Θάνου χωρίς Βασιλική... (εξουσία)

«Η σύζευξη δύο -στα μάτια μου ασύμβατων- ιδιοτήτων, συνδικαλίστριας και δικαστού. Η προκλητική, έμπλεος ζήλου, προβολή εκ μέρους της, στις χειρότερες μάλιστα μνημονιακές μέρες, ενός πνεύματος ακραία κορπορατίστικου: «εμείς είμαστε μόνο 4.000», «μην έχετε καμία αμφιβολία, θα προσφύγουμε στο ‘μισθοδικείο’» κοκ. 

Η –όχι μόνον επί των ημερών της, είναι αλήθεια- ταχύτητα της δικαίωσης των δικαστών, ως προς τις διεκδικήσεις αναδρομικών, σε κραυγαλέα αντίθεση με τη βραδύτητα της απονομής δικαιοσύνης για τους εκτός Ιερατείου θνητούς (και με παρέκταση της παραγραφ1ής που, μόνο γι’ αυτούς, κρίθηκε πενταετής).

Οι ακραία γενναιόδωρες για τον κλάδο αποφάσεις του λεγόμενου ‘μισθοδικείου’, δηλαδή του δικαστηρίου του άρθρου 99 του Συντάγματος, με την προβλεπόμενη στο 88&2 σύνθεση, τα οποίο συγκροτείται από –επωφελούμενους- δικαστές και πρόσωπα εκ της φύσεως της δουλειάς τους ουδόλως επιθυμούντα να συγκρουστούν με τον δικαστικό κλάδο: επιδικάστηκαν πάνω από 400.000 ευρώ αναδρομικά και έντοκα, με τόκο αδικοπραξίας, στον κάθε ανώτατο δικαστή, εφόσον ως αντισυνταγματική κρίθηκε όχι μόνο η περικοπή των μισθών, αλλά και η υστέρησή τους έναντι των 10.000 ευρώ μηνιαίως που ελάμβανε ο ένας και μοναδικός πρόεδρος της επιτροπής επικοινωνιών.

Η εμμονή της στην ποινική δίωξη του Σταύρου Τσακυράκη.

Η χυδαία εύνοια προς το πρόσωπό της της κυβέρνησης Σύριζα, που έφτασε να μην πληρώσει τις –ταυτοχρόνως με αυτήν του Αρείου Πάγου- κενωθείσες θέσεις προέδρων των δύο άλλων ανωτάτων δικαστηρίων, προκειμένου να εξαναγκάσει τον ΠτΔ να τη διορίσει πρωθυπουργό… […]

Η εξωφρενική εμμονή της πως, ορίζοντας «οι δικαστές αποχωρούν υποχρεωτικώς με τη συμπλήρωση…», το Σύνταγμα εννοεί «αποχωρούν προαιρετικώς»…

Η προκλητική μετακίνησή της στο πρωθυπουργικό γραφείο, προκειμένου να προσφέρει τις νομικές υπηρεσίες της –θυμίζω πως υπάρχει Νομικό Συμβούλιο- την επομένη της συνταξιοδότησής της…

Και η σπουδή της ψυχορραγούσης κυβέρνησης του Σύριζα να την τοποθετήσει/βολέψει –παρ’ όλα τα προαναφερόμενα, αν όχι εξ αιτίας τους- σε χρυσοφόρο θέση προέδρου ανεξάρτητης αρχής… (Αυτό δεν ήταν μόνο προκλητικό, αλλά και αντιφατικό με όσα η ίδια χαρακτήριζε ως δεοντολογικώς απαράδεκτα)…

Όλα αυτά μου προκαλούσαν αποστροφή για την κυρία πρόεδρο. Αμφιβάλλω αν άλλο πρόσωπο με ρόλο στον δημόσιο βίο της χώρας και δη δικαστικός λειτουργός λειτούργησε ποτέ τόσο προκλητικά για την κοινωνία. Πρωτίστως δε για τους ίδιους τους -κοινωνικά ευαίσθητους- δικαστές».

                (Απόσπασμα άρθρου του Θ.Διαμαντόπουλου από το protagon.gr)