Τι άκουσαν τ' αυτιά μας..

....aυτές τις μέρες με το Μουντιάλ από τους δημοσιογράφους της ΝΕΡΙΤ δε λέγεται. Θα μείνουμε μόνον στην ηδονή που τους προκαλεί η συνεχής χρήση αγγλικών λέξεων εκεί που υπάρχουν φυσικά και οι αντίστοιχες ελληνικές.

Οι προπονητές έχουν γίνει "κόουτσες" , τα σχόλια μετά τον αγώνα είναι "ποστ γκέημ" , το έμψυχο υλικό της ομάδας είναι "στάφ" , το "φο" εννιάρι  και το "φήντμπακ"  έρχονται τακτικά "in your face" που λένε.. μπρέικ.. και πάει λέγοντας.

  

Κοντά σ' αυτά τελείωσε και το Μουντιάλ.  Με γκολ του 22χρονου Μάριο  Γκέτσε η Εθνική  Γερμανίας κατέκτησε στην παράταση το βαρύτιμο τρόπαιο.

'Ηταν - κατά τη γνώμη μας πάντα- η μόνη ομάδα που άξιζε να πάρει το Κύπελλο. Δεν βασιζόταν σε έναν ή δύο παίχτες όπως οι περισσότερες από τις άλλες συν-διεκδικήτριες  αλλά ήταν πραγματική ΟΜΑΔΑ .Απόδειξη ότι σκόραραν οκτώ διαφορετικοί παίχτες της. Βέβαια επειδή  πολλές φορές μια λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά, αν η Ολλανδία προκρινόταν στον τελικό  το ματς θα είχε, φανταζόμαστε, πολύ  μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Και μετά την κατάκτηση όμως, η σοβαρότητα, το ήθος και  το ύφος των Γερμανών ήταν υποδειγματικά. Όπως και η ταπεινότητα του προπονητή τους.  Από την άλλη όταν δεν ξέρεις να χάνεις, αφήνεις περιθώρια αμφιβολίας για το πόσο μεγάλος παίχτης είσαι τελικά. Είδαμε έναν  Μέσι,  αντισυναδελφικό, μονήρη, να μην πλησιάζει και να μην τον πλησιάζει κανένας,  παρότι βραβεύτηκε και με τη χρυσή μπάλα.( !!!!)  Με Ρόμπεν, Ροντρίγκεζ και Σβάινστάιγκερ να τα' χουν δώσει όλα  η απόφαση μας έκανε εντύπωση. Κατά τα άλλα μίλησε και ο Μαραντόνα και είπε ότι η ομάδα του αδικήθηκε από τη διαιτησία. Μάλλον άλλον αγώνα έβλεπε ο Ντιέγκο.