Απόψεις...

 

«Αυτή τη φορά οι οδηγοί ταξί έχουν δίκιο. Για να έχουμε περισσότερα πράσινα ταξί στην Αττική και όχι μόνο 75 σε σύνολο 14.000, χρειάζονται υποδομές· και οι υποδομές δεν επαρκούν. Ποιος θα πρωτοφορτίσει και πού, λένε οι οδηγοί. Σε ταξί που δουλεύουν δύο άτομα, και ο καθένας στη βάρδιά του καταγράφει 450-500 χλμ. την ημέρα, ο ένας από τους δύο θα πρέπει να χάσει κάποιες ώρες για να φορτίσει το αυτοκίνητο. 

Ο προβληματισμός για τις ανεπαρκείς υποδομές φόρτισης δεν είναι μόνο ελληνικός και δεν αφορά μόνο τους επαγγελματίες των ταξί. Ειδικότερα στην Ευρώπη οι περισσότερες χώρες έχουν μείνει πίσω στους στόχους που έχουν τεθεί για τις υποδομές φόρτισης, με την Ελλάδα να βρίσκεται στις χαμηλότερες θέσεις της λίστας, παρά τη διαρκή προσθήκη νέων φορτιστών και ταχυφορτιστών σε όλη τη χώρα. 

Ωστόσο, η ελληνική περίπτωση σε σχέση με την ηλεκτροκίνηση δεν αφορά μόνο τις υποδομές, αλλά και την αξιοπιστία της πολιτείας. Σε περισσότερους από 2.000 υπολογίζονται όσοι ξόδεψαν ένα σημαντικό ποσό για να αγοράσουν ηλεκτρικό αυτοκίνητο, δίνοντας σε αρκετές περιπτώσεις και το παλιό αυτοκίνητό τους για απόσυρση, και τελικά έμειναν χωρίς επιδότηση διότι αν και οι πόροι του προγράμματος είχαν τελειώσει, η σχετική ηλεκτρονική πλατφόρμα έμενε ανοιχτή και δεχόταν αιτήσεις. 

Τώρα εκατοντάδες πολίτες ετοιμάζουν αγωγές για τη διεκδίκηση αποζημιώσεων από το Δημόσιο. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Κ» («Πάνω από 2.000 άτομα αγόρασαν ηλεκτρικό Ι.Χ., αλλά δεν πήραν την επιδότηση», 22/11/2025), υπάρχουν φάκελοι δικογραφίας προς κατάθεση και σύνταξη για 250 πρόσωπα, φυσικά και νομικά, ενώ έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για να προχωρήσουν σε ανάλογες νομικές κινήσεις και βρίσκονται σε επικοινωνία με την ομάδα πολιτών «Αδικημένοι Κινούμαι Ηλεκτρικά 3» περίπου άλλα 300 άτομα. Τα ίδια είχαν γίνει και με όσους έσπευσαν να αγοράσουν ηλεκτρικά ποδήλατα και δύο χρόνια μετά δεν είχαν ακόμη αποζημιωθεί».

                                                                    (Γ. Επτακοίλη-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

 «Οκτώ μήνες μετά την τραγωδία που έπληξε την κωμόπολη Κότσανι στη Βόρεια Μακεδονία, ξεκίνησε τούτες τις μέρες η δίκη των υπαιτίων. Εξήντα τρεις νέοι, έφηβοι στην πλειονότητά τους, κάηκαν ζωντανοί και άλλοι διακόσιοι σώθηκαν με εγκαύματα, όταν στην ασφυκτικά γεμάτη με κόσμο ντισκοτέκ, όπου δινόταν συναυλία, ξέσπασε πυρκαγιά από πυροτεχνήματα και το κτίριο λαμπάδιασε.

Τα κόμματα, μολονότι αντάλλαξαν κάποιες κατηγορίες, ως προς τις ευθύνες τους διαχρονικά, απέφυγαν να εργαλειοποιήσουν προς όφελός τους και πολύ περισσότερο να εμπορευθούν τον ανθρώπινο πόνο. Αφησαν τη δικαιοσύνη, που στη Βόρεια Μακεδονία παραδοσιακά κατηγορείται για διαφθορά, να κάνει τη δουλειά της και απέφυγαν να τροφοδοτήσουν τη (δικαίως) φορτισμένη συναισθηματικά κοινή γνώμη με θεωρίες συνωμοσίας. 

Ούτε (ανύπαρκτες) κρυφές αποθήκες με βενζίνες στο υπόγειο του κτιρίου για λογαριασμό κάποιου πολιτικού ή του ΝΑΤΟ, ούτε «εξαϋλωμένους» νεκρούς εφηύραν, ούτε λαϊκά δικαστήρια και ικριώματα στήθηκαν στις πλατείες και στα τηλεοπτικά τραπέζια. Για τους συγγενείς, την κοινωνία, την κοινή γνώμη, στην εν λόγω δίκη δεν θα κριθεί η τύχη της σημερινής κυβέρνησης, ούτε της προηγούμενης, αλλά το κύρος της δικαιοσύνης».

                                                                      (Στ. Τζίμας-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)