«Τα μπλόκα που αντιμετωπίζει φέτος ο Κώστας Τσιάρας δεν είναι μπλόκα ρουτίνας. Δεν εντάσσονται στην τελετουργία των αγροτοπατέρων, η οποία τα τελευταία χρόνια είχε υποκύψει στον θεατρινίστικο εκφυλισμό της. Φέτος ο πρωτογενής τομέας βιώνει ένα μίνι μνημόνιο.
Η πολιτεία είχε για χρόνια αφήσει ένα αδιαφανές και διάτρητο σύστημα να διανέμει ευρωπαϊκό χρήμα στα ξερά και στα χλωρά, σε παραγωγικά και εικονικά ζώα και στους ποιμένες των πελατειακών δικτύων. Αυτό το σύστημα έπρεπε να ξεριζωθεί μέσα σε λίγους μήνες, όχι από μεταρρυθμιστική επιλογή της κυβέρνησης, αλλά υπό την πολιτική πίεση του σκανδάλου και, κυρίως, την ευρωπαϊκή απειλή ότι τα λεφτά κινδύνευαν να κοπούν ολωσδιόλου. Οπως το έλεγαν και στη γλώσσα του αυθεντικού μνημονίου: The game was over.Δεν υπήρχε χρόνος για ομαλή μετάβαση. Η γάγγραινα έπρεπε να αναχαιτιστεί με το πριόνι.
Ετσι, όπως και στις βίαιες περικοπές της
προηγούμενης δεκαετίας, ένας κοινωνικός κλάδος πρέπει να μάθει αμέσως να
επιβιώνει αλλιώς. Ακόμη και για εκείνους που επιβίωναν με μικρές ασυμμετρίες
μεταξύ της επιδότησης και της πραγματικής παραγωγής τους, η απώλεια γκρίζου
εισοδήματος δεν παύει να είναι οδυνηρή. Πολύ περισσότερο για όσους έχουν μείνει
χωρίς χρήματα, παρότι δεν επιδίωξαν ποτέ να βαφτίσουν τον αέρα πρόβατα.
(Μ. Τσιντσίνης-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
«Οι λόγοι που έχουν οδηγήσει την κατάσταση στο σημερινό της σημείο αποκαλύπτουν εν πολλοίς την πλήρη και εγκληματική εγκατάλειψη του πρωτογενούς τομέα, το πώς αντιμετωπίζεται εδώ και δεκαετίες απλώς ως ένα τεράστιο δίκτυο εξαγοράς ψήφων και εκμαυλισμού και πώς, εδώ που έχουμε φτάσει, φανερώνεται μία μεγάλη απειλή: να οδηγηθεί η αγροτική παραγωγή και η κτηνοτροφία της χώρας σε ανεπανόρθωτη βλάβη και ολοκληρωτική καταστροφή – και μάλιστα με ταχείς ρυθμούς.
Η δραστηριότητα στα χωράφια περιορίζεται, τα εργατικά χέρια εξαφανίζονται, οι αγροτικές περιοχές ερημώνουν. Στις πόλεις και στους τουριστικούς προορισμούς σωρεύονται ολοένα και περισσότεροι, που κάπως θα πρέπει να τραφούν, αλλά κανείς δεν απαντά στο πώς θα συμβεί αυτό. Οτιδήποτε έχει σχέση με την αγροτική παραγωγή είχε για την πολιτική τάξη αξία, μόνο ως γρανάζι ενός εκλογικού μηχανισμού, όπως επιβεβαιώνεται άλλωστε και από την απλή παρατήρηση του πώς οι αγροτικές περιοχές της χώρας «βάφονται» κατά περιόδους συνολικά γαλάζιες, πράσινες ή κόκκινες, δίχως προφανή λόγο και μόνο στη βάση των προσδοκιών για εύκολες και γρήγορες ενισχύσεις, χρηματοδοτήσεις, επιδοτήσεις, κ.λπ.
Επί έξι και πλέον χρόνια, δεν υπήρξε το παραμικρό σχέδιο για
τον αγροτικό κλάδο. Η μοναδική μέριμνα ήταν και παραμένει πότε θα έρθουν τα
ευρωπαϊκά χρήματα και πώς θα μοιραστούν.
«Ο Τραμπ έστειλε τελεσίγραφο στον πρόεδρο της Βενεζουέλας, ζητώντας του να εγκαταλείψει την εξουσία με αντάλλαγμα να του «χαρίσει» τη ζωή του. Αντίθετα, για τον τούρκο πρόεδρο, που έχει ανάλογη σχέση με τη δημοκρατία, έστρωσε κόκκινο χαλί. Ο κόσμος στις ημέρες του ανεξέλεγκτου ηγέτη των ΗΠΑ «τρελαίνεται», και εμείς έχουμε «απέναντι» έναν φίλο του».
(Protagon.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου