποσοστό, ατόμων που συνωστίζονται σε πλατείες, εκκλησίες, σε αγορές, σε πανηγύρια, αλλά και σε συγκεντρώσεις, κυρίως όταν πρόκειται για συγκεντρώσεις αγανακτισμένων, συνδικαλιστών ή ευνοημένων συντεχνιών. Πραγματικά λυπάμαι, για τους λίγους που προσπαθούν και αντιστέκονται σε αυτόν τον τόπο, πρώτα από όλα σε αυτούς που είναι πολιτικοί και αντιστέκονται στη φλυαρία, αντιστέκονται στην ακατάσχετη λογόρροια, είτε δια ζώσης, είτε μέσω διαδικτύου. [..]

Δυστυχώς μια μειοψηφία, ένα ποσοστό περίπου 15-20% φαίνεται να κρατάει, να προβληματίζεται, να οραματίζεται και να ελπίζει. Προσπαθώ με νύχια και με δόντια να ενταχθώ σε αυτό το μικρό ρεύμα.[..]

(Απόσπασμα άρθρου του Φώτη Μωρόγιαννη (ψυχιάτρου) από το περιοδικό "ΕΠΙΛΟΓΕΣ" )